Spreuken 27

1 Beroem u niet over den dag van morgen; want gij weet niet, wat de dag zal baren.

Ros dig ikke af Dagen i Morgen, du ved jo ikke, hvad Dag kan bringe.

2 Laat u een vreemde prijzen, en niet uw mond; een onbekende, en niet uw lippen.

Lad en anden rose dig, ikke din Mund, en fremmed, ikke dine egne Læber.

3 Een steen is zwaar, en het zand gewichtig; maar de toornigheid des dwazen is zwaarder dan die beide.

Sten er tung, og Sand vejer til, men tung fremfor begge er Daarers Galde.

4 Grimmigheid en overloping van toorn is wreedheid; maar wie zal voor nijdigheid bestaan?

Vrede er grum, og Harme skummer, men Skinsyge, hvo kan staa for den?

5 Openbare bestraffing is beter dan verborgene liefde.

Hellere aabenlys Revselse end Kærlighed, der skjules.

6 De wonden des liefhebbers zijn getrouw; maar de kussingen des haters zijn af te bidden.

Vennehaands Hug er ærligt mente, Avindsmands Kys er mange.

7 Een verzadigde ziel vertreedt het honigzeem; maar aan een hongerige ziel is alle bitter zoet.

Den mætte vrager Honning, alt beskt er sødt for den sultne.

8 Gelijk een vogel is, die uit zijn nest omdoolt, alzo is een man, die omdoolt uit zijn plaats.

Som Fugl, der maa fly fra sin Rede, er Mand, der maa fly fra sit Hjem:

9 Olie en reukwerk verblijdt het hart; alzo is de zoetigheid van iemands vriend, vanwege den raad der ziel.

Olie og Røgelse fryder Sindet, men Sjælen sønderslides af Kummer.

10 Verlaat uw vriend, noch den vriend uws vaders niet; en ga ten huize uws broeders niet op den dag van uw tegenspoed. Beter is een gebuur die nabij is, dan een broeder, die verre is.

Slip ikke din Ven og din Faders Ven, gaa ej til din Broders Hus paa din Ulykkes Dag. Bedre er Nabo ved Haanden end Broder i det fjerne.

11 Zijt wijs, mijn zoon, en verblijd mijn hart; opdat ik mijn smader wat te antwoorden heb.

Vær viis, min Søn, og glæd mit Hjerte, at jeg kan svare den, der smæder mig.

12 De kloekzinnige ziet het kwaad, en verbergt zich; de slechten gaan henen door, en worden gestraft.

Den kloge ser Faren og søger i Skjul, tankeløse gaar videre og bøder,

13 Als iemand voor een vreemde borg geworden is, neem zijn kleed, en pand hem voor een onbekende vrouw.

Tag hans Klæder, han borged for en anden, pant ham for fremmedes Skyld!

14 Die zijn vriend zegent met luider stem, zich des morgens vroeg opmakende, het zal hem tot een vloek gerekend worden.

Den, som aarle højlydt velsigner sin Næste, han faar det regnet for Banden.

15 Een gedurige druiping ten dage des slagregens en een kijfachtige huisvrouw zijn even gelijk.

Ustandseligt Tagdryp en Regnvejrsdag og trættekær Kvinde ligner hinanden;

16 Elkeen, die haar verbergt, zou den wind verbergen, en de olie zijner rechterhand, die roept.

den, som vil skjule hende, skjuler Vind, og hans højre griber i Olie.

17 Ijzer scherpt men met ijzer; alzo scherpt een man het aangezicht zijns naasten.

Jern skærpes med Jern, det ene Menneske skærper det andet.

18 Die den vijgeboom bewaart, zal zijn vrucht eten; en die zijn heer waarneemt, zal geeerd worden.

Røgter man et Figentræ, spiser man dets Frugt; den, der vogter sin Herre, æres.

19 Gelijk in het water het aangezicht is tegen het aangezicht, alzo is des mensen hart tegen den mens.

Som i Vandspejlet Ansigt møder Ansigt, slaar Menneskehjerte Menneske i Møde.

20 De hel en het verderf worden niet verzadigd; alzo worden de ogen des mensen niet verzadigd. (Sheol h7585)

Dødsrige og Afgrund kan ikke mættes, ej heller kan Menneskens Øjne mættes. (Sheol h7585)

21 De smeltkroes is voor het zilver, en de oven voor het goud; alzo is een man naar zijn lof te proeven.

Digel til Sølv og Ovn til Guld, efter sit Ry bedømmes en Mand.

22 Al stiet gij den dwaas in een mortier met een stamper, in het midden van het gestoten graan, zijn dwaasheid zou van hem niet afwijken.

Om du knuste en Daare i Morter med Støder midt imellem Gryn, hans Daarskab veg dog ej fra ham.

23 Zijt naarstig, om het aangezicht uwer schapen te kennen; zet uw hart op de kudden.

Mærk dig, hvorledes dit Smaakvæg ser ud, hav Omhu for dine Hjorde;

24 Want de schat is niet tot in eeuwigheid; of zal de kroon van geslacht tot geslacht zijn?

thi Velstand varer ej evigt, Rigdom ikke fra Slægt til Slægt;

25 Als het gras zich openbaart, en de grasscheuten gezien worden, laat de kruiden der bergen verzameld worden.

er Sommergræsset svundet, Grønt spiret frem, og sankes Bjergenes Urter,

26 De lammeren zullen zijn tot uw kleding, en de bokken de prijs des velds.

da har du Lam til at give dig Klæder og Bukke til at købe en Mark,

27 Daartoe zult gij genoegzaamheid van geitenmelk hebben tot uw spijze, tot spijze van uw huis, en leeftocht uwer maagden.

Gedemælk til Mad for dig og dit Hus, til Livets Ophold for dine Piger.