Spreuken 5
1 Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;
Oğlum, mənim hikmətimə diqqət yetir, Qulağını müdrik sözlərimə tərəf çevir.
2 Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.
Onda dərrakəyə bağlanarsan, Dilin biliyi kənara atmaz.
3 Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.
Əxlaqsız qadının dodağından sanki bal axır, Dili şirin, yağdan yumşaqdır.
4 Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.
Amma aqibəti yovşan kimi acıdır, İkiağızlı qılınc kimi kəskindir.
Onun ayaqları ölümə aparır, Onun addımları ölülər diyarına çatır. (Sheol h7585)
6 Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.
Həyat yoluna fikir vermir, Yolları dolaşıqdır, özü də bilmir.
7 Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.
İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın, Dilimdən çıxan sözlərdən yayınmayın.
8 Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;
Belə qadından uzaq ol, Evinin qapısına yaxın getmə.
9 Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;
Yoxsa şərəfini yadlara verərsən, Ömrünü zalımlara sərf edərsən.
10 Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;
Sənin var-yoxunu yadlar yeyər, Qazancın özgənin evinə gedər.
11 En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;
Ömrünün sonu çatanda, Canında taqət qalmayanda Ah-nalə çəkərək belə deyərsən:
12 En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!
«Mən də tərbiyəyə nifrət etdim, Ürəyimdə məzəmmətlərə güldüm!
13 En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!
Müəllimimin sözünə baxmadım, Tərbiyəçilərimə qulaq asmadım.
14 Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!
Camaatın və icmanın arasında Az qala hər cür bəlaya düşəcəkdim».
15 Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;
Öz su anbarından, Öz quyunun içməli suyundan iç.
16 Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;
Niyə sənin qaynaqların küçələrə, Su arxların meydanlara axıb getsin?
17 Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.
Onlar yalnız səninki olsun, Yadlara paylama.
18 Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;
Qoy çeşmən bərəkətli olsun, Gənc ikən evləndiyin arvadınla xoşbəxt yaşa!
19 Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.
Sevimli maralın, gözəl ceyranın Həmişə səni öz döşləri ilə doydursun, Onun eşqi ilə məst ol.
20 En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?
Oğlum, niyə əxlaqsız qadınla məst olmalısan, Yad arvadı qoynuna almalısan?
21 Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.
İnsanların yolları Rəbbin gözü qarşısındadır, Onların hər addımlarını yoxlayır.
22 Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.
Şər insan öz təqsirlərinə görə tutular, Günahının kəməndinə dolanar.
23 Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.
Tərbiyəsizliyi üzündən həlak olar, Hədsiz səfehliyi üzündən azar.
