Psalmen 10
1 O HEERE! waarom staat Gij van verre? waarom verbergt Gij U in tijden van benauwdheid?
Зашто, Господе, стојиш далеко, кријеш се кад је невоља?
2 De goddeloze vervolgt hittiglijk in hoogmoed den ellendige; laat hen gegrepen worden in de aanslagen, die zij bedacht hebben.
С охолости безбожникове мучи се убоги; хватају се убоги преваром коју измишљају безбожници.
3 Want de goddeloze roemt over den wens zijner ziel; hij zegent den gierigaard, hij lastert den HEERE.
Јер се безбожник дичи жељом душе своје, грабљивца похваљује.
4 De goddeloze, gelijk hij zijn neus omhoog steekt, onderzoekt niet; al zijn gedachten zijn, dat er geen God is.
Безбожник у обести својој не мари за Господа: "Он не види." Нема Бога у мислима његовим.
5 Zijn wegen maken ten allen tijde smarte; Uw oordelen zijn een hoogte, verre van hem; al zijn tegenpartijders, die blaast hij aan.
Свагда су путеви његови криви; за судове Твоје не зна; на непријатеље своје неће ни да гледа.
6 Hij zegt in zijn hart: Ik zal niet wankelen; want ik zal van geslacht tot geslacht in geen kwaad zijn.
У срцу свом каже: Нећу посрнути; зло неће доћи никад.
7 Zijn mond is vol van vloek, en bedriegerijen, en list; onder zijn tong is moeite en ongerechtigheid.
Уста су му пуна неваљалих речи, преваре и увреде, под језиком је његовим мука и погибао.
8 Hij zit in de achterlage der hoeven, in verborgene plaatsen doodt hij den onschuldige; zijn ogen verbergen zich tegen den arme.
Седи у заседи иза куће; у потаји убија правога; очи његове вребају убогога.
9 Hij legt lagen in een verborgen plaats, gelijk een leeuw in zijn hol; hij legt lagen, om den ellendige te roven; hij rooft den ellendige, als hij hem trekt in zijn net.
Седи у потаји као лав у пећини; седи у заседи да ухвати убогога; хвата убогога увукавши га у мрежу своју.
10 Hij duikt neder, hij buigt zich; en de arme hoop valt in zijn sterke poten.
Притаји се, прилегне, и убоги падају у јаке нокте његове.
11 Hij zegt in zijn hart: God heeft het vergeten, Hij heeft Zijn aangezicht verborgen, Hij ziet niet in eeuwigheid.
Каже у срцу свом: "Бог је заборавио, окренуо је лице своје, неће видети никад."
12 Sta op, HEERE God! hef Uw hand op, vergeet de ellendigen niet.
Устани Господе! Дигни руку своју, не заборави невољних.
13 Waarom lastert de goddeloze God? zegt in zijn hart: Gij zult het niet zoeken?
Зашто безбожник да не мари за Бога говорећи у срцу свом да Ти нећеш видети?
14 Gij ziet het immers; want Gij aanschouwt de moeite en het verdriet, opdat men het in Uw hand geve; op U verlaat zich de arme, Gij zijt geweest een Helper van den wees.
Ти видиш; јер гледаш увреде и муке и пишеш их на руци. Теби предаје себе убоги; сироти Ти си помоћник.
15 Breek den arm des goddelozen en bozen; zoek zijn goddeloosheid, totdat Gij haar niet vindt.
Сатри мишицу безбожном и злом, да се тражи и не нађе безбожност његова.
16 De HEERE is Koning eeuwiglijk en altoos; de heidenen zijn vergaan uit Zijn land.
Господ је цар свагда, довека, нестаће незнабожаца са земље његове.
17 HEERE! Gij hebt den wens der zachtmoedigen gehoord; Gij zult hun hart sterken, Uw oor zal opmerken;
Господе! Ти чујеш жеље ништих; утврди срце њихово; отвори ухо своје,
18 Om den wees en verdrukte recht te doen; opdat een mens van de aarde niet meer voortvare geweld te bedrijven.
Да даш суд сироти и невољнику, да престану гонити човека са земље.
