Spreuken 7
1 Mijn zoon, bewaar mijn redenen, en leg mijn geboden bij u weg.
Oğlum, sözlərimə bağlı qal, Əmrlərimi özündə saxla.
2 Bewaar mijn geboden, en leef, en mijn wet als den appel uwer ogen.
Əmrlərimə bağlı qalsan, yaşayacaqsan, Təlimimi göz bəbəyin kimi qoru.
3 Bind ze aan uw vingeren, schrijf ze op de tafels uws harten.
Onları üzük kimi barmağına keçir, Ürəyinin lövhəsinə köçür.
4 Zeg tot de wijsheid: Gij zijt mijn zuster; en heet het verstand uw bloedvriend;
Hikmətə de: «Bacımsan», İdraka söylə: «Yaxın dostumsan».
5 Opdat zij u bewaren voor een vreemde vrouw, voor de onbekende, die met haar redenen vleit.
Onlar səni əxlaqsız qadından, Şirindilli yad arvaddan qoruyar.
6 Want door het venster van mijn huis, door mijn tralie keek ik uit;
Evimin pəncərəsinin şəbəkəsindən Mən bayıra baxırdım.
7 En ik zag onder de slechten; ik merkte onder de jonge gezellen een verstandelozen jongeling;
Bir dəstə cahil gənc arasında Qanmaz bir cavanı gördüm.
8 Voorbijgaande op de straat, nevens haar hoek, en hij trad op den weg van haar huis.
Bu qadının evinin tininə yaxın küçədən keçirdi, Onun evi olan yolla gedirdi.
9 In de schemering, in den avond des daags, in den zwarten nacht en de donkerheid;
Alaqaranlıqda, gün batanda, Gecə düşəndə, hava qaralanda.
10 En ziet, een vrouw ontmoette hem in hoerenversiersel, en met het hart op haar hoede;
Fahişə libaslı, qəlbi fitnə dolu bu qadın Dərhal onu qarşıladı.
11 Deze was woelachtig en wederstrevig, haar voeten bleven in haar huis niet;
O hay-küyçüdür, o bihəyadır, Öz evində oturmayandır.
12 Nu buiten, dan op de straten zijnde, en bij alle hoeken loerende;
Gah küçəyə, gah meydanlara çıxar, Hər tin başı bir pusqu qurar.
13 En zij greep hem aan, en kuste hem; zij sterkte haar aangezicht, en zeide tot hem:
O, oğlanı tutub öpdü, Həyasızcasına belə dedi:
14 Dankoffers zijn bij mij, ik heb heden mijn geloften betaald;
«Ünsiyyət qurbanı kəsməyə borclu idim, Əhdimə bu gün əməl etmişəm.
15 Daarom ben ik uitgegaan u tegemoet, om uw aangezicht naarstiglijk te zoeken, en ik heb u gevonden.
Ona görə səni görmək üçün qarşına çıxdım, Səni çox axtardım, axır ki tapdım.
16 Ik heb mijn bedstede met tapijtsieraad toegemaakt, met uitgehouwen werken, met fijn linnen van Egypte;
Yatağıma Misir kətanından toxunan Əlvan üz çəkmişəm.
17 Ik heb mijn leger met mirre, aloe en kaneel welriekende gemaakt;
Yorğan-döşəyimə Mirra, əzvay, darçın səpmişəm.
18 Kom, laat ons dronken worden van minnen tot den morgen toe; laat ons ons vrolijk maken in grote liefde.
Gəl sübhə qədər doyunca sevişək, Eşqdən məst olaq.
19 Want de man is niet in zijn huis, hij is een verren weg getogen;
Ərim evdə yoxdur, Uzaq bir səfərə gedib.
20 Hij heeft een bundel gelds in zijn hand genomen; ten bestemden dage zal hij naar zijn huis komen.
Pul kisəsini götürüb, Evə ay bədirlənəndə qayıdacaq».
21 Zij bewoog hem door de veelheid van haar onderricht, zij dreef hem aan door het gevlei harer lippen.
Fəndlər işlədib onu tovladı, Şirin dilə tutub yoldan çıxartdı.
22 Hij ging haar straks achterna, gelijk een os ter slachting gaat, en gelijk een dwaas tot de tuchtiging der boeien.
Kəsilməyə aparılan bir öküz kimi, Kəməndə salınan bir maral kimi Bu oğlan o qadının ardınca düşdü.
23 Totdat hem de pijl zijn lever doorsneed; gelijk een vogel zich haast naar den strik, en niet weet, dat dezelve tegen zijn leven is.
Axırda ciyərinə bir ox saplanacaq. Uçub tez tora düşən quş kimi Bu oğlan da canının alınacağını bilmirdi.
24 Nu dan, kinderen, hoort naar mij, en luistert naar de redenen mijns monds.
İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın, Dilimdən çıxan sözlərə laqeyd olmayın.
25 Laat uw hart tot haar wegen niet wijken, dwaalt niet op haar paden.
Qoyma qəlbin o qadının yollarına meyl etsin, Onun yoluna dönmə.
26 Want zij heeft veel gewonden nedergeveld, en al haar gedoden zijn machtig vele.
Çünki o qadın nə qədər insanı qurban edib, Nə qədər adamı öldürüb.
