Psalmen 105
1 Looft den HEERE, roept Zijn Naam aan, maakt Zijn daden bekend onder de volken.
| הודו ליהוה קראו בשמו הודיעו בעמים עלילותיו׃ |
2 Zingt Hem, psalmzingt Hem, spreekt aandachtelijk van al Zijn wonderen.
| שירו לו זמרו לו שיחו בכל נפלאותיו׃ |
3 Roemt u in den Naam Zijner heiligheid; het hart dergenen, die den HEERE zoeken, verblijde zich.
| התהללו בשם קדשו ישמח לב מבקשי יהוה׃ |
4 Vraagt naar den HEERE en Zijn sterkte; zoekt Zijn aangezicht geduriglijk.
| דרשו יהוה ועזו בקשו פניו תמיד׃ |
5 Gedenkt Zijner wonderen, die Hij gedaan heeft, Zijner wondertekenen, en der oordelen Zijns monds.
| זכרו נפלאותיו אשר עשה מפתיו ומשפטי פיו׃ |
6 Gij zaad van Abraham, Zijn knecht, gij kinderen van Jakob, Zijn uitverkorene!
| זרע אברהם עבדו בני יעקב בחיריו׃ |
7 Hij is de HEERE, onze God; Zijn oordelen zijn over de gehele aarde.
| הוא יהוה אלהינו בכל הארץ משפטיו׃ |
8 Hij gedenkt Zijns verbonds tot in der eeuwigheid, des woords, dat Hij ingesteld heeft, tot in duizend geslachten;
| זכר לעולם בריתו דבר צוה לאלף דור׃ |
9 Des verbonds, dat Hij met Abraham heeft gemaakt, en Zijns eeds aan Izak;
| אשר כרת את אברהם ושבועתו לישחק׃ |
10 Welken Hij ook gesteld heeft aan Jakob tot een inzetting, aan Israel tot een eeuwig verbond,
| ויעמידה ליעקב לחק לישראל ברית עולם׃ |
11 Zeggende: Ik zal u geven het land Kanaan, het snoer van ulieder erfdeel.
| לאמר לך אתן את ארץ כנען חבל נחלתכם׃ |
12 Als zij weinig mensen in getal waren, ja, weinig en vreemdelingen daarin;
| בהיותם מתי מספר כמעט וגרים בה׃ |
13 En wandelden van volk tot volk, van het ene koninkrijk tot het andere volk;
| ויתהלכו מגוי אל גוי מממלכה אל עם אחר׃ |
14 Hij liet geen mens toe hen te onderdrukken; ook bestrafte Hij koningen om hunnentwil, zeggende:
| לא הניח אדם לעשקם ויוכח עליהם מלכים׃ |
15 Tast Mijn gezalfden niet aan, en doet Mijn profeten geen kwaad.
| אל תגעו במשיחי ולנביאי אל תרעו׃ |
16 Hij riep ook een honger in het land; Hij brak allen staf des broods.
| ויקרא רעב על הארץ כל מטה לחם שבר׃ |
17 Hij zond een man voor hun aangezicht henen; Jozef werd verkocht tot een slaaf.
| שלח לפניהם איש לעבד נמכר יוסף׃ |
18 Men drukte zijn voeten in den stok; zijn persoon kwam in de ijzers.
| ענו בכבל רגליו ברזל באה נפשו׃ |
19 Tot den tijd toe, dat Zijn woord kwam, heeft hem de rede des HEEREN doorlouterd.
| עד עת בא דברו אמרת יהוה צרפתהו׃ |
20 De koning zond, en deed hem ontslaan; de heerser der volken liet hem los.
| שלח מלך ויתירהו משל עמים ויפתחהו׃ |
21 Hij zette hem tot een heer over zijn huis, en tot een heerser over al zijn goed;
| שמו אדון לביתו ומשל בכל קנינו׃ |
22 Om zijn vorsten te binden naar zijn lust, en zijn oudsten te onderwijzen.
| לאסר שריו בנפשו וזקניו יחכם׃ |
23 Daarna kwam Israel in Egypte, en Jakob verkeerde als vreemdeling in het land van Cham.
