Psalmen 109

1 Een psalm van David, voor den opperzangmeester. O God mijns lofs! zwijg niet.

Dāvida dziesma, dziedātāju vadonim. Ak Dievs, ko es slavēju, nestāv klusu!

2 Want de mond des goddelozen en de mond des bedrogs zijn tegen mij opengedaan; zij hebben met mij gesproken met een valse tong.

Jo bezdievīgu muti un viltīgu muti tie pret mani ir atvēruši, tie runā uz mani ar melu mēli.

3 En met hatelijke woorden hebben zij mij omsingeld; ja, zij hebben mij bestreden zonder oorzaak.

Ar naidīgiem vārdiem tie metās ap mani un karo pret mani bez vainas.

4 Voor mijn liefde, staan zij mij tegen; maar ik was steeds in het gebed.

Par to, ka es tos mīlēju, tie turas man pretī; bet es lūdzu Dievu.

5 En zij hebben mij kwaad voor goed opgelegd, en haat voor mijn liefde.

Tie man maksā ļaunu par labu un ienaidību par mīlestību.

6 Stel een goddeloze over hem, en de satan sta aan zijn rechterhand.

Cel pār to vienu bezdievi, un viens pretinieks lai viņam stāv pa labo roku.

7 Als hij gericht wordt, zo ga hij schuldig uit, en zijn gebed zij tot zonde.

Kad viņš top tiesāts, tad lai top pazudināts, un viņa Dieva lūgšana lai viņam top par grēku.

8 Dat zijn dagen weinig zijn; een ander neme zijn ambt;

Lai viņa dienas iet mazumā, un viņa amatu cits lai dabū.

9 Dat zijn kinderen wezen worden, en zijn vrouw weduwe.

Viņa bērni lai paliek par bāriņiem un viņa sieva par atraitni.

10 En dat zijn kinderen hier en daar omzwerven, en bedelen, en de nooddruft uit hun verwoeste plaatsen zoeken.

Lai viņa bērni skraida apkārt un ubago un maizes meklē tālu no savām izpostītām māju vietām.

11 Dat de schuldeiser aansla al wat hij heeft, en dat de vreemden zijn arbeid roven.

Lai tas parādu dzinējs izplēš visu, kas tam pieder, un sveši lai aplaupa viņa peļņu.

12 Dat hij niemand hebbe, die weldadigheid over hem uitstrekke, en dat er niemand zij, die zijn wezen genadig zij.

Lai tam nav, kas parāda žēlastību, un lai nav, kas žēlo viņa bāriņus.

13 Dat zijn nakomelingen uitgeroeid worden; hun naam worde uitgedelgd in het andere geslacht.

Lai viņa pēcnākamie top izdeldēti; viņu vārds lai izzūd otrā augumā.

14 De ongerechtigheid zijner vaderen worde gedacht bij den HEERE, en de zonde zijner moeder worde niet uitgedelgd.

Viņa tēvu noziegums lai top pieminēts Tā Kunga priekšā, un viņa mātes grēki lai neizzūd.

15 Dat zij gedurig voor den HEERE zijn; en Hij roeie hun gedachtenis uit van de aarde.

Lai tie vienmēr paliek Tā Kunga priekšā, un viņa piemiņa lai no zemes top izdeldēta.

16 Omdat hij niet gedacht heeft weldadigheid te doen, maar heeft den ellendigen en den nooddruftigen man vervolgd, en den verslagene van hart, om hem te doden.

Tādēļ ka viņš nebūt nepieminēja žēlastību darīt, bet vajāja bēdīgo un nabagu un to, kam bija noskumusi sirds, ka viņš to nokautu.

17 Dewijl hij den vloek heeft liefgehad, dat die hem overkome, en geen lust gehad heeft tot den zegen, zo zij die verre van hem.

Tāpēc ka viņš lāstu gribēja, tas viņam nāks; un svētības viņam negribējās, tad tā arī paliks tālu no viņa.

18 En hij zij bekleed met den vloek, als met zijn kleed, en dat die ga tot in het binnenste van hem als het water, en als de olie in zijn beenderen.

Un viņš aptērpās ar lāstu, tā kā ar drēbēm, un tas nāca viņa iekšās kā ūdens un kā eļļa viņa kaulos.

19 Die zij hem als een kleed, waarmede hij zich bedekt, en tot een gordel, waarmede hij zich steeds omgordt.

Tad lai tas viņam ir kā apģērbs, ar ko tas apsedzās, un josta, ar ko tas allaž apjožas.

20 Dit zij het werkloon mijner tegenstanders van den HEERE, en dergenen, die kwaad spreken tegen mijn ziel.

Šī alga lai notiek no Tā Kunga maniem pretiniekiem un tiem, kas ļaunu runā pret manu dvēseli.

21 Maar Gij, o HEERE Heere! maak het met mij om Uws Naams wil; dewijl Uw goedertierenheid goed is, verlos mij.

Bet Tu, ak Kungs, dari ar mani Sava vārda pēc, jo Tava žēlastība ir laba; izglāb mani.

22 Want ik ben ellendig en nooddruftig, en mijn hart is in het binnenste van mij doorwond.

Jo es esmu bēdīgs un nabags, un mana sirds iekš manis ir ievainota.

23 Ik ga heen gelijk een schaduw, wanneer zij zich neigt; ik worde omgedreven als een sprinkhaan.

Es aizeju kā ēna pavakarē, un topu vajāts kā sisenis.

24 Mijn knieen struikelen van vasten, en mijn vlees is vermagerd, zodat er geen vet aan is.

Mani ceļi šļūk no gavēšanas, un mana miesa izdilusi, ka treknuma vairs nav.

25 Nog ben ik hun een smaad; als zij mij zien, zo schudden zij hun hoofd.

Un es tiem esmu par apsmieklu; kad tie mani redz, tad tie krata galvu.

26 Help mij, HEERE, mijn God! verlos mij naar Uw goedertierenheid.

Palīdz man, Kungs, mans Dievs, atpestī mani pēc Savas žēlastības!

27 Opdat zij weten, dat dit Uw hand is, dat Gij het, HEERE! gedaan hebt.

Tad tie atzīs, ka tā Tava roka, ka Tu, Kungs, to darījis.

28 Laat hen vloeken, maar zegen Gij; laat hen zich opmaken, maar dat zij beschaamd worden; doch dat zich Uw knecht verblijde.

Kad tie lād, tad Tu svētī; kad tie ceļas, tad lai top kaunā; bet Tavs kalps lai priecājās.

29 Laat mijn tegenstanders met schande bekleed worden, en dat zij met hun beschaamdheid zich bedekken, als met een mantel.

Mani pretinieki lai ar kaunu top apģērbti un ar savu negodu apsegti kā ar svārkiem.

30 Ik zal den HEERE met mijn mond zeer loven, en in het midden van velen zal ik Hem prijzen.

Es Tam Kungam no sirds pateikšu ar savu muti un Tam dziedāšu lielā draudzē.

31 Want Hij zal den nooddruftige ter rechterhand staan, om hem te verlossen van degenen, die zijn ziel veroordelen.

Jo tam bēdīgam Viņš stāv pa labo roku, to atpestīdams no tiem, kas viņa dvēseli notiesā.