Psalmen 102

1 Een gebed des verdrukten, als hij overstelpt is, en zijn klacht uitstort voor het aangezicht des HEEREN. O HEERE! hoor mijn gebed, en laat mijn geroep tot U komen.

Modlitba chudého, když sevřín jsa, před Hospodinem vylévá žádosti své. Hospodine, slyš modlitbu mou, a volání mé přijdiž k tobě.

2 Verberg Uw aangezicht niet voor mij, neig Uw oor tot mij ten dage mijner benauwdheid; ten dage als ik roep, verhoor mij haastelijk.

Neskrývej tváři své přede mnou, v den ssoužení mého nakloň ke mně ucha svého; když k tobě volám, rychle vyslyš mne.

3 Want mijn dagen zijn vergaan als rook, en mijn gebeenten zijn uitgebrand als een haard.

Nebo mizejí jako dým dnové moji, a kosti mé jako ohniště vypáleny jsou.

4 Mijn hart is geslagen en verdord als gras, zodat ik vergeten heb mijn brood te eten.

Poraženo jest jako bylina, a usvadlo srdce mé, tak že jsem chleba svého jísti zapomenul.

5 Mijn gebeente kleeft aan mijn vlees, vanwege de stem mijns zuchtens.

Od hlasu lkání mého přilnuly kosti mé k kůži mé.

6 Ik ben een roerdomp der woestijn gelijk geworden, ik ben geworden als een steenuil der wildernissen.

Podobný jsem učiněn pelikánu na poušti, jsem jako výr na pustinách.

7 Ik waak, en ben geworden als een eenzame mus op het dak.

Bdím, a jsem jako vrabec osamělý na střeše.

8 Mijn vijanden smaden mij al den dag; die tegen mij razen, zweren bij mij.

Každý den utrhají mi nepřátelé moji, a posměvači moji proklínají mnou.

9 Want ik eet as als brood, en vermeng mijn drank met tranen.

Nebo jídám popel jako chléb, a k nápoji svému slz přiměšuji,

10 Vanwege Uw verstoordheid en Uw groten toorn; want Gij hebt mij verheven, en mij weder nedergeworpen.

Pro rozhněvání tvé a zažžený hněv tvůj; nebo zdvihna mne, hodils mnou.

11 Mijn dagen zijn als een afgaande schaduw, en ik verdor als gras.

Dnové moji jsou jako stín nachýlený, a já jako tráva usvadl jsem.

12 Maar Gij, HEERE! blijft in eeuwigheid, en Uw gedachtenis van geslacht tot geslacht.

Ale ty, Hospodine, na věky zůstáváš, a památka tvá od národu až do pronárodu.

13 Gij zult opstaan, Gij zult U ontfermen over Sion, want de tijd om haar genadig te zijn, want de bestemde tijd is gekomen.

Ty povstana, smiluješ se nad Sionem, nebo čas jest učiniti milost jemu, a čas uložený přišel.

14 Want Uw knechten hebben een welgevallen aan haar stenen, en hebben medelijden met haar gruis.

Nebo líbost mají služebníci tvoji v kamení jeho, a nad prachem jeho slitují se,

15 Dan zullen de heidenen den Naam des HEEREN vrezen, en alle koningen der aarde Uw heerlijkheid.

Aby se báli pohané jména Hospodinova, a všickni králové země slávy tvé,

16 Als de HEERE Sion zal opgebouwd hebben, in Zijn heerlijkheid zal verschenen zijn,

Když by Hospodin vzdělal Sion, a ukázal se v slávě své,

17 Zich gewend zal hebben tot het gebed desgenen, die gans ontbloot is, en niet versmaad hebben hunlieder gebed;

Když by popatřil k modlitbě poníženého lidu, nepohrdaje modlitbou jejich.

18 Dat zal geschreven worden voor het navolgende geslacht; en het volk, dat geschapen zal worden, zal den HEERE loven;

Budeť to zapsáno pro budoucí potomky, a lid, kterýž má stvořen býti, chváliti bude Hospodina,

19 Omdat Hij uit de hoogte Zijns heiligdoms zal hebben nederwaarts gezien; dat de HEERE uit den hemel op de aarde geschouwd zal hebben;

Že shlédl s výsosti svatosti své. Hospodin s nebe na zemi že popatřil,

20 Om het zuchten der gevangenen te horen, om los te maken de kinderen des doods;

Aby vyslyšel vzdychání vězňů, a rozvázal ty, kteříž již k smrti oddání byli,

21 Opdat men den Naam des HEEREN vertelle te Sion, en Zijn lof te Jeruzalem;

Aby vypravovali na Sionu jméno Hospodinovo, a chválu jeho v Jeruzalémě,

22 Wanneer de volken samen zullen vergaderd worden, ook de koninkrijken, om den HEERE te dienen.

Když se spolu shromáždí národové a království, aby sloužili Hospodinu.

23 Hij heeft mijn kracht op den weg ter neder gedrukt; mijn dagen heeft Hij verkort.

Ztrápilť jest na cestě sílu mou, ukrátil dnů mých,

24 Ik zeide: Mijn God! neem mij niet weg in het midden mijner dagen; Uw jaren zijn van geslacht tot geslacht.

Až jsem řekl: Můj Bože, nebeř mne u prostřed dnů mých; od národu zajisté až do pronárodu jsou léta tvá,

25 Gij hebt voormaals de aarde gegrond, en de hemelen zijn het werk Uwer handen;

I prvé nežlis založil zemi, a dílo rukou svých, nebesa.

26 Die zullen vergaan, maar Gij zult staande blijven; en zij alle zullen als een kleed verouden; Gij zult ze veranderen als een gewaad, en zij zullen veranderd zijn.

Onať pominou, ty pak zůstáváš; všecky ty věci jako roucho zvetšejí, jako oděv změníš je, a změněny budou.

27 Maar Gij zijt Dezelfde, en Uw jaren zullen niet geeindigd worden.

Ty pak jsi tentýž, a léta tvá nikdy nepřestanou.

28 De kinderen Uwer knechten zullen wonen, en hun zaad zal voor Uw aangezicht bevestigd worden.

Synové služebníků tvých bydliti budou, a símě jejich zmocní se před tebou.