Spreuken 5
1 Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;
Me ba, yɛ aso ma me nyansa; tie me nhumu nsɛm no yiye,
2 Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.
sɛnea ɛbɛma woahwɛ yiye, na wʼano akora nimdeɛ.
3 Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.
Efisɛ ɔbea aguaman ano sosɔ ɛwo, na ne kasa yɛ fɔmm sen ngo;
4 Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.
nanso awiei no, ɛyɛ nwen sen bɔnwoma, ɛyɛ nam sɛ afoa anofanu.
Nʼanan kɔ owu mu; nʼanammɔntutu kɔ ɔda mu tee. (Sheol h7585)
6 Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.
Onsusuw ɔkwan a ɛkɔ nkwa mu ho; nʼakwan yɛ kɔntɔnkye, nanso onnim.
7 Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.
Enti afei, me mma, muntie me; Monntwe mo ho mmfi nea meka ho.
8 Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;
Ɔkwan a ɛmmɛn no no na momfa so; mommmɛn ne fi pon ano,
9 Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;
anyɛ saa a, mode mo ahoɔden bɛma afoforo na mode mo mfe ama otirimɔdenfo,
10 Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;
anyɛ saa a, ahɔho bɛfom mo ahonyade na mo brɛ de ahonya akɔ afoforo fi.
11 En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;
Mo nkwanna akyi, mubesi apini, bere a mo honam ne mo nipadua asa no.
12 En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!
Na moaka se, “Na mikyi ahohyɛso! Me koma ampɛ nteɛso!
13 En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!
Manyɛ osetie amma mʼakyerɛkyerɛfo na mantie me kwankyerɛfo asɛm.
14 Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!
Madu ɔsɛe ano wɔ asafo no nyinaa mu.”
15 Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;
Nom nsu fi wʼankasa ahina mu, nsu a ɛteɛ fi wʼankasa abura mu.
16 Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;
So ɛsɛ sɛ wʼasuti yiri fa mmɔnten so na wo nsuwa kokɔ ɔman aguabɔbea ana?
17 Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.
Ma ɛnyɛ wo nko ara de, a wo ne ahɔho nkyɛ da.
18 Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;
Nhyira nka wʼasubura na wʼani nnye wo mmrantebere mu yere ho.
19 Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.
Ɔte sɛ ɔtwe bere dɔfo, ɔwansan nuonyamfo; ma ne nufu nsɔ wʼani daa na ne dɔ nkyekyere wo.
20 En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?
Me ba, adɛn nti na woma ɔbea aguaman kyekyere wo? Adɛn nti na woda ɔbarima foforo bi yere kokom?
21 Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.
Awurade hu onipa akwan nyinaa, na ɔhwehwɛ ne nyinaa mu.
22 Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.
Omumɔyɛfo nnebɔne sum no afiri; na ne bɔne ahama kyekyere no papee.
23 Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.
Wobewu, esiane ahohyɛso a wonni nti, na wɔayera, esiane wɔn agyennyentwisɛm nti.
