Psalmen 104
1 Loof den HEERE, mijn ziel! O HEERE, mijn God! Gij zijt zeer groot, Gij zijt bekleed met majesteit en heerlijkheid.
Blagoslavljaj Gospoda, oh moja duša. Oh Gospod, moj Bog, ti si tako velik, oblečen si s častjo in veličanstvom.
2 Hij bedekt Zich met het licht, als met een kleed; Hij rekt den hemel uit als een gordijn.
Ki se pokrivaš s svetlobo kakor z obleko, ki razteguješ nebo kakor zaveso.
3 Die Zijn opperzalen zoldert in de wateren, Die van de wolken Zijn wagen maakt, Die op de vleugelen des winds wandelt.
Ki polagaš bruna svojih sob v vodah, ki delaš oblake [za] svoj bojni voz, ki hodiš na perutih vetra.
4 Hij maakt Zijn engelen geesten, Zijn dienaars tot een vlammend vuur.
Ki svoje angele delaš za duhove, svoje služabnike za goreč ogenj.
5 Hij heeft de aarde gegrond op haar grondvesten; zij zal nimmermeer noch eeuwiglijk wankelen.
Ki polagaš temelje zemlji, da na veke ne bo odstranjena.
6 Gij hadt ze met den afgrond als een kleed overdekt; de wateren stonden boven de bergen.
Pokrivaš jo z globinami kakor z obleko; vode stojijo nad gorami.
7 Van Uw schelden vloden zij, zij haastten zich weg voor de stem Uws donders.
Ob tvojem oštevanju so zbežale, ob glasu tvojega groma so odhitele.
8 De bergen rezen op, de dalen daalden, ter plaatse, die Gij voor hen gegrond hadt.
Gredo gor po gorah, gredo dol po dolinah, na kraj, ki si ga ti osnoval zanje.
9 Gij hebt een paal gesteld, dien zij niet overgaan zullen; zij zullen de aarde niet weder bedekken.
Postavil si mejo, da je ne morejo prečkati, da se ponovno ne obrnejo in ne pokrijejo zemlje.
10 Die de fonteinen uitzendt door de dalen, dat zij tussen de gebergten henen wandelen.
On izvire pošilja v doline, ki tečejo med hribi.
11 Zij drenken al het gedierte des velds; de woudezels breken er hun dorst mede.
Dajejo piti vsaki poljski živali, divji osli si gasijo žejo.
12 Bij dezelve woont het gevogelte des hemels, een stem gevende van tussen de takken.
Poleg njih bo perjad neba, ki žvrgoli med mladikami, imela svoje prebivališče.
13 Hij drenkt de bergen uit Zijn opperzalen; de aarde wordt verzadigd van de vrucht Uwer werken.
Iz svojih sob namaka hribe; zemlja je nasičena s sadom tvojih del.
14 Hij doet het gras uitspruiten voor de beesten, en het kruid tot dienst des mensen, doende het brood uit de aarde voortkomen.
Travi povzroča, da raste za živino in zelišče za služenje človeku, da lahko obrodi hrano iz zemlje
15 En den wijn, die het hart des mensen verheugt, doende het aangezicht blinken van olie; en het brood, dat het hart des mensen sterkt.
in vino, da razveseljuje človekovo srce in olje, da njegovemu obrazu stori, da zasveti in kruh, ki utrjuje človekovo srce.
16 De bomen des HEEREN worden verzadigd, de cederbomen van Libanon, die Hij geplant heeft;
Gospodova drevesa so polna soka, libanonske cedre, ki jih je posadil,
17 Alwaar de vogeltjes nestelen; des ooievaars huis zijn de dennebomen.
kjer si ptice pletejo svoja gnezda; glede štorklje, so ciprese njena hiša.
18 De hoge bergen zijn voor de steenbokken; de steenrotsen zijn een vertrek voor de konijnen.
Visoki hribi so zatočišče za divje koze in skale za kunce.
19 Hij heeft de maan gemaakt tot de gezette tijden, de zon weet haar ondergang.
Luno je določil za obdobja, sonce pozna svoje zahajanje.
20 Gij beschikt de duisternis, en het wordt nacht, in denwelken al het gedierte des wouds uittreedt:
Delaš temo in je noč, ko vse gozdne živali lazijo naprej.
21 De jonge leeuwen, briesende om een roof, en om hun spijs van God te zoeken.
Mladi levi rjovejo za svojim plenom in iščejo svojo hrano od Boga.
22 De zon opgaande, maken zij zich weg, en liggen neder in hun holen.
Sonce vzhaja, zberejo se skupaj in se zleknejo v svoje brloge.
23 De mens gaat dan uit tot zijn werk, en naar zijn arbeid tot den avond toe.
Človek hodi naprej k svojemu delu in k svojemu trudu do večera.
24 Hoe groot zijn Uw werken, o HEERE! Gij hebt ze alle met wijsheid gemaakt; het aardrijk is vol van Uw goederen.
Oh Gospod, kako mnogotera so tvoja dela! V modrosti si jih vsa naredil; zemlja je polna tvojih bogastev.
25 Deze zee, die groot en wijd van ruimte is, daarin is het wriemelende gedierte, en dat zonder getal, kleine gedierten met grote.
Tako je to veliko in široko morje, v katerem so brezštevilne plazeče stvari, tako majhne kakor velike živali.
26 Daar wandelen de schepen, en de Leviathan, dien Gij geformeerd hebt, om daarin te spelen.
Tam se vozijo ladje, tam je ta leviatán, ki si ga naredil, da se igra v njem.
27 Zij allen wachten op U, dat Gij hun hun spijze geeft te zijner tijd.
Vsi ti čakajo nate, da jim lahko daš njihovo hrano v pravšnjem obdobju.
28 Geeft Gij ze hun, zij vergaderen ze; doet Gij Uw hand open, zij worden met goed verzadigd.
To jim daješ, pobirajo; odpiraš svojo roko, nasičujejo se z dobrim.
29 Verbergt Gij Uw aangezicht, zij worden verschrikt; neemt Gij hun adem weg, zij sterven, en zij keren weder tot hun stof.
Skrivaš svoj obraz, preplašijo se; jemlješ njihov dih, poginejo in se vrnejo k svojemu prahu.
30 Zendt Gij Uw Geest uit, zo worden zij geschapen, en Gij vernieuwt het gelaat des aardrijks.
Svojega duha pošiljaš naprej, ustvarjeni so; in obnavljaš obličje zemlje.
31 De heerlijkheid des HEEREN zij tot in der eeuwigheid; de HEERE verblijde Zich in Zijn werken.
Gospodova slava bo vztrajala na veke. Gospod se bo veselil v svojih delih.
32 Als Hij de aarde aanschouwt, zo beeft zij; als Hij de bergen aanroert, zo roken zij.
Gleda na zemljo in ta se trese; dotika se hribov in se kadijo.
33 Ik zal den HEERE zingen in mijn leven; ik zal mijn God psalmzingen, terwijl ik nog ben.
Dokler živim, bom prepeval Gospodu; dokler imam svoj obstoj, bom prepeval hvalo svojemu Bogu.
34 Mijn overdenking van Hem zal zoet zijn; ik zal mij in den HEERE verblijden.
Moje premišljevanje o njem bo prijetno; veselil se bom v Gospodu.
35 De zondaars zullen van de aarde verdaan worden, en de goddelozen zullen niet meer zijn. Loof den HEERE, mijn ziel! Hallelujah!
Naj bodo grešniki použiti z zemlje in naj zlobnega ne bo več. Blagoslavljaj Gospoda, oh moja duša. Hvalite Gospoda.
