< Psalmen 131 >
1 Een lied Hammaaloth, van David. O HEERE! mijn hart is niet verheven, en mijn ogen zijn niet hoog; ook heb ik niet gewandeld in dingen mij te groot en te wonderlijk.
Ko e Hiva ʻa Tevita maʻae ʻalu hake. ʻE Sihova, ʻoku ʻikai fielahi hoku loto, pe fieʻeiki hoku mata: pea ʻoku ʻikai te u kau ʻi he ngaahi meʻa lalahi, pe ʻi he ngaahi meʻa ʻoku māʻolunga hake ʻiate au.
2 Zo ik mijn ziel niet heb gezet en stil gehouden, gelijk een gespeend kind bij zijn moeder! Mijn ziel is als een gespeend kind in mij.
Ko e moʻoni kuo u fakafiemālieʻi mo fakanaʻanaʻaʻi au, ʻo hangē ko e tamasiʻi kuo fakamāvae mei heʻene faʻē: ʻoku tatau hoku laumālie mo e tamasiʻi kuo fakamāvae.
3 Israel hope op den HEERE van nu aan tot in der eeuwigheid.
Tuku ke ʻamanaki lelei ʻa ʻIsileli kia Sihova, mei he ʻaho ni pea taʻengata.