< Psalmen 106 >

1 Hallelujah! Looft den HEERE, want Hij is goed, want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.
Alleluja! Pateiciet Tam Kungam, jo Viņš ir labs, un Viņa žēlastība paliek mūžīgi.
2 Wie zal de mogendheden des HEEREN uitspreken, al Zijn lof verkondigen?
Kas var izteikt Tā Kunga varenos darbus un izstāstīt visu Viņa teicamo slavu?
3 Welgelukzalig zijn zij, die het recht onderhouden, die te aller tijd gerechtigheid doet.
Svētīgi tie, kas tiesu tur un dara taisnību vienmēr.
4 Gedenk mijner, o HEERE! naar het welbehagen tot Uw volk, bezoek mij met Uw heil;
Piemini mani, ak Kungs, pēc Sava labā prāta uz Saviem ļaudīm, piemeklē mani ar Savu pestīšanu;
5 Opdat ik aanschouwe het goede Uwer uitverkorenen; opdat ik mij verblijde met de blijdschap Uws volks; opdat ik mij beroeme met Uw erfdeel.
Ka redzam labumu pie Taviem izredzētiem un priecājamies par Tavu ļaužu prieku un lielāmies ar Tavu īpašumu.
6 Wij hebben gezondigd, mitsgaders onze vaderen, wij hebben verkeerdelijk gedaan; wij hebben goddelooslijk gehandeld.
Mēs esam grēkojuši līdz ar saviem tēviem, esam noziegušies un bijuši bezdievīgi.
7 Onze vaders in Egypte hebben niet gelet op Uw wonderen; zij zijn der menigte Uwer goedertierenheid niet gedachtig geweest; maar zij waren wederspannig aan de zee, bij de Schelfzee.
Mūsu tēvi Ēģiptē nelika vērā Tavus brīnumus, tie nepieminēja Tavu lielo žēlastību, bet bija pārgalvīgi jūrmalā pie niedru jūras.
8 Doch Hij verloste hen om Zijns Naams wil, opdat Hij Zijn mogendheid bekend maakte.
Viņš tiem palīdzēja Sava vārda dēļ, ka tiem parādītu Savu varu.
9 En Hij schold de Schelfzee, zodat zij verdroogde, en Hij deed hen wandelen door de afgronden, als door een woestijn.
Un Viņš rāja niedru jūru, ka tā sasīka, un Viņš vadīja caur dziļumiem kā pa tuksnesi.
10 En Hij verloste hen uit de hand des haters, en Hij bevrijdde hen van de hand des vijands.
Un Viņš tos atpestīja no ienaidnieku rokas un tos atsvabināja no nīdētāju rokas.
11 En de wateren overdekten hun wederpartijders; niet een van hen bleef over.
Ūdeņi apsedza viņu pretiniekus, ka neviens no tiem neatlika.
12 Toen geloofden zij aan Zijn woorden; zij zongen Zijn lof.
Tad tie ticēja Viņa vārdiem, tie dziedāja Viņa slavu.
13 Doch zij vergaten haast Zijn werken, zij verbeidden naar Zijn raad niet.
Bet steigšus tie aizmirsa Viņa darbus, tie nenogaidīja Viņa nodomu;
14 Maar zij werden belust met lust in de woestijn, en zij verzochten God in de wildernis.
Bet kārot iekārojās tuksnesī un kārdināja Dievu tai posta vietā.
15 Toen gaf Hij hun hun begeerte; maar Hij zond aan hun zielen een magerheid.
Tad Viņš tiem deva pēc viņu kārības, bet darīja viņu dvēseles nīkstam.
16 En zij benijdden Mozes in het leger, en Aaron, den heilige des HEEREN.
Un tie apskauda Mozu lēģerī un Āronu, Tā Kunga svēto.
17 De aarde deed zich open, en verslond Dathan, en overdekte de vergadering van Abiram.
Zeme atvērās un aprija Datanu un apklāja Abirama biedrus.
18 En een vuur brandde onder hun vergadering, een vlam stak de goddelozen aan brand.
Un uguns iedegās viņu pulkā, liesma sadedzināja tos bezdievīgos.
19 Zij maakten een kalf bij Horeb, en zij bogen zich voor een gegoten beeld.
Tie taisīja teļu Horebā un klanījās tās bildes priekšā,
20 En zij veranderden hun Eer in de gedaante van een os, die gras eet.
Un pārvērsa savu godu par vērša ģīmi, kas ēd zāli.
21 Zij vergaten God, hun Heiland, Die grote dingen gedaan had in Egypte;
Viņi aizmirsa Dievu, savu Pestītāju, kas lielas lietas bija darījis Ēģiptes zemē,
22 Wonderdaden in het land van Cham; vreselijke dingen aan de Schelfzee.
Brīnumus Hama zemē, briesmīgus darbus pie niedru jūras.
23 Dies Hij zeide, dat Hij hen verdelgen zou, ten ware Mozes, Zijn uitverkorene, in de scheure voor Zijn aangezicht gestaan had, om Zijn grimmigheid af te keren, dat Hij hen niet verdierf.
Tā ka Viņš nodomāja tos izdeldēt, ja Mozus, Viņa izredzētais, nebūtu stājies tai plaisumā Viņa priekšā, novērst Viņa bardzību, lai nesamaitātu.
