Spreuken 26

1 Gelijk de sneeuw in den zomer, en gelijk de regen in den oogst, alzo past den zot de eer niet.

Kā sniegs vasarai un lietus pļaujamam laikam, tā ģeķim nepieder gods.

2 Gelijk de mus is tot wegzweven, gelijk een zwaluw tot vervliegen, alzo zal een vloek, die zonder oorzaak is, niet komen.

Kā putns nolidinājās, kā bezdelīga aizskrien, tā nenopelnīti lāsti neaizņem.

3 Een zweep is voor het paard, een toom voor den ezel, en een roede voor den rug der zotten.

Zirgam pātaga, ēzelim iemaukti un ģeķa mugurai rīkste.

4 Antwoord den zot naar zijn dwaasheid niet, opdat gij ook hem niet gelijk wordt.

Neatbildi ģeķim pēc viņa ģeķības, ka tu viņam līdzi netopi.

5 Antwoord den zot naar zijn dwaasheid, opdat hij in zijn ogen niet wijs zij.

Atbildi ģeķim pēc viņa ģeķības, ka viņš pats neturās par gudru.

6 Hij snijdt zich de voeten af, en drinkt geweld, die boodschappen zendt door de hand van een zot.

Darbu uzticēt nelgam rokā, ir nocirst kājas un izbaudīt briesmas.

7 Hef de benen van den kreupele op; alzo is een spreuk in den mond der zotten.

Kā klibam karājās kājas, tā ģeķa mutē gudrības vārdi.

8 Gelijk hij, die een edel gesteente in een slinger bindt, alzo is hij, die den zot eer geeft.

Kas ģeķim dod godu, ir kā kas akmeni piesien pie lingas.

9 Gelijk een doorn gaat in de hand eens dronkaards, alzo is een spreuk in den mond der zotten.

Kā ērkšķi, kas tikuši piedzēruša rokā, tāds ir sakāms vārds ģeķu mutē.

10 De groten doen een iegelijk verdriet aan, en huren de zotten, en huren de overtreders.

Manīgs visu izdara; bet kas nelgu der, sader tekuli.

11 Gelijk een hond tot zijn uitspuwsel wederkeert, alzo herneemt de zot zijn dwaasheid.

Kā suns atiet pie saviem vēmekļiem, tā pat ģeķis atgriežas atpakaļ pie savas ģeķības.

12 Hebt gij een man gezien, die wijs in zijn ogen is! Van een zot is meer verwachting dan van hem.

Kad tu redzi vīru, kas savās acīs gudrs, tad no muļķa vairāk cerības, nekā no tāda.

13 De luiaard zegt: Er is een felle leeuw op den weg, een leeuw is op de straten.

Sliņķis saka: „Jauns lauva uz ceļa, lauva uz ielām!“

14 Een deur keert om op haar herre, alzo de luiaard op zijn bed.

Durvis grozās eņģēs, un sliņķis savā gultā.

15 De luiaard verbergt zijn hand in den boezem, hij is te moede, om die weder tot zijn mond te brengen.

Sliņķis slēpj savu roku azotē, un tam grūti to atkal pie mutes likt.

16 De luiaard is wijzer in zijn ogen, dan zeven, die met rede antwoorden.

Sliņķis savā prātā gudrāks nekā septiņi, kas runā prātīgi.

17 De voorbijgaande, die zich vertoornt in een twist, die hem niet aangaat, is gelijk die een hond bij de oren grijpt.

Kas garām ejot iejaucās citu ķildā, ir kā kas suni ņem aiz ausīm.

18 Gelijk een, die zich veinst te razen, die vuursprankelen, pijlen en dodelijke dingen werpt;

Tā kā, kad (ārprātīgs) par smieklu šautu ar šķēpiem un nāvīgām bultām,

19 Alzo is een man, die zijn naaste bedriegt, en zegt: Jok ik er niet mede?

Tā pat ir, kas savu tuvāko pievīlis saka: Vai to par smieklu vien nedarīju?

20 Als er geen hout is, gaat het vuur uit; en als er geen oorblazer is, wordt het gekijf gestild.

Kad malkas nav, tad uguns izdziest, un kad lišķa nav, tad ķilda rimst.

21 De dove kool is om de vurige kool, en het hout om het vuur; alzo is een kijfachtig man, om twist te ontsteken.

Kā ogles liesmu un malka uguni, tā rējējs cilvēks saceļ ķildu.

22 De woorden des oorblazers zijn als dergenen, die geslagen zijn, en die dalen in het binnenste des buiks.

Lišķa vārdi ir kā saldi kumosi un iet visai pie sirds.

23 Brandende lippen, en een boos hart, zijn als een potscherf met schuim van zilver overtogen.

Dedzīgi vārdi, bet neganta sirds ir poda gabals pārvilkts ar netīru sudrabu.

24 Die haat draagt, houdt zich vreemd met zijn lippen; maar in zijn binnenste stelt hij bedrog aan.

Kas tevi ienīst, ir ar muti draugs, bet savā sirdī viņš domā uz viltu.

25 Als hij met zijn stem smeekt, geloof hem niet, want zeven gruwelen zijn in zijn hart.

Kad tas mīlīgi runā, tad netici viņam, jo septiņas negantības viņa sirdī.

26 Wiens haat door bedrog bedekt is, diens boosheid zal in de gemeente geopenbaard worden.

Lai gan ienaidu aizsedz ar viltu, tomēr viņa niknums ļaužu priekšā nāks gaismā.

27 Die een kuil graaft, zal er in vallen, en die een steen wentelt, op hem zal hij wederkeren.

Kas bedri rok, tas tanī iekritīs, un kas akmeni veļ uz to tas atvelsies.

28 Een valse tong haat degenen, die zij verbrijzelt; en een gladde mond maakt omstoting.

Viltus mēle ienīst to, kam pati dzēlusi, un mīksta mute padara nelaimi.