Spreuken 5
1 Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;
Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,
2 Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.
Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.
3 Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.
Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:
4 Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.
Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.
Nogi jej zstępują do śmierci, a do piekła chód jej prowadzi. (Sheol h7585)
6 Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.
Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.
7 Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.
Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.
8 Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;
Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.
9 Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;
Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;
10 Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;
By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;
11 En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;
I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;
12 En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!
I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!
13 En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!
Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!
14 Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!
Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.
15 Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;
Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!
16 Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;
Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.
17 Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.
Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.
18 Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;
Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.
19 Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.
Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.
20 En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?
Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?
21 Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.
Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.
22 Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.
Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.
23 Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.
Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.
