Psalmen 129

1 Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israel;

Pieśń stopni. Bardzoć mię utrapili zaraz od młodości mojej, powiedz teraz Izraelu.

2 Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

Bardzoć mię utrapili od młodości mojej, wszakże mię nie przemogli.

3 Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

Po grzbiecie moim orali oracze, i długie przeganiali brózdy swoje.

4 De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

Ale Pan sprawiedliwy poprzecinał powrozy niezbożników.

5 Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

Zawstydzeni i nazad obróceni będą wszyscy, którzy Syon mają w nienawiści.

6 Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

Będą jako trawa na dachu, która pierwej, niż odrośnie, usycha.

7 Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

Z której żeńca nie może garści swej napełnić; ani naręcza swego ten, który wiąże snopy.

8 En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.

I mimo idący nie rzeką: Błogosławieństwo Pańskie niech będzie z wami; albo: Błogosławimy wam w imieniu Pańskiem.