Spreuken 30

1 De woorden van Agur, den zoon van Jake; een last. De man spreekt tot Ithiel, tot Ithiel en Uchal.

Detta är Agurs, Jake sons, ord, lära och tal; dens mansens, till Ithiel, ja till Ithiel och Uchal.

2 Voorwaar, ik ben onvernuftiger dan iemand; en ik heb geen mensenverstand;

Ty jag är den aldragalnaste, och menniskors förstånd är icke när mig.

3 En ik heb geen wijsheid geleerd, noch de wetenschap der heiligen gekend.

Jag hafver icke lärt vishet; och hvad heligt är, vet jag icke.

4 Wie is ten hemel opgeklommen, en nedergedaald? Wie heeft den wind in Zijn vuisten verzameld? Wie heeft de wateren in een kleed gebonden? Wie heeft al de einden der aarde gesteld? Hoe is Zijn Naam, en hoe is de Naam Zijns Zoons, zo gij het weet?

Hvilken far upp till himmelen, och neder? Ho fattar vädret i sina händer? Ho binder vattnet uti ett kläde? Ho hafver stadfäst alla verldenes ändar? Huru heter han? Och huru heter hans Son? Vetst du det?

5 Alle rede Gods is doorlouterd; Hij is een Schild dengenen, die op Hem betrouwen.

All Guds ord äro genomluttrad, och äro en sköld dem som tro uppå honom.

6 Doe niet tot Zijn woorden, opdat Hij u niet bestraffe, en gij leugenachtig bevonden wordt.

Lägg intet till hans ord, att han icke skall straffa dig, och du varder lögnaktig funnen.

7 Twee dingen heb ik van U begeerd, onthoud ze mij niet, eer ik sterve;

Tu ting bedes jag af dig, att du dock icke ville neka mig dem, förr än jag dör:

8 Ijdelheid en leugentaal doe verre van mij; armoede of rijkdom geef mij niet; voed mij met het brood mijns bescheiden deels;

Afguderi och lögn låt vara långt ifrå mig; fattigdom och rikedom gif mig icke, men låt mig min afskilda del af spis få.

9 Opdat ik, zat zijnde, U dan niet verloochene, en zegge: Wie is de HEERE? of dat ik, verarmd zijnde, dan niet stele, en den Naam mijns Gods aantaste.

Jag måtte eljest, om jag alltför mätt vorde, neka och säga: Ho är Herren? eller, om jag alltför fattig vorde, måtte stjäla, och förtaga mig på mins Guds Namn.

10 Achterklap niet van den knecht bij zijn heer, opdat hij u niet vloeke, en gij schuldig wordt.

Förråd icke tjenaren för hans herra, att han icke bannar dig, och du kommer i skuld.

11 Daar is een geslacht, dat zijn vader vervloekt, en zijn moeder niet zegent;

Det är ett slägte, som banna sin fader, och icke välsigna sina moder;

12 Een geslacht, dat rein in zijn ogen is, en van zijn drek niet gewassen is;

Ett slägte, som sig tycker rent vara, och äro dock icke ifrå sinom träck rene tvagne;

13 Een geslacht, welks ogen hoog zijn, en welks oogleden verheven zijn;

Ett slägte, som sin ögon högt upphäfva, och sin ögnahvarf högt upphålla;

14 Een geslacht, welks tanden zwaarden, en welks baktanden messen zijn, om de ellendigen van de aarde en de nooddruftigen van onder de mensen te verteren.

Ett slägte, som hafver svärd för tänder, hvilke med sina oxlatänder uppfräta och förtära de elända i landena, och de fattiga ibland menniskorna.

15 De bloedzuiger heeft twee dochters: Geef, geef! Deze drie dingen worden niet verzadigd; ja, vier zeggen niet: Het is genoeg!

