Psalmen 107
1 Looft den HEERE, want Hij is goed; want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.
Priser Herren! thi han er god, thi hans Miskundhed varer evindelig.
2 Dat zulks de bevrijden des HEEREN zeggen, die Hij van de hand der wederpartijders bevrijd heeft.
Det maa de sige, som ere genløste af Herren, de, han har genløst af Modstanderens Haand,
3 En Hij die uit de landen verzameld heeft, van het oosten en van het westen, van het noorden en van de zee.
og de, som han har samlet hjem fra Landene, fra Øster og fra Vester, fra Norden og fra Havet.
4 Die in de woestijn dwaalden, in een weg der wildernis, die geen stad ter woning vonden;
De fore vild i Ørken, paa en øde Vej, de fandt ingen Stad, som de kunde bo udi;
5 Zij waren hongerig, ook dorstig; hun ziel was in hen overstelpt.
de vare hungrige og tørstige tillige; deres Sjæl vansmægtede i dem.
6 Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, heeft Hij hen gered uit hun angsten;
Og de raabte til Herren, da de vare i Angest, han friede dem af deres Trængsler.
7 En Hij leidde hen op een rechten weg, om te gaan tot een stad ter woning.
Og han førte dem paa den rette Vej, at de gik til en Stad, som de kunde bo udi.
8 Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen;
Lad dem takke Herren for hans Miskundhed og for hans underfulde Gerninger imod Menneskens Børn;
9 Want Hij heeft de dorstige ziel verzadigd, en de hongerige ziel met goed vervuld;
thi han har mættet en tørstig Sjæl og har fyldt en hungrig Sjæl med godt.
10 Die in duisternis en de schaduw des doods zaten, gebonden met verdrukking en ijzer;
De sade i Mørke, og i Dødens Skygge, bundne i Elendighed og Jern;
11 Omdat zij wederspannig waren geweest tegen Gods geboden, en den raad des Allerhoogsten onwaardiglijk verworpen hadden.
thi de havde været genstridige imod Guds Ord og havde foragtet den Højestes Raad;
12 Waarom Hij hun het hart door zwarigheid vernederd heeft; zij zijn gestruikeld, en er was geen helper.
og han ydmygede deres Hjerter ved Lidelse; de styrtede, og der var ingen Hjælper.
13 Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.
Og de raabte til Herren, da de vare i Angest, han frelste dem af deres Trængsler.
14 Hij voerde hen uit de duisternis en de schaduw des doods, en Hij brak hun banden.
Han udførte dem af Mørket og Dødens Skygge og sønderrev deres Baand.
15 Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen;
Lad dem takke Herren for hans Miskundhed og for hans underfulde Gerninger imod Menneskens Børn;
16 Want Hij heeft de koperen deuren gebroken, en de ijzeren grendelen in stukken gehouwen.
thi han har sønderbrudt Kobberporte og sønderhugget Jernslaaer.
17 De zotten worden om den weg hunner overtreding, en om hun ongerechtigheden geplaagd;
De Daarer! de bleve plagede for deres Overtrædelsers Vej og for deres Misgerningers Skyld.
18 Hun ziel gruwelde van alle spijze, en zij waren tot aan de poorten des doods gekomen.
Deres Sjæl fik Vederstyggelighed til al Mad, og de kom nær til Dødens Porte.
19 Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.
Og de raabte til Herren, da de vare i Angest, han frelste dem af deres Trængsler.
20 Hij zond Zijn woord uit, en heelde hen, en rukte hen uit hun kuilen.
Han sendte sit Ord og helbredede dem og reddede dem fra deres Grave.
21 Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.
Lad dem takke Herren for hans Miskundhed og for hans underfulde Gerninger imod Menneskens Børn
22 En dat zij lofofferen offeren, en met gejuich Zijn werken vertellen.
og ofre Takofre og fortælle hans Gerninger med Frydesang.