24 Zij versmaadden ook het gewenste land; zij geloofden Zijn woord niet.
Tie necienīja to jauko zemi, tie neticēja Viņa Vārdam,
25 Maar zij murmureerden in hun tenten; naar de stem des HEEREN hoorden zij niet.
Bet kurnēja savās teltīs un nepaklausīja Tā Kunga balsij.
26 Dies hief Hij tegen hen Zijn hand op, zwerende, dat Hij hen nedervellen zou in de woestijn;
Tāpēc Viņš pacēla pret tiem Savu roku, tos nosist tuksnesī
27 En dat Hij hun zaad zou nedervellen onder de heidenen, en hen verstrooien zou door de landen.
Un nogāzt viņu dzimumu starp pagāniem un tos izkaisīt pa tām zemēm.
28 Ook hebben zij zich gekoppeld aan Baal-Peor, en zij hebben de offeranden der doden gegeten.
Tie pieķērās arī BaālPeoram un ēda mirušu upurus,
29 En zij hebben den Heere tot toorn verwekt met hun daden, zodat de plaag een inbreuk onder hen deed.
Un apkaitināja To Kungu ar saviem darbiem, ka mocība starp viņiem ielauzās.
30 Toen stond Pinehas op, en hij oefende gericht, en de plaag werd opgehouden.
Tad Pinehas cēlās un sodīja, un tā mocība mitējās.
31 En het is hem gerekend tot gerechtigheid, van geslacht tot geslacht tot in eeuwigheid.
Un tas viņam tapa pielīdzināts par taisnību uz bērnu bērniem mūžīgi.
32 Zij maakten Hem ook zeer toornig aan het twistwater, en het ging Mozes kwalijk om hunnentwil.
Un tie Viņu apkaitināja pie bāršanās ūdens, ka Mozum viņu dēļ ļaunums uzgāja.
33 Want zij verbitterden zijn geest, zodat hij wat onbedachtelijk voortbracht met zijn lippen.
Jo tie padarīja viņa sirdi rūgtu, ka viņš neapdomīgi runāja ar savām lūpām.
34 Zij hebben die volken niet verdelgd, die de HEERE hun gezegd had;
Tie arī neizdeldēja tās tautas, kā Tas Kungs tiem bija pavēlējis;
35 Maar zij vermengden zich met de heidenen, en leerden derzelver werken.
Bet tie sajaucās ar pagāniem un mācījās viņu darbus;
36 En zij dienden hun afgoden, en zij werden hun tot een strik.
Un kalpoja viņu elkiem, un tie viņiem palika par valgu.
37 Daarenboven hebben zij hun zonen en hun dochteren den duivelen geofferd.
Pat savus dēlus un savas meitas tie upurēja nešķīstiem gariem,
38 En zij hebben onschuldig bloed vergoten, het bloed hunner zonen en hunner dochteren, die zij den afgoden van Kanaan hebben opgeofferd; zodat het land door deze bloedschulden is ontheiligd geworden.
Un izlēja nenoziedzīgas asinis, savu dēlu un savu meitu asinis, ko tie upurēja Kanaāna elkiem, tā ka zeme tapa apgānīta caur asins vainām.
39 En zij ontreinigden zich door hun werken, en zij hebben gehoereerd door hun daden.
Un tie sagānījās ar saviem darbiem un maukoja ar savām darīšanām.
40 Dies is de toorn des HEEREN ontstoken tegen Zijn volk, en Hij heeft een gruwel gehad aan Zijn erfdeel.
Par to Tas Kungs ļoti iedusmojās pret Saviem ļaudīm un turēja par negantību Savu īpašumu;
41 En Hij gaf hen in de hand der heidenen, en hun haters heersten over hen.
Un Viņš tos nodeva pagānu rokā, un viņu nīdētāji par tiem valdīja.
42 En hun vijanden hebben hen verdrukt, en zij zijn vernederd geworden onder hun hand.
Un viņu ienaidnieki tos apbēdināja un tos pazemoja apakš savas rokas.
43 Hij heeft hen menigmaal gered; maar zij verbitterden Hem door hun raad, en werden uitgeteerd door hun ongerechtigheid.
Viņš tos izglāba daudzkārt, taču tie Viņu apkaitināja ar savu padomu un iznīka savu noziegumu dēļ.
44 Nochtans zag Hij hun benauwdheid aan, als Hij hun geschrei hoorde.
Bet Viņš uzlūkoja viņu bēdas un dzirdēja viņu kliegšanu,
45 En Hij dacht tot hun beste aan Zijn verbond, en het berouwde Hem naar de veelheid Zijner goedertierenheden.
Un pieminēja viņu labad Savu derību, un Viņam bija žēl pēc Savas lielās žēlastības,
46 Dies gaf Hij hun barmhartigheid voor het aangezicht van allen, die hen gevangen hadden.
Un lika tiem atrast sirds žēlastību pie visiem, kas tos turēja cietumā.
47 Verlos ons, HEERE, onze God! en verzamel ons uit de heidenen, opdat wij den Naam Uwer heiligheid loven, ons beroemende in Uw lof.
Atpestī mūs, Kungs, mūsu Dievs, un sapulcini mūs no tiem pagāniem, ka mēs pateicamies Tavam svētam vārdam un lielāmies ar Tavu slavu.
48 Geloofd zij de HEERE, de God Israels, van eeuwigheid en tot in eeuwigheid; en al het volk zegge: Amen, Hallelujah!
Slavēts lai ir Tas Kungs, Israēla Dievs, mūžīgi mūžam, un visi ļaudis lai saka: Āmen! Alleluja.

< Psalmen 106 >