Psalmen 139
1 Een psalm van David, voor den opperzangmeester. HEERE! Gij doorgrondt en kent mij.
“To the chief musician, by David, a psalm.” O Lord! thou hast searched me through, and thou knowest [me].
2 Gij weet mijn zitten en mijn opstaan; Gij verstaat van verre mijn gedachten.
Thou indeed knowest my sitting down and my rising up, thou understandest my thinking while yet afar off.
3 Gij omringt mijn gaan en mijn liggen; en Gij zijt al mijn wegen gewend.
My walking and my lying down hast thou limited, and with all my ways art thou acquainted.
4 Als er nog geen woord op mijn tong is, zie, Heere! Gij weet het alles.
For, while there is not a word on my tongue, lo, thou, O Lord, knowest it entirely.
5 Gij bezet mij van achteren en van voren, en Gij zet Uw hand op mij.
Behind and before hast thou hedged me in, and thou placest upon me thy hand.
6 De kennis is mij te wonderbaar, zij is hoog, ik kan er niet bij.
Too wonderful is such knowledge for me: it is too exalted, I cannot attain unto it.
7 Waar zou ik heengaan voor Uw Geest en waar zou ik heenvlieden voor Uw aangezicht?
Whither shall I go from thy spirit? or whither shall I flee away from thy presence?
8 Zo ik opvoer ten hemel, Gij zijt daar; of bedde ik mij in de hel, zie, Gij zijt daar. (Sheol h7585)
If I should ascend into heaven, thou art there; and if I should make my bed in the nether world, behold, thou art there. (Sheol h7585)
9 Nam ik vleugelen des dageraads, woonde ik aan het uiterste der zee;
If I should lift up the wings of the morning-dawn, if I should dwell in the uttermost parts of the sea:
10 Ook daar zou Uw hand mij geleiden, en Uw rechterhand zou mij houden.
Even there would thy hand lead me, and thy right hand would seize hold of me.
11 Indien ik zeide: De duisternis zal mij immers bedekken; dan is de nacht een licht om mij.
If I said, Surely darkness shall enshroud me, and into night [be turned] the light about me:
12 Ook verduistert de duisternis voor U niet; maar de nacht licht als de dag; de duisternis is als het licht.
Yet even darkness can obscure nothing from thee; but the night will shine like the day; both the darkness and the light are alike [to thee].
13 Want Gij bezit mijn nieren; Gij hebt mij in mijner moeders buik bedekt.
For thou possessest my reins: thou hast covered me in my mother's womb.
14 Ik loof U, omdat ik op een heel vreselijke wijze wonderbaarlijk gemaakt ben; wonderlijk zijn Uw werken! ook weet het mijn ziel zeer wel.
I will thank thee therefore, that I am [so] fearfully [and] wonderfully made: wonderful are thy works; and that my soul knoweth right well.
15 Mijn gebeente was voor U niet verholen, als ik in het verborgene gemaakt ben, en als een borduursel gewrocht ben, in de nederste delen der aarde.
My being was not concealed from thee, when I was made in secret, when I was [so to say] embroidered in the lowest parts of the earth.
16 Uw ogen hebben mijn ongevormden klomp gezien; en al deze dingen waren in Uw boek geschreven, de dagen als zij geformeerd zouden worden, toen nog geen van die was.
My undeveloped substance did thy eyes see; and in thy book were all of them written down—the days which have been formed, while yet not one of them was here.
17 Daarom, hoe kostelijk zijn mij, o God, Uw gedachten! hoe machtig veel zijn haar sommen!
And how precious are unto me thy thoughts, O God! how mightily great is their sum!
18 Zoude ik ze tellen? Harer is meer, dan des zands; word ik wakker, zo ben ik nog bij U.
Should I count them, they would be more numerous than the sand: I awake, and I am still with thee.
19 O God! dat Gij den goddeloze ombracht! en gij, mannen des bloeds, wijkt van mij!
If thou wouldst but slay the wicked, O God! and ye men of blood, depart from me.
20 Die van U schandelijk spreken, en Uw vijanden ijdellijk verheffen.
Who speak of thee for a wicked end, thy enemies, that bear [thy name] for a vain purpose.
21 Zou ik niet haten, HEERE! die U haten? en verdriet hebben in degenen, die tegen U opstaan?
Behold, those that hate thee I ever hate, O Lord; and for those that rise up against thee do I feel loathing.
22 Ik haat hen met volkomen haat, tot vijanden zijn zij mij.
With the utmost hatred do I hate them: enemies are they become unto me.
23 Doorgrond mij, o God! en ken mijn hart; beproef mij, en ken mijn gedachten.
Search me through, O God, and know my heart; probe me, and know my thoughts:
24 En zie, of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op den eeuwigen weg.
And see if there be a way of perverseness in me, and lead me on the way of eternity.
