Spreuken 5
1 Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;
Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
2 Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.
Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
3 Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.
Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
4 Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.
Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
Jej nogi zstępują do śmierci, jej kroki prowadzą do piekła. (Sheol h7585)
6 Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.
Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
7 Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.
Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
8 Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;
Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
9 Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;
Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
10 Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;
Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
11 En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;
I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
12 En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!
I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
13 En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!
Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
14 Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!
O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
15 Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;
Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
16 Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;
Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
17 Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.
Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
18 Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;
Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
19 Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.
[Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
20 En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?
Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
21 Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.
Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
22 Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.
Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
23 Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.
Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.
