Psalmen 129

1 Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israel;

Wallfahrtslieder. Sie haben mich viel bedrängt von meiner Jugend an - so spreche Israel! -

2 Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

Sie haben mich viel bedrängt von meiner Jugend an und mich doch nicht überwältigt.

3 Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

Auf meinem Rücken haben sie geackert, haben ihr Pflugland weit ausgedehnt.

4 De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

Jahwe, der gerechte, hat der Gottlosen Strang zerhauen.

5 Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

Beschämt müssen werden und zurückweichen alle, die Zion hassen.

6 Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

Sie müssen wie das Gras auf den Dächern werden, das verdorrt, bevor man es herauszieht,

7 Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

womit kein Schnitter seine Hand gefüllt, noch seinen Busen ein Garbenbinder.

8 En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.

Und die des Wegs vorüberkommen, sprechen nicht: “Der Segen Jahwes sei über euch! Wir segnen euch im Namen Jahwes!”