Spreuken 7
1 Mijn zoon, bewaar mijn redenen, en leg mijn geboden bij u weg.
Me ba, fa me nsɛm sie na kora mʼahyɛde wɔ wo mu.
2 Bewaar mijn geboden, en leef, en mijn wet als den appel uwer ogen.
Di mʼahyɛde so na wubenya nkwa; bɔ me nkyerɛkyerɛ ho ban sɛ nea wodɔ no.
3 Bind ze aan uw vingeren, schrijf ze op de tafels uws harten.
Kyekyere bɔ wo nsateaa ho; kyerɛw no yiye gu wo koma pon so.
4 Zeg tot de wijsheid: Gij zijt mijn zuster; en heet het verstand uw bloedvriend;
Ka kyerɛ nyansa se, “Woyɛ me nuabea,” na frɛ ntease wo busuani;
5 Opdat zij u bewaren voor een vreemde vrouw, voor de onbekende, die met haar redenen vleit.
Wɔbɛtwe wo afi ɔbeawaresɛefo ho, afi ɔbeawarefo huhuni nsɛmmɔdɛ ho.
6 Want door het venster van mijn huis, door mijn tralie keek ik uit;
Me fi mfɛnsere ano, mede mʼani faa mfɛnsere mu.
7 En ik zag onder de slechten; ik merkte onder de jonge gezellen een verstandelozen jongeling;
Mihuu wɔ ntetekwaafo mu, mehyɛɛ mmerante no mu baako nsow, ɔbabun a onni adwene.
8 Voorbijgaande op de straat, nevens haar hoek, en hij trad op den weg van haar huis.
Na ɔnam borɔn a ɛbɛn ɔbea no fi so a nʼani kyerɛ ɔbea no fi
9 In de schemering, in den avond des daags, in den zwarten nacht en de donkerheid;
bere a onwini redwo, na anim rebiribiri no.
10 En ziet, een vrouw ontmoette hem in hoerenversiersel, en met het hart op haar hoede;
Afei ɔbea bi fi behyiaa no a wasiesie ne ho sɛ oguamanfo a nnaadaa wɔ ne koma mu.
11 Deze was woelachtig en wederstrevig, haar voeten bleven in haar huis niet;
(Ɔyɛ hyirenn na hwee mfa ne ho, ɔntena fie koraa;
12 Nu buiten, dan op de straten zijnde, en bij alle hoeken loerende;
nnɛ wohu no mmɔnten so, ɔkyena na ɔte aguabɔbea, ɔtetɛw wɔ mmantwea mmantwea.)
13 En zij greep hem aan, en kuste hem; zij sterkte haar aangezicht, en zeide tot hem:
Osoo ne mu few nʼano, wamfɛre, na ɔkae se,
14 Dankoffers zijn bij mij, ik heb heden mijn geloften betaald;
“Mewɔ asomdwoe afɔrebɔde wɔ fie; nnɛ madi me bɔhyɛ so.
15 Daarom ben ik uitgegaan u tegemoet, om uw aangezicht naarstiglijk te zoeken, en ik heb u gevonden.
Enti mebae sɛ merebehyia wo; mehwehwɛɛ wo na mahu wo!
16 Ik heb mijn bedstede met tapijtsieraad toegemaakt, met uitgehouwen werken, met fijn linnen van Egypte;
Mato me mpa, mede nwera a wɔahyɛ no aduru a efi Misraim.
17 Ik heb mijn leger met mirre, aloe en kaneel welriekende gemaakt;
Mede nnuhuam apete me mpa so: kurobow, pɛprɛ ne dupapo.
18 Kom, laat ons dronken worden van minnen tot den morgen toe; laat ons ons vrolijk maken in grote liefde.
Bra, ma yɛmfa ɔdɔ mmɔ ɔdɔ mu nkosi anɔpa;
19 Want de man is niet in zijn huis, hij is een verren weg getogen;
Me kunu nni fie; watu kwan na ɔbɛkyɛ.
20 Hij heeft een bundel gelds in zijn hand genomen; ten bestemden dage zal hij naar zijn huis komen.
Ɔde sika a ɛdɔɔso hyɛɛ ne sika kotoku ma na ɔremma kosi ɔsram no kurokumatwa bere mu.”
21 Zij bewoog hem door de veelheid van haar onderricht, zij dreef hem aan door het gevlei harer lippen.
Ɔde tɛkrɛmakyene bɔɔ no adafa; ɔde nnaadaa nyaa no ne no dae.
22 Hij ging haar straks achterna, gelijk een os ter slachting gaat, en gelijk een dwaas tot de tuchtiging der boeien.
Odii nʼakyi prɛko pɛ te sɛ nantwi a ɔrekɔ akumii, anaa ɔwansan a ɔde ne ti rekɔhyɛ hankare fi mu
23 Totdat hem de pijl zijn lever doorsneed; gelijk een vogel zich haast naar den strik, en niet weet, dat dezelve tegen zijn leven is.
kosi sɛ bɛmma bɛwɔ ne brɛbo mu, te sɛ anomaa a ɔrekɔtɔ anomaa afiri mu na onnim sɛ ɔbɛhwere ne nkwa.
24 Nu dan, kinderen, hoort naar mij, en luistert naar de redenen mijns monds.
Na afei, me mma, muntie me; monyɛ aso mma nea meka.
25 Laat uw hart tot haar wegen niet wijken, dwaalt niet op haar paden.
Mommma mo koma mpatiri nkɔ no so na momman mmfa nʼakwan so.
26 Want zij heeft veel gewonden nedergeveld, en al haar gedoden zijn machtig vele.
Bebree na wɔnam no so ahwehwe ase; wɔn a wakum wɔn dɔɔso pa ara.
