Psalmen 129

1 Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israel;

Svētku dziesma. Tie mani daudzkārt apbēdinājuši no manas jaunības, tā lai Israēls saka;

2 Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

Tie mani daudzkārt apbēdinājuši no manas jaunības, bet tie mani nav pārvarējuši.

3 Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

Arāji ir aruši uz manas muguras, tie savas vagas garas dzinuši.

4 De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

Tas Kungs ir taisns, Viņš sacirtis bezdievīgo valgus.

5 Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

Lai top kaunā un atpakaļ dzīti visi kas Ciānu ienīst.

6 Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

Lai tie top kā zāle uz jumtiem, kas nokalst, pirms tā top plūkta,

7 Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

Ar ko pļāvējs nepilda savu roku, nedz kopiņu sējējs savu klēpi.

8 En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.

Un tie, kas garām iet, lai nesaka: Tā Kunga svētība lai nāk pār jums, mēs jūs svētījam Tā Kunga Vārdā.