Psalmen 106

1 Hallelujah! Looft den HEERE, want Hij is goed, want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.

Halleluja! Kiittäkää Herraa, sillä hän on hyvä, sillä hänen armonsa pysyy iankaikkisesti.

2 Wie zal de mogendheden des HEEREN uitspreken, al Zijn lof verkondigen?

Kuka voi kertoa Herran voimalliset teot, julistaa kaiken hänen ylistyksensä?

3 Welgelukzalig zijn zij, die het recht onderhouden, die te aller tijd gerechtigheid doet.

Autuaat ne, jotka noudattavat oikeutta, jotka aina tekevät vanhurskauden!

4 Gedenk mijner, o HEERE! naar het welbehagen tot Uw volk, bezoek mij met Uw heil;

Muista minua, Herra, armolla, jota kansallesi osoitat, etsi minua avullasi,

5 Opdat ik aanschouwe het goede Uwer uitverkorenen; opdat ik mij verblijde met de blijdschap Uws volks; opdat ik mij beroeme met Uw erfdeel.

että minä näkisin sinun valittujesi onnen, iloitsisin sinun kansasi ilolla, kerskaisin sinun perintöosasi kanssa.

6 Wij hebben gezondigd, mitsgaders onze vaderen, wij hebben verkeerdelijk gedaan; wij hebben goddelooslijk gehandeld.

Me olemme tehneet syntiä isäimme kanssa, me olemme pahoin tehneet ja olleet jumalattomat.

7 Onze vaders in Egypte hebben niet gelet op Uw wonderen; zij zijn der menigte Uwer goedertierenheid niet gedachtig geweest; maar zij waren wederspannig aan de zee, bij de Schelfzee.

Eivät meidän isämme Egyptissä painaneet mieleensä sinun ihmeitäsi, eivät muistaneet sinun monia armotekojasi, vaan niskoittelivat meren rannalla, Kaislameren rannalla.

8 Doch Hij verloste hen om Zijns Naams wil, opdat Hij Zijn mogendheid bekend maakte.

Kuitenkin hän pelasti heidät nimensä tähden, tehdäkseen voimansa tiettäväksi.

9 En Hij schold de Schelfzee, zodat zij verdroogde, en Hij deed hen wandelen door de afgronden, als door een woestijn.

Hän nuhteli Kaislamerta, ja se kuivui. Hän kuljetti heitä syvyyksissä niinkuin erämaassa.

10 En Hij verloste hen uit de hand des haters, en Hij bevrijdde hen van de hand des vijands.

Hän pelasti heidät vihamiehen kädestä ja lunasti heidät vihollisen vallasta.

11 En de wateren overdekten hun wederpartijders; niet een van hen bleef over.

Vedet peittivät heidän ahdistajansa, ei yhtäkään niistä jäänyt jäljelle.

12 Toen geloofden zij aan Zijn woorden; zij zongen Zijn lof.

Silloin he uskoivat hänen sanansa, veisasivat hänen ylistystään.

13 Doch zij vergaten haast Zijn werken, zij verbeidden naar Zijn raad niet.

Mutta pian he unhottivat hänen tekonsa eivätkä odottaneet hänen neuvoansa.

14 Maar zij werden belust met lust in de woestijn, en zij verzochten God in de wildernis.

Heissä syttyi himo erämaassa, ja he kiusasivat Jumalaa autiossa maassa.

15 Toen gaf Hij hun hun begeerte; maar Hij zond aan hun zielen een magerheid.

Ja hän antoi heille, mitä he pyysivät, mutta lähetti heihin hivuttavan taudin.

16 En zij benijdden Mozes in het leger, en Aaron, den heilige des HEEREN.

Ja heissä syttyi leirissä kateus Moosesta vastaan ja Aaronia, Herran pyhää, vastaan.

17 De aarde deed zich open, en verslond Dathan, en overdekte de vergadering van Abiram.

Mutta maa aukeni ja nieli Daatanin ja peitti Abiramin joukkion.

18 En een vuur brandde onder hun vergadering, een vlam stak de goddelozen aan brand.

Ja heidän joukkiossaan syttyi tuli, liekki poltti jumalattomat.

19 Zij maakten een kalf bij Horeb, en zij bogen zich voor een gegoten beeld.

He tekivät vasikan Hoorebin juurella ja kumarsivat valettua kuvaa;

20 En zij veranderden hun Eer in de gedaante van een os, die gras eet.

he vaihtoivat Kunniansa ruohoa syövän härän kuvaan.

21 Zij vergaten God, hun Heiland, Die grote dingen gedaan had in Egypte;

He unhottivat Jumalan, pelastajansa, joka oli tehnyt Egyptissä suuria tekoja,

22 Wonderdaden in het land van Cham; vreselijke dingen aan de Schelfzee.

ihmeitä Haamin maassa, peljättäviä tekoja Kaislameren rannalla.

23 Dies Hij zeide, dat Hij hen verdelgen zou, ten ware Mozes, Zijn uitverkorene, in de scheure voor Zijn aangezicht gestaan had, om Zijn grimmigheid af te keren, dat Hij hen niet verdierf.

Silloin hän aikoi hävittää heidät, mutta Mooses, hänen valittunsa, seisoi suojana hänen edessään ja käänsi pois hänen vihansa tuhoa tuottamasta.

24 Zij versmaadden ook het gewenste land; zij geloofden Zijn woord niet.

He pitivät halpana ihanan maan eivätkä uskoneet hänen sanaansa.

