Psalmen 129

1 Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israel;

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

2 Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

«از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

3 Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

4 De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

5 Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

6 Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

7 Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

8 En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.

رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»