Spreuken 6
1 Mijn zoon! zo gij voor uw naaste borg geworden zijt, voor een vreemde uw hand toegeklapt hebt;
Mans bērns, ja tu priekš sava tuvākā galvojis un roku devis priekš cita,
2 Gij zijt verstrikt met de redenen uws monds; gij zijt gevangen met de redenen uws monds.
Tad tu esi sasaistīts ar savas mutes valodu un savaldzināts ar savas mutes vārdiem.
3 Doe nu dit, mijn zoon! en red u, dewijl gij in de hand uws naasten gekomen zijt; ga, onderwerp uzelven, en sterk uw naaste.
Tad dari jel tā mans bērns, un izglābies, ja tu savam tuvākam rokā esi nācis; ej, meties zemē priekš viņa un spied savu tuvāko;
4 Laat uw ogen geen slaap toe, noch uw oogleden sluimering;
Nedod savām acīm miega, nedod savām acīm dusas;
5 Red u, als een ree uit de hand des jagers, en als een vogel uit de hand des vogelvangers.
Izglābies kā stirna no viņa rokas un kā putns no mednieka rokas!
6 Ga tot de mier, gij luiaard! zie haar wegen, en word wijs;
Ej pie skudras, sliņķi, skaties viņas ceļus un topi gudrs!
7 Dewelke, geen overste, ambtman noch heerser hebbende,
Lai tai nav valdnieka, ne virsnieka, ne kunga,
8 Haar brood bereidt in den zomer, haar spijs vergadert in den oogst.
Tā tomēr savu maizi sagādā vasarā, savu barību sakrāj pļaujamā laikā.
9 Hoe lang zult gij, luiaard, nederliggen? Wanneer zult gij van uw slaap opstaan?
Cik ilgi tu gulēsi, sliņķi? Kad tu celsies no sava miega?
10 Een weinig slapens, een weinig sluimerens, een weinig handvouwens, al nederliggende;
Guli maķenīt, snaudi maķenīt, saliec maķenīt rokas miegā;
11 Zo zal uw armoede u overkomen als een wandelaar, en uw gebrek als een gewapend man.
Tad tava nabadzība tev pienāks nākdama, un tavs trūkums, kā apbruņots vīrs.
12 Een Belialsmens, een ondeugdzaam man gaat met verkeerdheid des monds om;
Nelieša cilvēks ir tāds negants vīrs, kas staigā ar netiklu muti,
13 Wenkt met zijn ogen, spreekt met zijn voeten, leert met zijn vingeren;
Met ar acīm, piegrūž ar kājām, zīmē ar pirkstiem.
14 In zijn hart zijn verkeerdheden, hij smeedt te aller tijd kwaad; hij werpt twisten in.
Netiklība ir viņa sirdī, viņš domā vienmēr uz ļaunu, saceļ ķildas.
15 Daarom zal zijn verderf haastelijk komen; hij zal schielijk verbroken worden, dat er geen genezen aan zij.
Tādēļ viņam nelaime nāks piepeši, viņš ātri taps satriekts un dziedināšanas nebūs.
16 Deze zes haat de HEERE; ja, zeven zijn Zijn ziel een gruwel:
Šās sešas lietas Tas Kungs ienīst, un tā septītā viņam ir negantība:
17 Hoge ogen, een valse tong, en handen, die onschuldig bloed vergieten;
Lepnas acis, melu mēle un rokas, kas nenoziedzīgas asinis izlej,
18 Een hart, dat ondeugdzame gedachten smeedt; voeten, die zich haasten, om tot kwaad te lopen;
Sirds, kas negantus nodomus perē; kājas, kas mudīgas uz ļaunu skriet;
19 Een vals getuige, die leugenen blaast; en die tussen broederen krakelen inwerpt.
Viltīgs liecinieks, kas droši melus runā, un kas ķildu ceļ starp brāļiem. -
20 Mijn zoon, bewaar het gebod uws vaders, en verlaat de wet uwer moeder niet.
Mans bērns, glabā sava tēva pamācīšanu un nepamet savas mātes mācību.
21 Bind ze steeds aan uw hart, hecht ze aan uw hals.
Sasien to allažiņ uz savas sirds un sien to ap savu kaklu.
22 Als gij wandelt, zal dat u geleiden; als gij nederligt, zal het over u de wacht houden; als gij wakker wordt, zal hetzelve met u spreken.
Kad tu staigā, tad tā tevi pavadīs; kad tu apgulies, tad tā tevi apsargās, un kad tu uzmodies, tad tā ar tevi runās;
23 Want het gebod is een lamp, en de wet is een licht, en de bestraffingen der tucht zijn de weg des levens;
Jo pamācīšana ir spīdeklis, un mācība gaišums, un kad pārmāca un rāj, tas ir dzīvības ceļš;
24 Om u te bewaren voor de kwade vrouw, voor het gevlei der vreemde tong.
Ka tās tev izsargā no negodīgas sievas, no svešas sievietes mīkstās mēles.
25 Begeer haar schoonheid niet in uw hart, en laat ze u niet vangen met haar oogleden.
Nekāro savā sirdī pēc viņas skaistuma, un lai viņa tevi nesagūsta ar savām acīm;
26 Want door een vrouw, die een hoer is, komt men tot een stuk broods; en eens mans huisvrouw jaagt de kostelijke ziel.
Jo caur mauku tiek līdz maizes drupekļiem, un vīra sieva tev notvers pat dārgo dzīvību.
27 Zal iemand vuur in zijn boezem nemen, dat zijn klederen niet verbrand worden?
Vai arī uguni var klēpī ņemt, un drēbes nesadegtu?
28 Zal iemand op kolen gaan, dat zijn voeten niet branden?
Vai uz kvēlošām oglēm var iet un nesadedzinātu kājas?
29 Alzo die tot zijns naasten huisvrouw ingaat; al wie haar aanroert, zal niet onschuldig gehouden worden.
Tāpat, kas ieiet pie otra sievas; nesodīts nepaliks, kas to aizskar.
30 Men doet een dief geen verachting aan, als hij steelt om zijn ziel te vullen, dewijl hij honger heeft;
Zaglim nepiedod vis, ka zog izsalcis, vēderu pildīt.
31 En gevonden zijnde, vergeldt hij het zevenvoudig; hij geeft al het goed van zijn huis.
Bet pieķerts tas septiņkārt atlīdzinās, visu sava nama padomu tas atdos.
32 Maar die met een vrouw overspel doet, is verstandeloos; hij verderft zijn ziel, die dat doet;
Kas ar sievu laulību pārkāpj, tam prāta nav; to tik dara, kas sev dzīvību grib nogalināt.
33 Plage en schande zal hij vinden, en zijn smaad zal niet uitgewist worden.
Tam būs kāviens un kauns un negods bez gala;
34 Want jaloersheid is een grimmigheid des mans; en in den dag der wraak zal hij niet verschonen.
Jo viņas vīra dusmas iekarsušās netaupīs atriebšanas laikā.
35 Hij zal geen verzoening aannemen; en hij zal niet bewilligen, ofschoon gij het geschenk vergroot.
Tas nebēdās ne par kādu līdzību(izpirkumu), un nebūs miera, cik dāvanu arī nedotu.
