Spreuken 7
1 Mijn zoon, bewaar mijn redenen, en leg mijn geboden bij u weg.
Mein Sohn, behalte meine Reden und verwahre meine Gebote bei dir.
2 Bewaar mijn geboden, en leef, en mijn wet als den appel uwer ogen.
Behalte meine Gebote, so wirst du leben, und meine Weisung wie deinen Augapfel.
3 Bind ze aan uw vingeren, schrijf ze op de tafels uws harten.
Binde sie an deine Finger, schreibe sie auf die Tafel deines Herzens.
4 Zeg tot de wijsheid: Gij zijt mijn zuster; en heet het verstand uw bloedvriend;
Sprich zur Weisheit: Meine Schwester bist du! und nenne Einsicht “Vertraute”,
5 Opdat zij u bewaren voor een vreemde vrouw, voor de onbekende, die met haar redenen vleit.
daß du vor dem fremden Weibe bewahrt werdest, vor der Auswärtigen, die einschmeichelnd redet.
6 Want door het venster van mijn huis, door mijn tralie keek ik uit;
Durch das Fenster nämlich meines Hauses, durch mein Gitter schaute ich aus.
7 En ik zag onder de slechten; ik merkte onder de jonge gezellen een verstandelozen jongeling;
Da sah ich unter den unerfahrenen, bemerkte unter den jungen Leuten einen unsinnigen Jüngling.
8 Voorbijgaande op de straat, nevens haar hoek, en hij trad op den weg van haar huis.
Der ging auf der Gasse, nahe einer Ecke, und schritt in der Richtung nach ihrem Hause einher.
9 In de schemering, in den avond des daags, in den zwarten nacht en de donkerheid;
In der Dämmerung am Abende des Tags, in schwarzer Nacht und Dunkelheit.
10 En ziet, een vrouw ontmoette hem in hoerenversiersel, en met het hart op haar hoede;
Da auf einmal tritt ihm ein Weib entgegen im Huren-Anzug und mit heimtückischem Sinne -
11 Deze was woelachtig en wederstrevig, haar voeten bleven in haar huis niet;
leidenschaftlich ist sie und unbändig; ihre Füße können nicht im Hause bleiben.
12 Nu buiten, dan op de straten zijnde, en bij alle hoeken loerende;
Bald ist sie auf der Straße, bald auf den Plätzen und lauert neben jeder Ecke -
13 En zij greep hem aan, en kuste hem; zij sterkte haar aangezicht, en zeide tot hem:
nun hat sie ihn gefaßt und geküßt; mit frecher Miene sprach sie zu ihm:
14 Dankoffers zijn bij mij, ik heb heden mijn geloften betaald;
Heilsopfer lagen mir ob; heute habe ich meine Gelübde bezahlt.
15 Daarom ben ik uitgegaan u tegemoet, om uw aangezicht naarstiglijk te zoeken, en ik heb u gevonden.
Darum bin ich herausgegangen, dir entgegen, um nach dir zu suchen, und habe dich nun gefunden.
16 Ik heb mijn bedstede met tapijtsieraad toegemaakt, met uitgehouwen werken, met fijn linnen van Egypte;
Mit Decken habe ich mein Bette bedeckt, mit buntgestreiften Teppichen von ägyptischem Garn.
17 Ik heb mijn leger met mirre, aloe en kaneel welriekende gemaakt;
Ich habe mein Lager besprengt mit Balsam, Aloë und Zimmet.
18 Kom, laat ons dronken worden van minnen tot den morgen toe; laat ons ons vrolijk maken in grote liefde.
Komm, wir wollen uns in Liebe berauschen bis zum Morgen, wollen schwelgen in Liebeslust.
19 Want de man is niet in zijn huis, hij is een verren weg getogen;
Denn der Mann ist nicht daheim; er hat eine Reise in die Ferne angetreten.
20 Hij heeft een bundel gelds in zijn hand genomen; ten bestemden dage zal hij naar zijn huis komen.
Den Geldbeutel hat er mit sich genommen; erst am Vollmondstage kehrt er wieder heim!
21 Zij bewoog hem door de veelheid van haar onderricht, zij dreef hem aan door het gevlei harer lippen.
Durch ihr eifriges Zureden verführte sie ihn, riß ihn fort durch ihre glatten Lippen.
22 Hij ging haar straks achterna, gelijk een os ter slachting gaat, en gelijk een dwaas tot de tuchtiging der boeien.
Er folgt ihr plötzlich nach wie ein Stier, der zur Schlachtbank geführt wird, und wie ein Hirsch, der ins Netz rennt,
23 Totdat hem de pijl zijn lever doorsneed; gelijk een vogel zich haast naar den strik, en niet weet, dat dezelve tegen zijn leven is.
bis ihm der Pfeil die Leber spaltet; wie ein Vogel zur Schlinge eilt und weiß nicht, daß es sein Leben gilt.
24 Nu dan, kinderen, hoort naar mij, en luistert naar de redenen mijns monds.
Nun denn, ihr Söhne, gehorcht mir und merkt auf die Reden meines Mundes.
25 Laat uw hart tot haar wegen niet wijken, dwaalt niet op haar paden.
Laß dein Herz nicht abbiegen zu ihren Wegen, verirre dich nicht auf ihre Steige.
26 Want zij heeft veel gewonden nedergeveld, en al haar gedoden zijn machtig vele.
Denn viel sind der Erschlagenen, die sie gefällt hat, und zahlreich sind, die sie alle gemordet hat.
