Psalmen 109

1 Een psalm van David, voor den opperzangmeester. O God mijns lofs! zwijg niet.

Dem Vorsänger. Ein Psalm Davids. Gott, den ich rühme, schweige nicht!

2 Want de mond des goddelozen en de mond des bedrogs zijn tegen mij opengedaan; zij hebben met mij gesproken met een valse tong.

Denn sie haben ihr gottloses und falsches Maul wider mich aufgetan; sie sagen mir Lügen ins Gesicht,

3 En met hatelijke woorden hebben zij mij omsingeld; ja, zij hebben mij bestreden zonder oorzaak.

sie bieten gehässige Worte über mich herum und bekämpfen mich ohne Grund.

4 Voor mijn liefde, staan zij mij tegen; maar ik was steeds in het gebed.

Dafür, daß ich sie liebe, sind sie mir feind; ich aber bete.

5 En zij hebben mij kwaad voor goed opgelegd, en haat voor mijn liefde.

Sie beweisen mir Böses für Gutes und Haß für Liebe.

6 Stel een goddeloze over hem, en de satan sta aan zijn rechterhand.

Bestelle einen Gesetzlosen über ihn, und ein Ankläger stehe zu seiner Rechten!

7 Als hij gericht wordt, zo ga hij schuldig uit, en zijn gebed zij tot zonde.

Wenn er gerichtet wird, so möge er schuldig gesprochen werden, und sein Gebet werde ihm zur Sünde!

8 Dat zijn dagen weinig zijn; een ander neme zijn ambt;

Seiner Tage seien wenige, und sein Amt empfange ein anderer!

9 Dat zijn kinderen wezen worden, en zijn vrouw weduwe.

Seine Kinder sollen Waisen werden und sein Weib eine Witwe!

10 En dat zijn kinderen hier en daar omzwerven, en bedelen, en de nooddruft uit hun verwoeste plaatsen zoeken.

Seine Kinder müssen umherwanken und betteln, hilfesuchend aus ihren Ruinen hervorkommen!

11 Dat de schuldeiser aansla al wat hij heeft, en dat de vreemden zijn arbeid roven.

Der Gläubiger nehme ihm alles weg, und Fremde sollen plündern, was er sich erworben.

12 Dat hij niemand hebbe, die weldadigheid over hem uitstrekke, en dat er niemand zij, die zijn wezen genadig zij.

Niemand gebe ihm Gnadenfrist, und keiner erbarme sich seiner Waisen!

13 Dat zijn nakomelingen uitgeroeid worden; hun naam worde uitgedelgd in het andere geslacht.

Seine Nachkommenschaft falle der Ausrottung anheim, ihr Name erlösche im zweiten Geschlecht!

14 De ongerechtigheid zijner vaderen worde gedacht bij den HEERE, en de zonde zijner moeder worde niet uitgedelgd.

Seiner Väter Missetat müsse gedacht werden vor dem HERRN, und seiner Mutter Sünde werde nicht ausgetilgt!

15 Dat zij gedurig voor den HEERE zijn; en Hij roeie hun gedachtenis uit van de aarde.

Der HERR habe sie beständig vor Augen, daß ihr Gedächtnis von der Erde vertilgt werde,

16 Omdat hij niet gedacht heeft weldadigheid te doen, maar heeft den ellendigen en den nooddruftigen man vervolgd, en den verslagene van hart, om hem te doden.

weil er nicht daran dachte, Barmherzigkeit zu üben, sondern den Elenden und Armen verfolgte und den Niedergeschlagenen, um ihn in den Tod zu treiben.

17 Dewijl hij den vloek heeft liefgehad, dat die hem overkome, en geen lust gehad heeft tot den zegen, zo zij die verre van hem.

Da er den Fluch liebte, so komme er über ihn; und da er den Segen nicht begehrte, so sei er fern von ihm!

18 En hij zij bekleed met den vloek, als met zijn kleed, en dat die ga tot in het binnenste van hem als het water, en als de olie in zijn beenderen.

Er zog den Fluch an wie sein Gewand; so dringe er in sein Inneres wie Wasser und wie Öl in seine Gebeine;

19 Die zij hem als een kleed, waarmede hij zich bedekt, en tot een gordel, waarmede hij zich steeds omgordt.

er sei ihm wie das Kleid, das er anzieht, und wie der Gurt, damit er sich ständig umgürtet!

20 Dit zij het werkloon mijner tegenstanders van den HEERE, en dergenen, die kwaad spreken tegen mijn ziel.

Das sei der Lohn meiner Ankläger vonseiten des HERRN, derer, welche Arges wider meine Seele reden!

21 Maar Gij, o HEERE Heere! maak het met mij om Uws Naams wil; dewijl Uw goedertierenheid goed is, verlos mij.

Du aber, o HERR, mein Herr, handle mit mir um deines Namens willen; denn deine Gnade ist gut; darum errette mich!

22 Want ik ben ellendig en nooddruftig, en mijn hart is in het binnenste van mij doorwond.

Denn ich bin elend und arm, und mein Herz ist verwundet in meiner Brust.

23 Ik ga heen gelijk een schaduw, wanneer zij zich neigt; ik worde omgedreven als een sprinkhaan.

Wie ein Schatten, wenn er sich neigt, schleiche ich dahin; ich werde verscheucht wie eine Heuschrecke.

24 Mijn knieen struikelen van vasten, en mijn vlees is vermagerd, zodat er geen vet aan is.

Meine Knie wanken vom Fasten, mein Fleisch magert gänzlich ab;

25 Nog ben ik hun een smaad; als zij mij zien, zo schudden zij hun hoofd.

und ich bin ihnen zum Gespött geworden; wer mich sieht, schüttelt den Kopf.

26 Help mij, HEERE, mijn God! verlos mij naar Uw goedertierenheid.

Hilf mir, o HERR, mein Gott! Rette mich nach deiner Gnade,

27 Opdat zij weten, dat dit Uw hand is, dat Gij het, HEERE! gedaan hebt.

so wird man erkennen, daß dies deine Hand ist, daß du, HERR, solches getan hast.

28 Laat hen vloeken, maar zegen Gij; laat hen zich opmaken, maar dat zij beschaamd worden; doch dat zich Uw knecht verblijde.

Fluchen sie, so segne du; setzen sie sich wider mich, so müssen sie zuschanden werden; aber dein Knecht müsse sich freuen.

29 Laat mijn tegenstanders met schande bekleed worden, en dat zij met hun beschaamdheid zich bedekken, als met een mantel.

Meine Ankläger müssen Schmach anziehen und in ihre Schande sich hüllen wie in einen Mantel.

30 Ik zal den HEERE met mijn mond zeer loven, en in het midden van velen zal ik Hem prijzen.

Ich will den HERRN laut preisen mit meinem Munde und inmitten vieler ihn rühmen,

31 Want Hij zal den nooddruftige ter rechterhand staan, om hem te verlossen van degenen, die zijn ziel veroordelen.

weil er dem Armen zur Seite steht, ihn zu retten von denen, die ihn verurteilen.