Psalmen 102
1 Een gebed des verdrukten, als hij overstelpt is, en zijn klacht uitstort voor het aangezicht des HEEREN. O HEERE! hoor mijn gebed, en laat mijn geroep tot U komen.
Imádság, egy szegény számára, midőn ellankad és az Örökkévaló előtt kiönti panaszát. Örökkévaló, halljad imámat, s fohászkodásom jusson hozzád!
2 Verberg Uw aangezicht niet voor mij, neig Uw oor tot mij ten dage mijner benauwdheid; ten dage als ik roep, verhoor mij haastelijk.
Ne rejtsd el arczodat tőlem szorultságom napján; hajlítsd hozzám füledet, amely napon felkiáltok, gyorsan hallgass meg!
3 Want mijn dagen zijn vergaan als rook, en mijn gebeenten zijn uitgebrand als een haard.
Mert füstben enyésztek el napjaim, és csontjaim átizzottak mint égéstől.
4 Mijn hart is geslagen en verdord als gras, zodat ik vergeten heb mijn brood te eten.
Megveretett, mint a fű, úgy hogy elszáradt a szívem; bizony, elfeledtem megenni kenyeremet.
5 Mijn gebeente kleeft aan mijn vlees, vanwege de stem mijns zuchtens.
Nyögésem hangjától odatapadt csontom húsomhoz.
6 Ik ben een roerdomp der woestijn gelijk geworden, ik ben geworden als een steenuil der wildernissen.
Hasonlítok a puszta pelikánjához, olyan lettem, mint kuvik a romokban.
7 Ik waak, en ben geworden als een eenzame mus op het dak.
Virrasztottam s olyan lettem, mint magános madár a háztetőn.
8 Mijn vijanden smaden mij al den dag; die tegen mij razen, zweren bij mij.
Egész nap gyaláztak ellenségeim; az ellenem tombolók reám esküdtek.
9 Want ik eet as als brood, en vermeng mijn drank met tranen.
Mert hamut kenyér gyanánt ettem, s italomat sírással elegyítettem:
10 Vanwege Uw verstoordheid en Uw groten toorn; want Gij hebt mij verheven, en mij weder nedergeworpen.
indulatod és haragod miatt, mert felkaptál és elhajítottál.
11 Mijn dagen zijn als een afgaande schaduw, en ik verdor als gras.
Napjaim akár a megnyúlt árnyék, és én elszáradok, mint a fű,
12 Maar Gij, HEERE! blijft in eeuwigheid, en Uw gedachtenis van geslacht tot geslacht.
De te, Örökkévaló, örökké trónolsz, s neved nemzedékig meg nemzedékig tart.
13 Gij zult opstaan, Gij zult U ontfermen over Sion, want de tijd om haar genadig te zijn, want de bestemde tijd is gekomen.
Te majd felkelsz, irgalmazol Cziónnak, mert ideje, hogy kegyelmezz neki, mert eljött a határidő;
14 Want Uw knechten hebben een welgevallen aan haar stenen, en hebben medelijden met haar gruis.
mert szolgáid kedvelik a köveit és porát kegyelik.
15 Dan zullen de heidenen den Naam des HEEREN vrezen, en alle koningen der aarde Uw heerlijkheid.
S majd félik a nemzetek az Örökkévaló nevét, s mind a föld királyai dicsőségedet;
16 Als de HEERE Sion zal opgebouwd hebben, in Zijn heerlijkheid zal verschenen zijn,
mert megépítette az Örökkévaló Cziónt, megjelent az ő dicsőségében.
17 Zich gewend zal hebben tot het gebed desgenen, die gans ontbloot is, en niet versmaad hebben hunlieder gebed;
Odafordult a hontalanok imájához, s nem vetette meg imádságukat.
18 Dat zal geschreven worden voor het navolgende geslacht; en het volk, dat geschapen zal worden, zal den HEERE loven;
Fölíratik ez az utóbbi nemzedék számára, s a megteremtendő nép majd dícséri Jáht:
19 Omdat Hij uit de hoogte Zijns heiligdoms zal hebben nederwaarts gezien; dat de HEERE uit den hemel op de aarde geschouwd zal hebben;
hogy letekintett szent magasságából, az Örökkévaló az égből a földre nézett,
20 Om het zuchten der gevangenen te horen, om los te maken de kinderen des doods;
hogy meghallgassa a fogolynak jajgatását, hogy megoldozza a halál fiait;
21 Opdat men den Naam des HEEREN vertelle te Sion, en Zijn lof te Jeruzalem;
hogy hirdessék Cziónban az Örökkévaló nevét és dícséretét Jeruzsálemben,
22 Wanneer de volken samen zullen vergaderd worden, ook de koninkrijken, om den HEERE te dienen.
mikor népek gyűlnek együvé és királyságok, hogy szolgálják az Örökkévalót.
23 Hij heeft mijn kracht op den weg ter neder gedrukt; mijn dagen heeft Hij verkort.
Megsanyargatta az úton erőmet, megrövidítette napjaimat.
24 Ik zeide: Mijn God! neem mij niet weg in het midden mijner dagen; Uw jaren zijn van geslacht tot geslacht.
Azt mondom: Istenem, el ne ragadj napjaim felében, nemzedéken meg nemzedékeken át a te éveid!
25 Gij hebt voormaals de aarde gegrond, en de hemelen zijn het werk Uwer handen;
Hajdanában alapítottad a földet s kezeid műve az ég;
26 Die zullen vergaan, maar Gij zult staande blijven; en zij alle zullen als een kleed verouden; Gij zult ze veranderen als een gewaad, en zij zullen veranderd zijn.
ők elvesznek, de te megállasz, s mindannyian mint a ruha elkopnak: mint az öltözetet váltod őket, s ők elváltoznak.
27 Maar Gij zijt Dezelfde, en Uw jaren zullen niet geeindigd worden.
De te ugyanaz vagy, és éveidnek nincsen vége.
28 De kinderen Uwer knechten zullen wonen, en hun zaad zal voor Uw aangezicht bevestigd worden.
Szolgáid fiai lakni fognak s magzatjuk megszilárdul előtted.
