Psalmen 137

1 Aan de rivieren van Babel, daar zaten wij, ook weenden wij, als wij gedachten aan Sion.

我们曾在巴比伦的河边坐下， 一追想锡安就哭了。

2 Wij hebben onze harpen gehangen aan de wilgen, die daarin zijn.

我们把琴挂在那里的柳树上；

3 Als zij, die ons aldaar gevangen hielden, de woorden eens lieds van ons begeerden, en zij, die ons overhoop geworpen hadden, vreugd, zeggende: Zingt ons een van de liederen Sions;

因为在那里，掳掠我们的要我们唱歌， 抢夺我们的要我们作乐，说： 给我们唱一首锡安歌吧！

4 Wij zeiden: Hoe zouden wij een lied des HEEREN zingen in een vreemd land?

我们怎能在外邦唱耶和华的歌呢？

5 Indien ik u vergeet, o Jeruzalem! zo vergete mijn rechterhand zichzelve!

耶路撒冷啊，我若忘记你， 情愿我的右手忘记技巧！

6 Mijn tong kleve aan mijn gehemelte, zo ik aan u niet gedenke, zo ik Jeruzalem niet verheffe boven het hoogste mijner blijdschap!

我若不记念你， 若不看耶路撒冷过于我所最喜乐的， 情愿我的舌头贴于上膛！

7 HEERE! gedenk aan de kinderen van Edom, aan den dag van Jeruzalem; die daar zeiden: Ontbloot ze, ontbloot ze, tot haar fondament toe!

耶路撒冷遭难的日子， 以东人说：拆毁！拆毁！ 直拆到根基！ 耶和华啊，求你记念这仇！

8 O dochter van Babel! die verwoest zult worden, welgelukzalig zal hij zijn, die u uw misdaad vergelden zal, die gij aan ons misdaan hebt.

将要被灭的巴比伦城啊， 报复你像你待我们的，那人便为有福！

9 Welgelukzalig zal hij zijn, die uw kinderkens grijpen, en aan de steenrots verpletteren zal.

拿你的婴孩摔在磐石上的， 那人便为有福！