Spreuken 23
1 Als gij aangezeten zult zijn om met een heerser te eten, zo zult gij scherpelijk letten op dengene, die voor uw aangezicht is.
När du sitter och äter med enom herra, så gif akt uppå, hvad för dig handladt varder;
2 En zet een mes aan uw keel, indien gij een gulzig mens zijt;
Och sätt en knif på din hals, om du vill behålla lifvet.
3 Laat u niet gelusten zijner smakelijke spijzen, want het is een leugenachtig brood.
Önska dig icke af hans mat; ty det är falskt bröd.
4 Vermoei u niet om rijk te worden; sta af van uw vernuft.
Möd dig icke till att varda rik, och vänd igen af dina funder.
5 Zult gij uw ogen laten vliegen op hetgeen niets is? Want het zal zich gewisselijk vleugelen maken gelijk een arend, die naar den hemel vliegt.
Låt icke din ögon flyga efter det som du icke få kan; ty detsamma gör sig vingar såsom en örn, och flyger upp åt himmelen.
6 Eet het brood niet desgenen, die boos is van oog, en wees niet belust op zijn smakelijke spijzen;
Ät icke bröd med en afundsfull, och önska dig icke hans mat;
7 Want gelijk hij bedacht heeft in zijn ziel, alzo zal hij tot u zeggen: Eet en drink! maar zijn hart is niet met u;
Ty såsom ett spökelse är han innantill. Han säger: Ät och drick; och hans hjerta är dock icke till dig.
8 Uw bete, die gij gegeten hebt, zoudt gij uitspuwen; en gij zoudt uw liefelijke woorden verderven.
Dine betar, som du ätit hafver, måste du utspy; och måste din vänliga ord förtappat hafva.
9 Spreek niet voor het oor van een zot, want hij zou het verstand uwer woorden verachten.
Tala icke för ens dåras öron; ty han föraktar dins tals klokhet.
10 Zet de oude palen niet terug; en kom op de akkers der wezen niet;
För icke tillbaka de förra råmärke, och gack icke in uppå de faderlösas åker;
11 Want hun Verlosser is sterk; Die zal hun twistzaak tegen u twisten.
Ty deras förlösare är mägtig; han skall uträtta deras sak emot dig.
12 Begeef uw hart tot de tucht, en uw oren tot de redenen der wetenschap.
Gif ditt hjerta till tuktan, och din öron till förnuftigt tal.
13 Weer de tucht van den jongen niet; als gij hem met de roede zult slaan, zal hij niet sterven.
Låt icke af att tukta pilten; ty om du slår honom med ris, så betorf man icke dräpa honom.
Du slår honom med ris; men du friar hans själ ifrå helvetet. (Sheol h7585)
15 Mijn zoon! zo uw hart wijs is, mijn hart zal blijde zijn, ja, ik.
Min son, om du vis är, så gläder sig ock mitt hjerta;
16 En mijn nieren zullen van vreugde opspringen, als uw lippen billijkheden spreken zullen.
Och mine njurar äro glade, när dina läppar tala det rätt är.
17 Uw hart zij niet nijdig over de zondaren; maar zijt te allen dage in de vreze des HEEREN.
Ditt hjerta följe icke syndarom; utan var dagliga uti Herrans fruktan.
18 Want zekerlijk, er is een beloning; en uw verwachting zal niet afgesneden worden.
Ty det skall vara dig framdeles godt, och ditt väntande skall icke fela.
19 Hoor gij, mijn zoon! en word wijs, en richt uw hart op den weg.
Hör, min son, och var vis; och styr ditt hjerta in på vägen.
20 Zijt niet onder de wijnzuipers, noch onder de vleesvreters;
Var icke ibland drinkare och slösare;
21 Want een zuiper en vraat zal arm worden; en de sluimering doet verscheurde klederen dragen.
Ty de drinkare och slösare varda fattige, och en sofvare måste rifven kläder bära.
22 Hoor naar uw vader, die u gewonnen heeft; en veracht uw moeder niet, als zij oud geworden is.
Hör din fader, den dig födt hafver, och förakta icke dina moder, då hon gammal varder.
23 Koop de waarheid, en verkoop ze niet, mitsgaders wijsheid, en tucht, en verstand.
Köp sanningena, och sälj icke bort henne; vishet, tuktan och förstånd.
24 De vader des rechtvaardigen zal zich zeer verheugen; en die een wijzen zoon gewint, zal zich over hem verblijden.
Dens rättfärdigas fader gläder sig; och den som en visan födt hafver, han är glad deröfver.
25 Laat uw vader zich verblijden, ook uw moeder; en laat haar zich verheugen, die u gebaard heeft.
Låt din fader och dina moder glädja sig, och glädje sig den dig födt hafver.
26 Mijn zoon! geef mij uw hart, en laat uw ogen mijn wegen bewaren.
Gif mig, min son, ditt hjerta, och låt dinom ögom mina vägar behaga.
27 Want een hoer is een diepe gracht, en een vreemde vrouw is een enge put.
Ty en sköka är en djup grop, och horkonan är en trång grop.
28 Ook loert zij als een rover; en zij vermenigvuldigt de trouwelozen onder de mensen.
Och vaktar hon såsom en röfvare, och de oaktsamma ibland menniskorna samkar hon till sig.
29 Bij wien is wee? bij wien och arme? bij wien gekijf? bij wien het beklag? bij wien wonden zonder oorzaak? bij wien de roodheid der ogen?
Hvar är ve? Hvar är sorg? Hvar är kif? Hvar är klagan? Hvar äro sår utan sak? Hvar äro röd ögon?
30 Bij degenen, die bij den wijn vertoeven; bij degenen, die komen om gemengden drank na te zoeken.
Nämliga der man dryckenskap öfvar, och kommer till att utdricka hvad inskänkt är.
31 Zie den wijn niet aan, als hij zich rood vertoont, als hij in den beker zijn verve geeft, als hij recht opgaat;
Se icke till vinet, att det så rödt är, och står så dägeligit i glasena, och går lätteliga in;
32 In zijn einde zal hij als een slang bijten, en steken als een adder.
Men på sistone biter det såsom en orm, och stinger såsom en huggorm.
33 Uw ogen zullen naar vreemde vrouwen zien, en uw hart zal verkeerdheden spreken.
Så se din ögon efter andra qvinnor; och ditt hjerta talar oskälig ting;
34 En gij zult zijn, gelijk een, die in het hart van de zee slaapt; en gelijk een, die in het opperste van den mast slaapt.
Och du blifver såsom en den der sofver midt i hafvet, och såsom den der sofver ofvanpå en mast.
35 Men heeft mij geslagen, zult gij zeggen, ik ben niet ziek geweest; men heeft mij gebeukt, ik heb het niet gevoeld; wanneer zal ik opwaken? Ik zal hem nog meer zoeken!
De slå mig, och det gör mig intet ondt; de stöta mig, men jag känner det intet. När skall jag uppvaka, att jag måtte komma till drycks igen?