Iglen har två döttrar: Bär hit, Bär hit. Tre ting stå icke till att mätta, och det fjerde säger icke: Det är nog:

16 Het graf, de gesloten baarmoeder, de aarde, die van water niet verzadigd wordt, en het vuur zegt niet: Het is genoeg! (Sheol h7585)

Helvetet, en ofruktsam qvinnos lif; jorden varder icke af vattnet mätt; och elden säger icke: Det är nog. (Sheol h7585)

17 Het oog, dat den vader bespot, of de gehoorzaamheid der moeder veracht, dat zullen de raven der beek uitpikken, en des arends jongen zullen het eten.

Ett öga, som bespottar fadren, och försmår att lyda modrene, det måste korparna vid bäcken uthugga, och de unga örnar uppfräta.

18 Deze drie dingen zijn voor mij te wonderlijk, ja, vier, die ik niet weet:

Tre ting äro mig förunderlige, och det fjerde vet jag icke:

19 De weg eens arends in den hemel; de weg ener slang op een rotssteen; de weg van een schip in het hart der zee; en de weg eens mans bij een maagd.

Örnens väg i vädret; ormens väg på hälleberget; skeppets väg midt i hafvet; och ens mans väg till ena pigo.

20 Alzo is de weg ener overspelige vrouw; zij eet en wist haar mond, en zegt: Ik heb geen ongerechtigheid gewrocht!

Alltså är horkonones väg; hon uppsluker, och stryker sig om munnen, och säger: Jag hafver intet illa gjort.

21 Om drie dingen ontroert zich de aarde, ja, om vier, die zij niet dragen kan:

Ett land varder igenom tre ting oroligit, och det fjerde kan det icke fördiaga:

22 Om een knecht, als hij regeert; en een dwaas, als hij van brood verzadigd is;

En tjenare, då han Konung varder; en dåre, då han alltför mätt är;

23 Om een hatelijke vrouw, als zij getrouwd wordt; en een dienstmaagd, als zij erfgenaam is van haar vrouw.

En vanartig, då hon gift varder; och en tjenarinna, då hon sina frues artving varder.

24 Deze vier zijn van de kleinste der aarde; doch dezelve zijn wijs, met wijsheid wel voorzien.

Fyra äro små ting på jordene, och klokare än de vise:

25 De mieren zijn een onsterk volk; evenwel bereiden zij in de zomer haar spijs.

Myrorna, ett svagt folk, likväl skaffa de om sommaren sin spis;

26 De konijnen zijn een machteloos volk; nochtans stellen zij hun huis in den rotssteen.

Kuniler, ett svagt folk, likväl göra de sitt hus i bergsklippomen;

27 De sprinkhanen hebben geen koning; nochtans gaan zij allen uit, zich verdelende in hopen.

Gräshoppor hafva ingen Konung, likväl draga de ut med hela hopar;

28 De spinnekop grijpt met de handen, en is in de paleizen der koningen.

Spindelen virkar med sina händer, och är i Konungapalats.

29 Deze drie maken een goeden tred; ja, vier zijn er, die een goeden gang maken;

Tre ting hafva en skön gång, och det fjerde går väl:

30 De oude leeuw geweldig onder de gedierten, die voor niemand zal wederkeren;

Lejonet mägtigt ibland djuren, och vänder icke tillbaka för någrom;

31 Een windhond van goede lenden, of een bok; en een koning, die niet tegen te staan is.

En vedehund med starka länder; och en vädur; och en Konung, dem ingen sig emotsätta tör.

32 Zo gij dwaselijk gehandeld hebt, met u te verheffen, en zo gij kwaad bedacht hebt, de hand op den mond!

Hafver du varit fåvitsk, och upphäfvit dig, och haft ondt för händer, så lägg handena på munnen.

33 Want de drukking der melk brengt boter voort, en de drukking van den neus brengt bloed voort, en de drukking des toorns brengt twist voort.

Då man mjölk kärnar, gör man der smör utaf; och den der näsona trycker, han tvingar der blod ut; och den der vrede uppväcker, han tvingar der träto ut.