Spreuken 7
1 Mijn zoon, bewaar mijn redenen, en leg mijn geboden bij u weg.
Mofavre'nimoke, Keni'a nentahinka, kasegeni'a eri kagu'afi antegeno raza segantena kva huo.
2 Bewaar mijn geboden, en leef, en mijn wet als den appel uwer ogen.
Kasegeni'ama amage antesanana kagra kasefa hunka nemaninka, rempima hugamisua zana kavurgama kegava nehanankna hunka kegava huo.
3 Bind ze aan uw vingeren, schrijf ze op de tafels uws harten.
Kazeri kagesa hanigu rini kazampi antaniankna hunka kantu kagu'afi tumoka'are krento.
4 Zeg tot de wijsheid: Gij zijt mijn zuster; en heet het verstand uw bloedvriend;
Knare antahintahigura nensaro'e nehunka, antahi amahu antahintahigura nenafu'e hunka huo.
5 Opdat zij u bewaren voor een vreemde vrouw, voor de onbekende, die met haar redenen vleit.
Ve'ama mani'nesia a'mo'ma kazeri savri'ma hu'zama nehinkeno'a, ana kemo'a kaza nehina rugazigati a'mo'ma kazeri savri hunaku'ma masavenkema nehanigeno'a, anankemo'a kagu'vazigahie.
6 Want door het venster van mijn huis, door mijn tralie keek ik uit;
Mago zupa mani'ne'na noniamofona zaho eri kampinti negogeno,
7 En ik zag onder de slechten; ik merkte onder de jonge gezellen een verstandelozen jongeling;
mago'a nehazave enevazafina kogeno amuno zamifina, mago nehaza ne'kanora, knare antahi'zama'a omane'nea ne' ke'noe.
8 Voorbijgaande op de straat, nevens haar hoek, en hij trad op den weg van haar huis.
Agra monko'amofo nontava'onte vu'nea nonkaranka nevuno, ana a'mofo nonte vu'nea kampi ufreno vu'ne.
9 In de schemering, in den avond des daags, in den zwarten nacht en de donkerheid;
Hanima huku'ma nehigeno hanimo'ma rentrako huzahifi anara hu'ne.
10 En ziet, een vrouw ontmoette hem in hoerenversiersel, en met het hart op haar hoede;
Ana a'mo'ma kukenama hu'neana monko a'nemo'za nehazankna kukena hu'neno, ana ne'ma masavenkema asamino azeri savri'ma hanigura e'ne.
11 Deze was woelachtig en wederstrevig, haar voeten bleven in haar huis niet;
Ana a'mo'a kehagra hagra nehuno, nontera manirava oheno kankekanke nehige'za, rama vahe'mo'za ke'za antahi'za hu'naza are.
12 Nu buiten, dan op de straten zijnde, en bij alle hoeken loerende;
Ana a'mo'a hakarea zupa kampine, maketi kumapine, maka kaziga mani'neno vene'nema evazageno'a rezamaheno zamavazuma hanigu negea akino,
13 En zij greep hem aan, en kuste hem; zij sterkte haar aangezicht, en zeide tot hem:
ana nehaza nera azeri anukiazamo antako hunenteno, avufga azeri oti'are avunutira negeno anage hu'ne,
14 Dankoffers zijn bij mij, ik heb heden mijn geloften betaald;
Nagra menina narimpa fruma eri kresramana vugeno, huvempama hunte'noa kemo'a raga re'ne.
15 Daarom ben ik uitgegaan u tegemoet, om uw aangezicht naarstiglijk te zoeken, en ik heb u gevonden.
Hu'negu kagriku hakare'na kagenaku oregati hago eme kage'na eri forehue.
16 Ik heb mijn bedstede met tapijtsieraad toegemaakt, met uitgehouwen werken, met fijn linnen van Egypte;
Isipi vahe'mokizmi pse'ane tavravereti mase tafera hunte'noe.
17 Ik heb mijn leger met mirre, aloe en kaneel welriekende gemaakt;
Hago knare manama vuzantamina miama, aloima, sinamoninu mase tafepina rutri hu'na ahemna vunte'noe.
18 Kom, laat ons dronken worden van minnen tot den morgen toe; laat ons ons vrolijk maken in grote liefde.
Hagi egeta umaseneta, zokagora nereta musena nehanukeno ko'aturanteno.
19 Want de man is niet in zijn huis, hij is een verren weg getogen;
Nenave'a nontera omani'neanki, hago afete ka vu'ne.
20 Hij heeft een bundel gelds in zijn hand genomen; ten bestemden dage zal hij naar zijn huis komen.
Zgomo'a ku'afina avite'negeno vu'neankino kora omegosianki ama ikamofona amu'nontega esia kante vu'ne.
21 Zij bewoog hem door de veelheid van haar onderricht, zij dreef hem aan door het gevlei harer lippen.
Ana a'mo'a masavenkema asamino avresia nanekea, rama'a naneke asami'ne.
22 Hij ging haar straks achterna, gelijk een os ter slachting gaat, en gelijk een dwaas tot de tuchtiging der boeien.
Ana ne'mo'a ame huno ve bulimakao afu aheku avazu hu'za nevazankna huno ana a'mofona avaririno vu'ne.
23 Totdat hem de pijl zijn lever doorsneed; gelijk een vogel zich haast naar den strik, en niet weet, dat dezelve tegen zijn leven is.
Kevemo'ma tumo'ruragino ahesnia zankura agesa ana ne'mo'a nontahino, agra namamo hareno krifu anagintepi ufreankna nehuno, ahe frisia zankura nontahie.
24 Nu dan, kinderen, hoort naar mij, en luistert naar de redenen mijns monds.
Hanki mofavre'nimote, tamagesa anteso'e hutma nanekeni'a antahiho,
25 Laat uw hart tot haar wegen niet wijken, dwaalt niet op haar paden.
Atrenkeno tamagu'amo'a ana a'mofo kerera amagera ontege, kavareno agri kantera ovino.
26 Want zij heeft veel gewonden nedergeveld, en al haar gedoden zijn machtig vele.
Na'ankure ana a'mo'a rama'a vene'ne zamazeri haviza nehuno, zamahe fri'ne.
