Spreuken 7
1 Mijn zoon, bewaar mijn redenen, en leg mijn geboden bij u weg.
Me ba, fa me nsɛm sie na kora mʼahyɛdeɛ wɔ wo mu.
2 Bewaar mijn geboden, en leef, en mijn wet als den appel uwer ogen.
Di mʼahyɛdeɛ so na wobɛnya nkwa; bɔ me nkyerɛkyerɛ ho ban sɛ deɛ wodɔ noɔ.
3 Bind ze aan uw vingeren, schrijf ze op de tafels uws harten.
Kyekyere bɔ wo nsateaa ho; twerɛ no yie gu wʼakoma ɛpono so.
4 Zeg tot de wijsheid: Gij zijt mijn zuster; en heet het verstand uw bloedvriend;
Ka kyerɛ nyansa sɛ, “Wo yɛ me nuabaa,” na frɛ nteaseɛ wo busuani;
5 Opdat zij u bewaren voor een vreemde vrouw, voor de onbekende, die met haar redenen vleit.
Wɔbɛtwe wo afiri ɔbaawaresɛefoɔ ho, afiri ɔbaawarefoɔ sansani nsɛmmɔdɛ ho.
6 Want door het venster van mijn huis, door mijn tralie keek ik uit;
Me fie mpomma ano mede mʼani faa ntokua mu.
7 En ik zag onder de slechten; ik merkte onder de jonge gezellen een verstandelozen jongeling;
Mehunuu wɔ ntetekwaafoɔ mu, mehyɛɛ mmeranteɛ no mu baako nso, ɔbabunu a ɔnni adwene.
8 Voorbijgaande op de straat, nevens haar hoek, en hij trad op den weg van haar huis.
Na ɔnam borɔno a ɛbɛn ɔbaa no fie so a nʼani kyerɛ ɔbaa no fie
9 In de schemering, in den avond des daags, in den zwarten nacht en de donkerheid;
ɛberɛ a ɔnwunu redwoɔ, na animu rebiribiri no.
10 En ziet, een vrouw ontmoette hem in hoerenversiersel, en met het hart op haar hoede;
Afei ɔbaa bi firi bɛhyiaa no a wasiesie ne ho sɛ odwamanfoɔ a nnaadaa wɔ nʼakomam.
11 Deze was woelachtig en wederstrevig, haar voeten bleven in haar huis niet;
(Ɔyɛ hyirenn na hwee mfa ne ho, ɔntena efie koraa;
12 Nu buiten, dan op de straten zijnde, en bij alle hoeken loerende;
ɛnnɛ wɔhunu no mmɔntene so, ɔkyena na ɔte adwaberem, ɔtetɛ wɔ mmantwea mmantwea.)
13 En zij greep hem aan, en kuste hem; zij sterkte haar aangezicht, en zeide tot hem:
Ɔsɔɔ ne mu fee nʼano wamfɛre, na ɔkaa sɛ,
14 Dankoffers zijn bij mij, ik heb heden mijn geloften betaald;
“Mewɔ ayɔnkofa ayɛyɛdeɛ wɔ efie; ɛnnɛ madi me bɔhyɛ so.
15 Daarom ben ik uitgegaan u tegemoet, om uw aangezicht naarstiglijk te zoeken, en ik heb u gevonden.
Enti mebaeɛ sɛ merebɛhyia wo; mehwehwɛɛ wo na mahunu wo!
16 Ik heb mijn bedstede met tapijtsieraad toegemaakt, met uitgehouwen werken, met fijn linnen van Egypte;
Mato me mpa mede nwera a wɔahyɛ no aduro a ɛfiri Misraim.
17 Ik heb mijn leger met mirre, aloe en kaneel welriekende gemaakt;
Mede nnuhwam apete me mpa so: kurobo, pɛperɛ ne sinamon.
18 Kom, laat ons dronken worden van minnen tot den morgen toe; laat ons ons vrolijk maken in grote liefde.
Bra, ma yɛmfa ɔdɔ mmɔ ɔdɔ mu nkɔsi anɔpa;
19 Want de man is niet in zijn huis, hij is een verren weg getogen;
Me kunu nni efie; watu kwan na ɔbɛkyɛre.
20 Hij heeft een bundel gelds in zijn hand genomen; ten bestemden dage zal hij naar zijn huis komen.
Ɔde sika a ɛdɔɔso hyɛɛ ne sikabɔtɔ ma na ɔremma kɔsi ɔsrane no korokumatwa berɛ mu.”
21 Zij bewoog hem door de veelheid van haar onderricht, zij dreef hem aan door het gevlei harer lippen.
Ɔde akorɔkorɔ bɔɔ no asɔn; ɔde nnaadaa nyaa no ne no daeɛ.
22 Hij ging haar straks achterna, gelijk een os ter slachting gaat, en gelijk een dwaas tot de tuchtiging der boeien.
Ɔdii nʼakyi prɛko pɛ te sɛ nantwie a ɔrekɔ akumiiɛ, anaa ɔwansane a ɔde ne tiri rekɔhyɛ hankrafidie mu
23 Totdat hem de pijl zijn lever doorsneed; gelijk een vogel zich haast naar den strik, en niet weet, dat dezelve tegen zijn leven is.
kɔsi sɛ bɛmma bɛhwire ne brɛboɔ mu, te sɛ anomaa a ɔrekɔtɔ anomaa afidie mu na ɔnnim sɛ ɔbɛhwere ne nkwa.
24 Nu dan, kinderen, hoort naar mij, en luistert naar de redenen mijns monds.
Na afei, me mma, montie me; monyɛ aso mma deɛ meka.
25 Laat uw hart tot haar wegen niet wijken, dwaalt niet op haar paden.
Mommma mo akoma mpatere nkɔ ne so na mommane mfa nʼakwan so.
26 Want zij heeft veel gewonden nedergeveld, en al haar gedoden zijn machtig vele.
Bebree na wɔnam ne so ahwehwe ase; wɔn a wakum wɔn dɔɔso pa ara.
