Psalmen 129

1 Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israel;

Canto dei pellegrinaggi. Molte volte m’hanno oppresso dalla mia giovinezza! Lo dica pure Israele:

2 Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

Molte volte m’hanno oppresso dalla mia giovinezza; eppure, non hanno potuto vincermi.

3 Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

Degli aratori hanno arato sul mio dorso, v’hanno tracciato i loro lunghi solchi.

4 De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

L’Eterno è giusto; egli ha tagliato le funi degli empi.

5 Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

Siano confusi e voltin le spalle tutti quelli che odiano Sion!

6 Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

Siano come l’erba dei tetti, che secca prima di crescere!

7 Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

Non se n’empie la mano il mietitore, né le braccia chi lega i covoni;

8 En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.

e i passanti non dicono: La benedizione dell’Eterno sia sopra voi; noi vi benediciamo nel nome dell’Eterno!