Psalmen 129

1 Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israel;

Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

2 Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

3 Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

4 De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

5 Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

6 Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

7 Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

8 En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.

En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"