Psalmen 132
1 Een lied Hammaaloth. O HEERE! gedenk aan David, aan al zijn lijden;
En visa i högre choren. Tänk, Herre, uppå David, och uppå allt hans lidande;
2 Dat hij den HEERE gezworen heeft, den Machtige Jakobs gelofte gedaan heeft, zeggende:
Hvilken Herranom svor, och lofvade dem mägtiga i Jacob:
3 Zo ik in de tent mijns huizes inga, zo ik op de koets van mijn bed klimme!
Jag vill icke gå i mins hus hyddo, eller lägga mig på mine sängs lägre;
4 Zo ik mijn ogen slaap geve, mijn oogleden sluimering;
Jag vill icke låta mina ögon sofva, eller mina ögnalock sömnoga vara;
5 Totdat ik voor den HEERE een plaats gevonden zal hebben, woningen voor den Machtige Jakobs!
Tilldess jag må finna ett rum för Herranom, till en boning dem mägtiga i Jacob.
6 Ziet, wij hebben van haar gehoord in Efratha; wij hebben haar gevonden in de velden van Jaar.
Si, vi höre derom i Ephrata; vi hafve funnit det på skogsmarkene.
7 Wij zullen in Zijn woningen ingaan, wij zullen ons nederbuigen voor de voetbank Zijner voeten.
Vi vilje gå in uti hans boningar, och tillbedja inför hans fotapall.
8 Sta op, HEERE! tot Uw rust, Gij en de ark Uwer sterkte!
Herre, statt upp till dina ro, du och din magts ark.
9 Dat Uw priesters bekleed worden met gerechtigheid, en dat Uw gunstgenoten juichen.
Låt dina Prester kläda sig med rättfärdighet, och dina heliga glädja sig.
10 Weer het aangezicht Uws Gezalfden niet af, om Davids, Uws knechts wil.
Tag icke bort dins smordas regemente, for din tjenare Davids skull.
11 De HEERE heeft David de waarheid gezworen, waarvan Hij niet wijken zal, zeggende: Van de vrucht uws buiks zal Ik op uw troon zetten.
Herren hafver svorit David en sannan ed, der skall han intet ifrå träda: Jag skall sätta dig dins lifs frukt uppå din stol.
12 Indien uw zonen Mijn verbond zullen houden, en Mijn getuigenissen, die Ik hun leren zal; zo zullen ook hun zonen tot in eeuwigheid op uw troon zitten.
Om dina barn hålla mitt förbund, och min vittnesbörd, som jag dem lärandes varder, så skola ock deras barn sitta på dinom stol evinnerliga.
13 Want de HEERE heeft Sion verkoren, Hij heeft het begeerd tot Zijn woonplaats, zeggende:
Ty Herren hafver utvalt Zion, och hafver lust till att bo der.
14 Dit is Mijn rust tot in eeuwigheid, hier zal Ik wonen, want Ik heb ze begeerd.
Detta är min hvila evinnerliga, här vill jag bo; ty här behagar mig väl.
15 Ik zal haar kost rijkelijk zegenen, haar nooddruftigen zal Ik met brood verzadigen.
Jag vill välsigna dess spis, och gifva dess fattigom bröd nog.
16 En haar priesters zal Ik met heil bekleden, en haar gunstgenoten zullen zeer juichen.
Dess Prester vill jag bekläda med salighet, och dess helige skola glädja sig.
17 Daar zal Ik David een hoorn doen uitspruiten; Ik heb voor Mijn Gezalfde een lamp toegericht.
Dersammastäds skall uppgå Davids horn; jag hafver tillredt minom smorda ena lykto.
18 Ik zal zijn vijanden met schaamte bekleden; maar op hem zal zijn kroon bloeien.
Hans fiendar vill jag bekläda med skam; men öfver honom skall hans krona blomstras.
