Psalmen 104
1 Loof den HEERE, mijn ziel! O HEERE, mijn God! Gij zijt zeer groot, Gij zijt bekleed met majesteit en heerlijkheid.
Lofva Herran, min själ; Herre, min Gud, du äst ganska härlig, du äst dägelig och allstinges väl beprydd.
2 Hij bedekt Zich met het licht, als met een kleed; Hij rekt den hemel uit als een gordijn.
Ljus är din klädnad, som du uppå hafver; du utsträcker himmelen såsom ett tapet.
3 Die Zijn opperzalen zoldert in de wateren, Die van de wolken Zijn wagen maakt, Die op de vleugelen des winds wandelt.
Du hvälfver honom ofvan med vatten; du far i skyn såsom i en vagn, och går på vädrens vingar;
4 Hij maakt Zijn engelen geesten, Zijn dienaars tot een vlammend vuur.
Du, som gör dina Änglar till väder, och dina tjenare till eldslåga;
5 Hij heeft de aarde gegrond op haar grondvesten; zij zal nimmermeer noch eeuwiglijk wankelen.
Du, som grundar jordena på hennes botten, så att hon blifver i evig tid.
6 Gij hadt ze met den afgrond als een kleed overdekt; de wateren stonden boven de bergen.
Med djupet betäcker du henne, såsom med ett kläde, och vatten stå öfver bergen.
7 Van Uw schelden vloden zij, zij haastten zich weg voor de stem Uws donders.
Men för ditt näpsande fly de; för ditt dundrande fara de bort.
8 De bergen rezen op, de dalen daalden, ter plaatse, die Gij voor hen gegrond hadt.
Bergen resa högt upp, och dalarna sätta sig ned i det rum, som du dem skickat hafver.
9 Gij hebt een paal gesteld, dien zij niet overgaan zullen; zij zullen de aarde niet weder bedekken.
Du hafver satt ett mål, der komma de intet öfver; och måga icke åter betäcka jordena.
10 Die de fonteinen uitzendt door de dalen, dat zij tussen de gebergten henen wandelen.
Du låter källor uppbrista i dalomen, så att vatten emellan bergen flyta;
11 Zij drenken al het gedierte des velds; de woudezels breken er hun dorst mede.
Att all djur på markene måga dricka, och vildåsnarna sin törst släcka.
12 Bij dezelve woont het gevogelte des hemels, een stem gevende van tussen de takken.
När dem sitta himmelens foglar, och sjunga på qvistarna.
13 Hij drenkt de bergen uit Zijn opperzalen; de aarde wordt verzadigd van de vrucht Uwer werken.
Du fuktar bergen ofvanefter; du gör landet fullt med frukt, den du förskaffar.
14 Hij doet het gras uitspruiten voor de beesten, en het kruid tot dienst des mensen, doende het brood uit de aarde voortkomen.
Du låter gräs växa för boskapen, och säd menniskomen till nytto; att du skall låta komma bröd utaf jordene;
15 En den wijn, die het hart des mensen verheugt, doende het aangezicht blinken van olie; en het brood, dat het hart des mensen sterkt.
Och att vin skall fröjda menniskones hjerta, och hennes ansigte dägeligit varda af oljo, och bröd styrka menniskones hjerta;
16 De bomen des HEEREN worden verzadigd, de cederbomen van Libanon, die Hij geplant heeft;
Att Herrans trä skola full med must stå; de cedreträ på Libanon, som han planterat hafver.
17 Alwaar de vogeltjes nestelen; des ooievaars huis zijn de dennebomen.
Der hafva foglarna sitt näste, och hägrar bo uppe i furoträn.
18 De hoge bergen zijn voor de steenbokken; de steenrotsen zijn een vertrek voor de konijnen.
De höga berg äro de stengetters tillflykt, och stenklyfterna de kunilers.
19 Hij heeft de maan gemaakt tot de gezette tijden, de zon weet haar ondergang.
Du gör månan, till att derefter skifta året; solen vet sin nedergång.
20 Gij beschikt de duisternis, en het wordt nacht, in denwelken al het gedierte des wouds uittreedt:
Du gör mörker, att natt varder; då draga sig all vilddjur ut;
21 De jonge leeuwen, briesende om een roof, en om hun spijs van God te zoeken.
De unga lejon, som ryta efter rof, och sin mat söka af Gudi;
22 De zon opgaande, maken zij zich weg, en liggen neder in hun holen.
Men när solen uppgår, draga de bort, och lägga sig uti sina kulor.
23 De mens gaat dan uit tot zijn werk, en naar zijn arbeid tot den avond toe.
Så går då menniskan ut till sitt arbete, och till sitt åkerverk intill aftonen.
24 Hoe groot zijn Uw werken, o HEERE! Gij hebt ze alle met wijsheid gemaakt; het aardrijk is vol van Uw goederen.
Herre, huru äro din verk så stor och mång! Du hafver visliga skickat dem all, och jorden är full af dina ägodelar.
25 Deze zee, die groot en wijd van ruimte is, daarin is het wriemelende gedierte, en dat zonder getal, kleine gedierten met grote.
Hafvet, det så stort och vidt är, der kräla uti, utan tal, både stor och liten djur.
26 Daar wandelen de schepen, en de Leviathan, dien Gij geformeerd hebt, om daarin te spelen.
Der gå skepp; der äro hvalfiskar, som du gjort hafver, att de deruti leka skola.
27 Zij allen wachten op U, dat Gij hun hun spijze geeft te zijner tijd.
Allt vänter efter dig, att du skall gifva dem mat i sin tid.
28 Geeft Gij ze hun, zij vergaderen ze; doet Gij Uw hand open, zij worden met goed verzadigd.
Då du gifver dem, så samla de; när du upplåter dina hand, så varda de med god ting mättade.
29 Verbergt Gij Uw aangezicht, zij worden verschrikt; neemt Gij hun adem weg, zij sterven, en zij keren weder tot hun stof.
Om du fördöljer ditt ansigte, så varda de förskräckte; du tager deras anda bort, så förgås de, och varda åter till stoft igen.
30 Zendt Gij Uw Geest uit, zo worden zij geschapen, en Gij vernieuwt het gelaat des aardrijks.
Du låter ut din anda, så varda de skapade, och du förnyar jordenes ansigte.
31 De heerlijkheid des HEEREN zij tot in der eeuwigheid; de HEERE verblijde Zich in Zijn werken.
Herrans ära är evig; Herren hafver behag till sin verk.
32 Als Hij de aarde aanschouwt, zo beeft zij; als Hij de bergen aanroert, zo roken zij.
Han ser uppå jordena, så bäfvar hon; han kommer vid bergen, så ryka de.
33 Ik zal den HEERE zingen in mijn leven; ik zal mijn God psalmzingen, terwijl ik nog ben.
Jag vill sjunga Herranom i mina lifsdagar, och lofva min Gud, så länge jag är till.
34 Mijn overdenking van Hem zal zoet zijn; ik zal mij in den HEERE verblijden.
Mitt tal behage honom väl; jag gläder mig af Herranom.
35 De zondaars zullen van de aarde verdaan worden, en de goddelozen zullen niet meer zijn. Loof den HEERE, mijn ziel! Hallelujah!
Syndarena hafve en ända på jordene, och de ogudaktige vare icke mer till; lofva, min själ, Herran. Halleluja.
