Spreuken 19
1 De arme, in zijn oprechtheid wandelende, is beter dan de verkeerde van lippen, en die een zot is.
Bedre er en fattig som vandrer i ustraffelighet, enn en mann med falske leber, som tillike er en dåre.
2 Ook is de ziel zonder wetenschap niet goed; en die met de voeten haastig is, zondigt.
Også den som ikke bruker omtanke, går det ille, og den som er for snar på foten, treder feil.
3 De dwaasheid des mensen zal zijn weg verkeren; en zijn hart zal zich tegen den HEERE vergrammen.
Menneskets egen dårskap ødelegger hans vei, men i sitt hjerte vredes han på Herren.
4 Het goed brengt veel vrienden toe; maar de arme wordt van zijn vriend gescheiden.
Rikdom skaper mange venner, den fattige blir skilt fra sin venn.
5 Een vals getuige zal niet onschuldig zijn; en die leugenen blaast, zal niet ontkomen.
Et falskt vidne skal ikke bli ustraffet, og den som taler løgn, skal ikke komme unda.
6 Velen smeken het aangezicht des prinsen; en een ieder is een vriend desgenen, die giften geeft.
Mange smigrer for den gavmilde, og enhver er venn med den som er rundhåndet.
7 Al de broeders des armen haten hem; hoeveel te meer gaan zijn vrienden verre van hem! Hij loopt hen na met woorden, die niets zijn.
Den fattiges frender hater ham alle; enda mere holder hans venner sig borte fra ham. Han jager efter ord som ikke er å finne.
8 Die verstand bekomt, heeft zijn ziel lief; hij neemt de verstandigheid waar, om het goede te vinden.
Den som vinner forstand, elsker sitt liv; den som holder fast ved visdom, finner lykke.
9 Een vals getuige zal niet onschuldig zijn; en die leugenen blaast, zal vergaan.
Et falskt vidne skal ikke bli ustraffet, og den som taler løgn, skal omkomme.
10 De weelde staat een zot niet wel; hoeveel te min een knecht te heersen over vorsten!
Vellevnet høver ikke for en dåre, enda mindre høver det for en træl å herske over fyrster.
11 Het verstand des mensen vertraagt zijn toorn; en zijn sieraad is de overtreding voorbij te gaan.
Et menneskes klokskap gjør ham langmodig, og det er hans ære at han overser krenkelser.
12 Des konings gramschap is als het brullen eens jongen leeuws; maar zijn welgevallen is als dauw op het kruid.
En konges vrede er som løvens brøl, men hans yndest som dugg på urter.
13 Een zotte zoon is zijn vader grote ellende; en de kijvingen ener vrouw als een gestadig druipen.
En uforstandig sønn er bare til ulykke for sin far, og en kvinnes tretter er et stadig takdrypp.
14 Huis en goed is een erve van de vaderen; maar een verstandige vrouw is van den HEERE.
Hus og gods er en arv fra foreldre, men en forstandig kvinne er en gave fra Herren.
15 Luiheid doet in diepen slaap vallen; en een bedriegelijke ziel zal hongeren.
Dovenskap senker i dyp søvn, og den late skal hungre.
16 Die het gebod bewaart, bewaart zijn ziel; die zijn wegen veracht, zal sterven.
Den som holder budet, holder sig selv i live; den som ikke akter på sin ferd, skal miste sitt liv.
17 Die zich des armen ontfermt, leent den HEERE, en Hij zal hem zijn weldaad vergelden.
Den som forbarmer sig over den fattige, låner til Herren, og Herren skal gjengjelde ham hans velgjerning.
18 Tuchtig uw zoon, als er nog hoop is; maar verhef uw ziel niet, om hem te doden.
Tukt din sønn, for det er ennu håp; men la dig ikke drive til å drepe ham!
19 Die groot is van grimmigheid, zal straf dragen; want zo gij hem uitredt, zo zult gij nog moeten voortvaren.
Den hvis vrede er stor, bør bøte; for dersom du hjelper ham, får du gjøre det atter og atter.
20 Hoor raad, en ontvang tucht, opdat gij in uw laatste wijs zijt.
Hør på råd og ta imot tukt, så du kan bli vis til slutt!
21 In het hart des mans zijn veel gedachten; maar de raad des HEEREN, die zal bestaan.
Det er mange tanker i en manns hjerte, men Herrens råd skal få fremgang.
22 De wens des mensen is zijn weldadigheid; maar de arme is beter dan een leugenachtig man.
Et menneskes miskunnhet er hans glede, og en fattig er lykkeligere enn en stormann som lyver.
23 De vreze des HEEREN is ten leven; want men zal verzadigd zijnde vernachten; met het kwaad zal men niet bezocht worden.
Herrens frykt fører til liv, og mett får en gå til hvile uten å bli hjemsøkt med ulykke.
24 Een luiaard verbergt de hand in den boezem, en hij zal ze niet weder aan zijn mond brengen.
Den late stikker sin hånd i fatet, men fører den ikke engang tilbake til sin munn.
25 Sla den spotter, zo zal de slechte kloekzinnig worden; en bestraf den verstandige, hij zal wetenschap begrijpen.
Slå spotteren, så vil den uforstandige bli klok; vis den forstandige til rette, så vil han komme til innsikt og kunnskap.
26 Wie den vader verwoest, of de moeder verjaagt, is een zoon, die beschaamd maakt, en schande aandoet.
Den som bruker vold mot sin far og jager sin mor bort, er en dårlig, en skamløs sønn.
27 Laat af, mijn zoon, horende de tucht, af te dwalen van de redenen der wetenschap.
Hold op, min sønn, med å høre på formaning, når du allikevel bare forviller dig bort fra kunnskaps ord!
28 Een Belialsgetuige bespot het recht; en de mond der goddelozen slokt de ongerechtigheid in.
Et ugudelig vidne spotter det som rett er, og de gudløses munn sluker urett.
29 Gerichten zijn voor de spotters bereid, en slagen voor den rug der zotten.
Straffedommer er fastsatt for spotterne og pryl for dårers rygg.
