Psalmen 129

1 Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israel;

Canticum graduum. [Sæpe expugnaverunt me a juventute mea, dicat nunc Israël;

2 Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

sæpe expugnaverunt me a juventute mea: etenim non potuerunt mihi.

3 Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

Supra dorsum meum fabricaverunt peccatores; prolongaverunt iniquitatem suam.

4 De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

Dominus justus concidit cervices peccatorum.

5 Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

Confundantur, et convertantur retrorsum omnes qui oderunt Sion.

6 Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

Fiant sicut fœnum tectorum, quod priusquam evellatur exaruit:

7 Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

de quo non implevit manum suam qui metit, et sinum suum qui manipulos colligit.

8 En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.

Et non dixerunt qui præteribant: Benedictio Domini super vos. Benediximus vobis in nomine Domini.]