25 Maar zij murmureerden in hun tenten; naar de stem des HEEREN hoorden zij niet.

He napisivat teltoissansa eivätkä kuulleet Herran ääntä.

26 Dies hief Hij tegen hen Zijn hand op, zwerende, dat Hij hen nedervellen zou in de woestijn;

Silloin hän nosti kätensä heitä vastaan kaataakseen heidät erämaassa,

27 En dat Hij hun zaad zou nedervellen onder de heidenen, en hen verstrooien zou door de landen.

kaataakseen heidän jälkeläisensä pakanain seassa ja hajottaakseen heidät pakanamaihin.

28 Ook hebben zij zich gekoppeld aan Baal-Peor, en zij hebben de offeranden der doden gegeten.

He antautuivat palvelemaan Baal-Peoria ja söivät kuolleitten jumalien uhreja.

29 En zij hebben den Heere tot toorn verwekt met hun daden, zodat de plaag een inbreuk onder hen deed.

He vihoittivat hänet teoillansa, ja niin vitsaus alkoi riehua heidän keskuudessaan.

30 Toen stond Pinehas op, en hij oefende gericht, en de plaag werd opgehouden.

Mutta Piinehas astui esiin ja pani tuomion toimeen, ja vitsaus taukosi.

31 En het is hem gerekend tot gerechtigheid, van geslacht tot geslacht tot in eeuwigheid.

Ja se luettiin hänelle vanhurskaudeksi, polvesta polveen, iankaikkisesti.

32 Zij maakten Hem ook zeer toornig aan het twistwater, en het ging Mozes kwalijk om hunnentwil.

He vihoittivat hänet Meriban vetten luona, ja Mooseksen kävi pahoin heidän tähtensä.

33 Want zij verbitterden zijn geest, zodat hij wat onbedachtelijk voortbracht met zijn lippen.

Sillä he niskoittelivat Jumalan Henkeä vastaan, ja hän puhui huulillaan ajattelemattomasti.

34 Zij hebben die volken niet verdelgd, die de HEERE hun gezegd had;

He eivät hävittäneet niitä kansoja, jotka Herra oli käskenyt heidän hävittää,

35 Maar zij vermengden zich met de heidenen, en leerden derzelver werken.

vaan pitivät yhteyttä pakanain kanssa ja oppivat heidän tekonsa.

36 En zij dienden hun afgoden, en zij werden hun tot een strik.

He palvelivat heidän jumalankuviansa, ja niistä tuli heille paula.

37 Daarenboven hebben zij hun zonen en hun dochteren den duivelen geofferd.

Ja he uhrasivat poikiansa ja tyttäriänsä riivaajille.

38 En zij hebben onschuldig bloed vergoten, het bloed hunner zonen en hunner dochteren, die zij den afgoden van Kanaan hebben opgeofferd; zodat het land door deze bloedschulden is ontheiligd geworden.

He vuodattivat viatonta verta, poikiensa ja tyttäriensä verta, uhraten heidät Kanaanin epäjumalille, ja maa saastui veriveloista.

39 En zij ontreinigden zich door hun werken, en zij hebben gehoereerd door hun daden.

Näin he saastuttivat itsensä töillään ja olivat haureelliset teoissansa.

40 Dies is de toorn des HEEREN ontstoken tegen Zijn volk, en Hij heeft een gruwel gehad aan Zijn erfdeel.

Ja Herran viha syttyi hänen kansaansa vastaan, ja hän kyllästyi perintöosaansa.

41 En Hij gaf hen in de hand der heidenen, en hun haters heersten over hen.

Ja hän jätti heidät pakanain käsiin, ja heidän vihamiehensä vallitsivat heitä.

42 En hun vijanden hebben hen verdrukt, en zij zijn vernederd geworden onder hun hand.

Heidän vihollisensa ahdistivat heitä, ja heidän täytyi painua niiden käden alle.

43 Hij heeft hen menigmaal gered; maar zij verbitterden Hem door hun raad, en werden uitgeteerd door hun ongerechtigheid.

Monet kerrat hän pelasti heidät, mutta he olivat uppiniskaiset omassa neuvossaan ja sortuivat pahain tekojensa tähden.

44 Nochtans zag Hij hun benauwdheid aan, als Hij hun geschrei hoorde.

Mutta hän katsoi heihin heidän ahdistuksessaan, kun hän kuuli heidän valitushuutonsa.

45 En Hij dacht tot hun beste aan Zijn verbond, en het berouwde Hem naar de veelheid Zijner goedertierenheden.

Ja hän muisti heidän hyväkseen liittonsa ja armahti heitä suuressa laupeudessansa.

46 Dies gaf Hij hun barmhartigheid voor het aangezicht van allen, die hen gevangen hadden.

Ja hän salli heidän saada armon kaikilta, jotka olivat vieneet heidät vankeuteen.

47 Verlos ons, HEERE, onze God! en verzamel ons uit de heidenen, opdat wij den Naam Uwer heiligheid loven, ons beroemende in Uw lof.

Pelasta meidät, Herra, meidän Jumalamme, ja kokoa meidät pakanain seasta, että me kiittäisimme sinun pyhää nimeäsi ja kerskauksemme olisi, että me sinua ylistämme.

48 Geloofd zij de HEERE, de God Israels, van eeuwigheid en tot in eeuwigheid; en al het volk zegge: Amen, Hallelujah!

Kiitetty olkoon Herra, Israelin Jumala, iankaikkisesta iankaikkiseen. Ja kaikki kansa sanokoon: "Amen. Halleluja!"