Spreuken 27

1 Beroem u niet over den dag van morgen; want gij weet niet, wat de dag zal baren.

Wil de dag van morgen niet prijzen: Ge weet niet, wat hij u brengt.

2 Laat u een vreemde prijzen, en niet uw mond; een onbekende, en niet uw lippen.

Laat een ander u prijzen, niet uw eigen mond; Een vreemde, niet uw eigen lippen.

3 Een steen is zwaar, en het zand gewichtig; maar de toornigheid des dwazen is zwaarder dan die beide.

Plomp is een steen, en zwaar het zand; Zwaarder dan beide is het humeur van een dwaas.

4 Grimmigheid en overloping van toorn is wreedheid; maar wie zal voor nijdigheid bestaan?

Wreed is de wraak, een stortvloed de toorn; Maar wie houdt het uit voor de jaloezie?

5 Openbare bestraffing is beter dan verborgene liefde.

Beter een terechtwijzing in het openbaar, Dan liefde, die zich niet uit.

6 De wonden des liefhebbers zijn getrouw; maar de kussingen des haters zijn af te bidden.

Goed bedoeld zijn de wonden, door een vriend geslagen; Verraderlijk de kussen van een vijand.

7 Een verzadigde ziel vertreedt het honigzeem; maar aan een hongerige ziel is alle bitter zoet.

Iemand die genoeg heeft, geeft niet om honing; Als iemand honger heeft, is al het bittere zoet.

8 Gelijk een vogel is, die uit zijn nest omdoolt, alzo is een man, die omdoolt uit zijn plaats.

Als een vogel, die uit het nest fladdert, Zo is een man, die rondzwerft ver van zijn huis.

9 Olie en reukwerk verblijdt het hart; alzo is de zoetigheid van iemands vriend, vanwege den raad der ziel.

Olie en wierook verheugen het hart; De raad van een vriend verblijdt de ziel.

10 Verlaat uw vriend, noch den vriend uws vaders niet; en ga ten huize uws broeders niet op den dag van uw tegenspoed. Beter is een gebuur die nabij is, dan een broeder, die verre is.

Laat uw eigen vriend en dien van uw vader niet in de steek; Maar betreed niet het huis van uw broeder, als het u slecht gaat, Beter een vriend dichtbij. Dan een broer veraf.

11 Zijt wijs, mijn zoon, en verblijd mijn hart; opdat ik mijn smader wat te antwoorden heb.

Mijn zoon, wees wijs, en verblijd mijn hart; Dan kan ik te woord staan hem, die mij hoont.

12 De kloekzinnige ziet het kwaad, en verbergt zich; de slechten gaan henen door, en worden gestraft.

De wijze ziet onheil en trekt zich terug; De onnozelen lopen door, en moeten ervoor boeten.

13 Als iemand voor een vreemde borg geworden is, neem zijn kleed, en pand hem voor een onbekende vrouw.

Ontneem hem zijn kleed, want hij bleef borg voor een ander; Eis pand van hem terwille van een vreemde vrouw.

14 Die zijn vriend zegent met luider stem, zich des morgens vroeg opmakende, het zal hem tot een vloek gerekend worden.

Als iemand zijn naaste op de vroege morgen luidruchtig begroet, Dan wordt het als een vloek beschouwd

15 Een gedurige druiping ten dage des slagregens en een kijfachtige huisvrouw zijn even gelijk.

Een gestadig druppelend lek op een stortregen-dag, En een snibbige vrouw, ze gelijken op elkaar.

16 Elkeen, die haar verbergt, zou den wind verbergen, en de olie zijner rechterhand, die roept.

De noordenwind is een ruwe wind, Toch wordt hij geluksbode genoemd

17 Ijzer scherpt men met ijzer; alzo scherpt een man het aangezicht zijns naasten.

Zoals ijzer ijzer scherpt, Zo scherpt de ene mens den ander.

18 Die den vijgeboom bewaart, zal zijn vrucht eten; en die zijn heer waarneemt, zal geeerd worden.

Wie op zijn vijgeboom past, zal zijn vruchten eten; Wie voor zijn meester zorgt, wordt rijk beloond.

19 Gelijk in het water het aangezicht is tegen het aangezicht, alzo is des mensen hart tegen den mens.

Zoals het ene gezicht op het andere lijkt, Zo lijkt ook het ene mensenhart op het andere.

20 De hel en het verderf worden niet verzadigd; alzo worden de ogen des mensen niet verzadigd. (Sheol h7585)

Dodenrijk en onderwereld krijgen nooit genoeg; De ogen der mensen zijn nimmer bevredigd. (Sheol h7585)

21 De smeltkroes is voor het zilver, en de oven voor het goud; alzo is een man naar zijn lof te proeven.

Voor het zilver de smeltkroes, de oven voor het goud: De mens wordt beproefd naar zijn goede naam.

22 Al stiet gij den dwaas in een mortier met een stamper, in het midden van het gestoten graan, zijn dwaasheid zou van hem niet afwijken.

Al stampt ge den dwaas in een vijzel, Tussen de gerstekorrels met een stamper: Ge krijgt er zijn dwaasheid niet uit.

23 Zijt naarstig, om het aangezicht uwer schapen te kennen; zet uw hart op de kudden.

Let goed op, hoe uw schapen eruit zien, En volg uw kudde met aandacht;

24 Want de schat is niet tot in eeuwigheid; of zal de kroon van geslacht tot geslacht zijn?

Want welvaart duurt niet eeuwig, Een schat niet van geslacht op geslacht.

25 Als het gras zich openbaart, en de grasscheuten gezien worden, laat de kruiden der bergen verzameld worden.

Als het hooi binnen is, de nawas verschijnt, En het groen der bergweide wordt ingezameld,

26 De lammeren zullen zijn tot uw kleding, en de bokken de prijs des velds.

Dan verschaffen de lammeren u kleding, De bokken u de prijs van een akker;

27 Daartoe zult gij genoegzaamheid van geitenmelk hebben tot uw spijze, tot spijze van uw huis, en leeftocht uwer maagden.

Dan is er geitenmelk genoeg tot voedsel van u en uw gezin, En levensonderhoud voor uw dienstboden.