Spreuken 5
1 Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;
My son, to my wisdom, attend, and, to mine understanding, incline thou thine ear:
2 Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.
That thou mayest preserve discretion, —and, as for knowledge, that thy lips may guard it.
3 Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.
For, with sweet droppings, drip the lips of her that is a stranger, and, smoother than oil, is her mouth;
4 Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.
But, the latter end of her, is bitter as wormwood, sharp, as a two-edged sword!
Her feet, are going down to death, —on hades, will her steps take firm hold. (Sheol h7585)
6 Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.
Lest, the path of life, she should ponder, her tracks have wandered she knoweth not [whither].
7 Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.
Now, therefore, ye sons, hearken unto me, and do not turn away from the sayings of my mouth.
8 Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;
Keep far from her thy way, and do not go near the opening of her house:
9 Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;
Lest thou give, to other men, thy vigour, and thy years, to him that is cruel:
10 Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;
Lest strange men, be well fed, by thy strength, and, thy toils, be in the house of the alien.
11 En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;
So shalt thou grieve in thy latter end, in the failing of thy flesh and of thy healthy condition;
12 En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!
And thou shalt say—How I hated correction! and, reproof, my heart disdained;
13 En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!
Neither hearkened I to the voice of my teachers, nor, to my instructors, inclined I mine ear:
14 Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!
Soon was I in all evil, in the midst of convocation and assembly.
15 Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;
Drink thou water out of thine own cistern, and flowing streams out of the midst of thine own well.
16 Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;
Let not thy fountains, flow over, abroad, in the streets, dividings of waters:
17 Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.
Let them be for thyself, alone, and not for strangers with thee.
18 Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;
Let thy well-spring be blessed, —and get thy joy from the wife of thy youth: —
19 Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.
A loving hind! a graceful doe! let, her bosom, content thee at all times, and, in her love, mayst thou stray evermore.
20 En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?
Wherefore, then, shouldst thou stray, my son, with a strange woman? or embrace the bosom of a woman unknown?
21 Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.
For, before the eyes of Yahweh, are the ways of a man, —and, all his tracks, doth he consider:
22 Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.
His own iniquities, shall entrap him with the lawless, and, by the cords of his own sin, shall he be seized.
23 Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.
He, shall die, for lack of discipline, and, by the abounding of his perversity, shall he be lost.
