Psalmen 103
1 Een psalm van David. Loof den HEERE, mijn ziel, en al wat binnen in mij is, Zijn heiligen Naam.
Von David. Lobe den HERRN, meine Seele,
2 Loof den HEERE, mijn ziel, en vergeet geen van Zijn weldaden;
Lobe den HERRN, meine Seele, und vergiß nicht, was er dir Gutes getan!
3 Die al uw ongerechtigheid vergeeft, die al uw krankheden geneest;
Der dir alle deine Schuld vergibt und alle deine Gebrechen heilt;
4 Die uw leven verlost van het verderf, die u kroont met goedertierenheid en barmhartigheden;
der dein Leben erlöst vom Verderben, der dich krönt mit Gnade und Erbarmen;
5 Die uw mond verzadigt met het goede, uw jeugd vernieuwt als eens arends.
der dein Alter mit guten Gaben sättigt, daß, dem Adler gleich, sich erneut deine Jugend.
6 De HEERE doet gerechtigheid en gerichten al dengenen, die onderdrukt worden.
Gerechtigkeit übt der HERR, schafft allen Unterdrückten ihr Recht;
7 Hij heeft Mozes Zijn wegen bekend gemaakt, den kinderen Israels Zijn daden.
er hat Mose seine Wege kundgetan, den Kindern Israel seine Großtaten.
8 Barmhartig en genadig is de HEERE, lankmoedig en groot van goedertierenheid.
Barmherzig und gnädig ist der HERR, voller Langmut und reich an Güte;
9 Hij zal niet altoos twisten, noch eeuwiglijk den toorn behouden.
er wird nicht ewig hadern und den Zorn nicht immerdar festhalten;
10 Hij doet ons niet naar onze zonden, en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden.
er handelt nicht mit uns nach unsern Sünden und vergilt uns nicht nach unsern Missetaten;
11 Want zo hoog de hemel is boven de aarde, is Zijn goedertierenheid geweldig over degenen, die Hem vrezen.
nein, so hoch der Himmel über der Erde ist, so groß ist seine Gnade über denen, die ihn fürchten;
12 Zo ver het oosten is van het westen, zo ver doet Hij onze overtredingen van ons.
so fern der Sonnenaufgang ist vom Niedergang, läßt er unsre Verschuldungen fern von uns sein;
13 Gelijk zich een vader ontfermt over de kinderen, ontfermt Zich de HEERE over degenen, die Hem vrezen.
wie ein Vater sich über die Kinder erbarmt, so erbarmt der HERR sich derer, die ihn fürchten.
14 Want Hij weet, wat maaksel wij zijn, gedachtig zijnde, dat wij stof zijn.
Denn er weiß, welch ein Gebilde wir sind, er denkt daran, daß wir Staub sind.
15 De dagen des mensen zijn als het gras, gelijk een bloem des velds, alzo bloeit hij.
Der Mensch – dem Grase gleicht seine Lebenszeit, wie die Blume des Feldes, so blüht er:
16 Als de wind daarover gegaan is, zo is zij niet meer, en haar plaats kent haar niet meer.
wenn ein Windstoß über sie hinfährt, ist sie dahin, und ihr Standort weiß nichts mehr von ihr.
17 Maar de goedertierenheid des HEEREN is van eeuwigheid en tot eeuwigheid over degenen, die Hem vrezen, en Zijn gerechtigheid aan kindskinderen;
Doch die Gnade des HERRN erweist sich von Ewigkeit zu Ewigkeit an denen, die ihn fürchten, und seine Gerechtigkeit besteht für Kindeskinder
18 Aan degenen, die Zijn verbond houden, en die aan Zijn bevelen denken, om die te doen.
bei denen, die seinen Bund bewahren und seiner Gebote gedenken, um sie auszuführen.
19 De HEERE heeft Zijn troon in de hemelen bevestigd, en Zijn Koninkrijk heerst over alles.
Der HERR hat seinen Thron im Himmel festgestellt, und seine Königsmacht umschließt das All.
20 Looft den HEERE, Zijn engelen! gij krachtige helden, die Zijn woord doet, gehoorzamende de stem Zijns woords.
Lobet den HERRN, ihr seine Engel, ihr starken Helden, die ihr sein Wort vollführt, gehorsam der Stimme seines Gebots!
21 Looft den HEERE, al Zijn heirscharen! gij Zijn dienaars, die Zijn welbehagen doet!
Lobet den HERRN, alle seine Heerscharen, ihr seine Diener, Vollstrecker seines Willens!
22 Looft den HEERE, al Zijn werken! aan alle plaatsen Zijner heerschappij. Loof den HEERE, mijn ziel!
Lobet den HERRN, alle seine Werke an allen Orten seiner Herrschaft! Lobe den HERRN, meine Seele!
