Psalmen 109

1 Een psalm van David, voor den opperzangmeester. O God mijns lofs! zwijg niet.

Az éneklőmesternek, Dávidé; zsoltár. Én dicséretemnek Istene, ne hallgass!

2 Want de mond des goddelozen en de mond des bedrogs zijn tegen mij opengedaan; zij hebben met mij gesproken met een valse tong.

Mert a gonosznak szája és az álnokságnak szája felnyilt ellenem, hazug nyelvvel beszélnek én velem.

3 En met hatelijke woorden hebben zij mij omsingeld; ja, zij hebben mij bestreden zonder oorzaak.

És körülvesznek engem gyűlölséges beszédekkel, és ostromolnak engem ok nélkül.

4 Voor mijn liefde, staan zij mij tegen; maar ik was steeds in het gebed.

Szeretetemért ellenkeznek velem, én pedig imádkozom.

5 En zij hebben mij kwaad voor goed opgelegd, en haat voor mijn liefde.

Roszszal fizetnek nékem a jóért, és gyűlölséggel az én szeretetemért.

6 Stel een goddeloze over hem, en de satan sta aan zijn rechterhand.

Állíts fölibe gonoszt, és vádló álljon az ő jobb keze felől.

7 Als hij gericht wordt, zo ga hij schuldig uit, en zijn gebed zij tot zonde.

Mikor törvénykezik, mint gonosz jőjjön ki; még az imádsága is bűnné legyen.

8 Dat zijn dagen weinig zijn; een ander neme zijn ambt;

Életének napjai kevesek legyenek, és a hivatalát más foglalja el.

9 Dat zijn kinderen wezen worden, en zijn vrouw weduwe.

Fiai legyenek árvákká, a felesége pedig özvegygyé.

10 En dat zijn kinderen hier en daar omzwerven, en bedelen, en de nooddruft uit hun verwoeste plaatsen zoeken.

És bujdossanak az ő fiai és kolduljanak, és elpusztult helyeiktől távol keressenek eledelt.

11 Dat de schuldeiser aansla al wat hij heeft, en dat de vreemden zijn arbeid roven.

Foglalja le minden jószágát az uzsorás, és idegenek ragadozzák el szerzeményét.

12 Dat hij niemand hebbe, die weldadigheid over hem uitstrekke, en dat er niemand zij, die zijn wezen genadig zij.

Ne legyen néki, a ki kegyelmet mutasson iránta, és ne legyen, a ki könyörüljön az ő árváin!

13 Dat zijn nakomelingen uitgeroeid worden; hun naam worde uitgedelgd in het andere geslacht.

Veszszen ki az ő maradéka; a második nemzedékben töröltessék el a nevök!

14 De ongerechtigheid zijner vaderen worde gedacht bij den HEERE, en de zonde zijner moeder worde niet uitgedelgd.

Atyáinak álnoksága emlékezetben legyen az Úr előtt, és anyjának bűne el ne töröltessék!

15 Dat zij gedurig voor den HEERE zijn; en Hij roeie hun gedachtenis uit van de aarde.

Mindenkor az Úr előtt legyenek, és emlékezetök is veszszen ki e földről,

16 Omdat hij niet gedacht heeft weldadigheid te doen, maar heeft den ellendigen en den nooddruftigen man vervolgd, en den verslagene van hart, om hem te doden.

A miatt, hogy nem gondolt arra, hogy kegyelmet gyakoroljon és üldözte a szegény és nyomorult embert, és a megkeseredett szívűt, hogy megölje.

17 Dewijl hij den vloek heeft liefgehad, dat die hem overkome, en geen lust gehad heeft tot den zegen, zo zij die verre van hem.

Mivelhogy szerette az átkot, azért érte el őt; és mivel nem volt kedve az áldáshoz, azért távozék az el ő tőle.

18 En hij zij bekleed met den vloek, als met zijn kleed, en dat die ga tot in het binnenste van hem als het water, en als de olie in zijn beenderen.

Úgy öltözte fel az átkot, mint a ruháját, azért ment beléje, mint a víz, és az ő csontjaiba, mint az olaj.

19 Die zij hem als een kleed, waarmede hij zich bedekt, en tot een gordel, waarmede hij zich steeds omgordt.

Legyen az néki palástul, a melybe beburkolódzik, és övül, a melylyel mindenkor övezze magát.

20 Dit zij het werkloon mijner tegenstanders van den HEERE, en dergenen, die kwaad spreken tegen mijn ziel.

Ez legyen jutalmok az Úrtól az én vádolóimnak, és a kik rosszat beszélnek az én lelkemre.

21 Maar Gij, o HEERE Heere! maak het met mij om Uws Naams wil; dewijl Uw goedertierenheid goed is, verlos mij.

De te, én Uram, Istenem, bánj velem a te nevedért; mivelhogy jó a te kegyelmed, szabadíts meg engem!

22 Want ik ben ellendig en nooddruftig, en mijn hart is in het binnenste van mij doorwond.

Mert szegény és nyomorult vagyok én, még a szívem is megsebesíttetett én bennem.

23 Ik ga heen gelijk een schaduw, wanneer zij zich neigt; ik worde omgedreven als een sprinkhaan.

Úgy hanyatlom el, mint az árnyék az ő megnyúlásakor; ide s tova hányattatom, mint a sáska.

24 Mijn knieen struikelen van vasten, en mijn vlees is vermagerd, zodat er geen vet aan is.

Térdeim tántorognak az éhségtől, és testem megfogyatkozott a kövérségtől.

25 Nog ben ik hun een smaad; als zij mij zien, zo schudden zij hun hoofd.

Sőt gyalázatossá lettem előttök; ha látnak engem, fejöket csóválják.

26 Help mij, HEERE, mijn God! verlos mij naar Uw goedertierenheid.

Segíts meg engem, Uram Isten; szabadíts meg engem a te kegyelmed szerint!

27 Opdat zij weten, dat dit Uw hand is, dat Gij het, HEERE! gedaan hebt.

Hadd tudják meg, hogy a te kezed munkája ez, hogy te cselekedted ezt, Uram!

28 Laat hen vloeken, maar zegen Gij; laat hen zich opmaken, maar dat zij beschaamd worden; doch dat zich Uw knecht verblijde.

Átkozzanak ők, de te áldj meg! Feltámadnak, de szégyenüljenek meg és örvendezzen a te szolgád.

29 Laat mijn tegenstanders met schande bekleed worden, en dat zij met hun beschaamdheid zich bedekken, als met een mantel.

Öltözzenek az én vádlóim gyalázatba, és burkolózzanak szégyenökbe, mint egy köpenybe!

30 Ik zal den HEERE met mijn mond zeer loven, en in het midden van velen zal ik Hem prijzen.

Hálát adok az Úrnak felettébb az én számmal, és dicsérem őt a sokaság közepette!

31 Want Hij zal den nooddruftige ter rechterhand staan, om hem te verlossen van degenen, die zijn ziel veroordelen.

Mert jobb keze felől áll a szegénynek, hogy megszabadítsa azoktól, a kik elítélik annak lelkét.