| ויבא ישראל מצרים ויעקב גר בארץ חם׃ |
24 En Hij deed Zijn volk zeer wassen, en maakte het machtiger dan Zijn tegenpartijders.
| ויפר את עמו מאד ויעצמהו מצריו׃ |
25 Hij keerde hun hart om, dat zij Zijn volk haatten, dat zij met Zijn knechten listiglijk handelden.
| הפך לבם לשנא עמו להתנכל בעבדיו׃ |
26 Hij zond Mozes, Zijn knecht, en Aaron, dien Hij verkoren had.
| שלח משה עבדו אהרן אשר בחר בו׃ |
27 Zij deden onder hen de bevelen Zijner tekenen, en de wonderwerken in het land van Cham.
| שמו בם דברי אתותיו ומפתים בארץ חם׃ |
28 Hij zond duisternis, en maakte het duister; en zij waren Zijn woord niet wederspannig.
| שלח חשך ויחשך ולא מרו את דבריו׃ |
29 Hij keerde hun wateren in bloed, en Hij doodde hun vissen.
| הפך את מימיהם לדם וימת את דגתם׃ |
30 Hun land bracht vorsen voort in overvloed, tot in de binnenste kameren hunner koningen.
| שרץ ארצם צפרדעים בחדרי מלכיהם׃ |
31 Hij sprak, en er kwam een vermenging van ongedierte, luizen, in hun ganse landpale.
| אמר ויבא ערב כנים בכל גבולם׃ |
32 Hij maakte hun regen tot hagel, vlammig vuur in hun land.
| נתן גשמיהם ברד אש להבות בארצם׃ |
33 En Hij sloeg hun wijnstok en hun vijgeboom, en Hij brak het geboomte hunner landpalen.
| ויך גפנם ותאנתם וישבר עץ גבולם׃ |
34 Hij sprak, en er kwamen sprinkhanen en kevers, en dat zonder getal;
| אמר ויבא ארבה וילק ואין מספר׃ |
35 Die al het kruid in hun land opaten, ja, aten de vrucht hunner landouwe op.
| ויאכל כל עשב בארצם ויאכל פרי אדמתם׃ |
36 Hij versloeg ook alle eerstgeborenen in hun land, de eerstelingen al hunner krachten.
| ויך כל בכור בארצם ראשית לכל אונם׃ |
37 En Hij voerde hen uit met zilver en goud; en onder hun stammen was niemand, die struikelde.
| ויוציאם בכסף וזהב ואין בשבטיו כושל׃ |
38 Egypte was blijde, als zij uittrokken, want hun verschrikking was op hen gevallen.
| שמח מצרים בצאתם כי נפל פחדם עליהם׃ |
39 Hij breidde een wolk uit tot een deksel, en vuur om den nacht te verlichten.
| פרש ענן למסך ואש להאיר לילה׃ |
40 Zij baden, en Hij deed kwakkelen komen, en Hij verzadigde hen met hemels brood.
| שאל ויבא שלו ולחם שמים ישביעם׃ |
41 Hij opende een steenrots, en er vloeiden wateren uit, die gingen door de dorre plaatsen als een rivier.
| פתח צור ויזובו מים הלכו בציות נהר׃ |
42 Want Hij dacht aan Zijn heilig woord, aan Abraham, Zijn knecht.
| כי זכר את דבר קדשו את אברהם עבדו׃ |
43 Alzo voerde Hij Zijn volk uit met vrolijkheid, Zijn uitverkorenen met gejuich.
| ויוצא עמו בששון ברנה את בחיריו׃ |
44 En Hij gaf hun de landen der heidenen, zodat zij in erfenis bezaten den arbeid der volken;
| ויתן להם ארצות גוים ועמל לאמים יירשו׃ |
45 Opdat zij Zijn inzettingen onderhielden, en Zijn wetten bewaarden. Hallelujah!
| בעבור ישמרו חקיו ותורתיו ינצרו הללו יה׃ |