23 Die met schepen ter zee afvaren, handel doende op grote wateren;
De fore ud paa Havet i Skibe, de udrettede deres Gerning paa de store Vande,
24 Die zien de werken des HEEREN, en Zijn wonderwerken in de diepte.
de saa Herrens Gerninger og hans Underværker paa Dybet.
25 Als Hij spreekt, zo doet Hij een stormwind opstaan, die haar golven omhoog verheft.
Han bød og lod et Stormvejr rejse sig, og det opløftede dets Bølger.
26 Zij rijzen op naar den hemel; zij dalen neder tot in de afgronden; hun ziel versmelt van angst.
De fore op imod Himmelen, de fore ned i Afgrundene, deres Sjæl forsagede under Ulykken.
27 Zij dansen en waggelen als een dronken man, en al hun wijsheid wordt verslonden.
De dreves omkring og ravede som den drukne, og al deres Visdom var udtømt.
28 Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, zo voerde Hij hen uit hun angsten.
Og de raabte til Herren, da de vare i Angest, og han udførte dem af deres Trængsler.
29 Hij doet den storm stilstaan, zodat hun golven stilzwijgen.
Han lod Stormen stille af, og Bølgerne lagde sig.
30 Dan zijn zij verblijd, omdat zij gestild zijn, en dat Hij hen tot de haven hunner begeerte geleid heeft.
Da bleve de glade, at disse vare blevne stille; og han førte dem i Havn efter deres Begæring.
31 Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen;
Lad dem takke Herren for hans Miskundhed og for alle hans underfulde Gerninger imod Menneskens Børn
32 En Hem verhogen in de gemeente des volks, en in het gestoelte der oudsten Hem roemen.
og ophøje ham i Folkets Forsamling og prise ham der, hvor de gamle sidde.
33 Hij stelt de rivieren tot een woestijn, en watertochten tot dorstig land.
Han gjorde Floder til en Ørk og Kildegrund til tørre Steder;
34 Het vruchtbaar land tot zouten grond, om de boosheid dergenen, die daarin wonen.
et frugtbart Land til Saltland for deres Ondskabs Skyld, som boede deri.
35 Hij stelt de woestijn tot een waterpoel, en het dorre land tot watertochten.
Han gjorde Ørken til en vandrig Sø og tørt Land til Kildegrund.
36 En Hij doet de hongerigen aldaar wonen, en zij stichten een stad ter woning;
Og han lod de hungrige bo der, og de grundede en Stad, som de kunde bo udi.
37 En bezaaien akkers, en planten wijngaarden, die inkomende vrucht voortbrengen.
Og de besaaede Agre og plantede Vingaarde, og disse bare Frugt til Indtægt.
38 En Hij zegent hen, zodat zij zeer vermenigvuldigen, en hun vee vermindert Hij niet.
Og han velsignede dem, og de bleve saare formerede, og han formindskede ikke deres Kvæg.
39 Daarna verminderen zij, en komen ten onder, door verdrukking, kwaad en droefenis.
Derefter bleve de formindskede og nedbøjede af Trængsel, Ulykke og Bedrøvelse.
40 Hij stort verachting uit over de prinsen, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.
Han udøser Foragt over Fyrster og lader dem fare vild i den vejløse Ørk.
41 Maar Hij brengt den nooddruftige uit de verdrukking in een hoog vertrek, en maakt de huisgezinnen als kudden.
Men han ophøjede en fattig af Elendighed og satte Slægterne som Hjorde.
42 De oprechten zien het, en zijn verblijd, maar alle ongerechtigheid stopt haar mond.
De oprigtige skulle se det og glæde sig; men al Uretfærdighed har lukket sin Mund til.
43 Wie is wijs? Die neme deze dingen waar; en dat zij verstandelijk letten op de goedertierenheden des HEEREN.
Hvo er viis, at han bevarer disse Ting og forstaar Herrens Miskundhed!
