Spreuken 19
1 De arme, in zijn oprechtheid wandelende, is beter dan de verkeerde van lippen, en die een zot is.
Lepší jest chudý, jenž chodí v upřímnosti své, nežli převrácený ve rtech svých, kterýž jest blázen.
2 Ook is de ziel zonder wetenschap niet goed; en die met de voeten haastig is, zondigt.
Jistě že bez umění duši není dobře, a kdož jest kvapných noh, hřeší.
3 De dwaasheid des mensen zal zijn weg verkeren; en zijn hart zal zich tegen den HEERE vergrammen.
Bláznovství člověka převrací cestu jeho, ačkoli proti Hospodinu zpouzí se srdce jeho.
4 Het goed brengt veel vrienden toe; maar de arme wordt van zijn vriend gescheiden.
Statek přidává přátel množství, ale chudý od přítele svého odloučen bývá.
5 Een vals getuige zal niet onschuldig zijn; en die leugenen blaast, zal niet ontkomen.
Svědek falešný nebude bez pomsty, a kdož mluví lež, neuteče.
6 Velen smeken het aangezicht des prinsen; en een ieder is een vriend desgenen, die giften geeft.
Mnozí pokoří se před knížetem, a každý jest přítel muži štědrému.
7 Al de broeders des armen haten hem; hoeveel te meer gaan zijn vrienden verre van hem! Hij loopt hen na met woorden, die niets zijn.
Všickni bratří chudého v nenávisti jej mají; čím více přátelé jeho vzdalují se od něho! Když volá za nimi, není jich.
8 Die verstand bekomt, heeft zijn ziel lief; hij neemt de verstandigheid waar, om het goede te vinden.
Ten, kdož miluje duši svou, nabývá moudrosti, a ostříhá opatrnosti, aby nalezl dobré.
9 Een vals getuige zal niet onschuldig zijn; en die leugenen blaast, zal vergaan.
Svědek falešný nebude bez pomsty, a kdož mluví lež, zahyne.
10 De weelde staat een zot niet wel; hoeveel te min een knecht te heersen over vorsten!
Nesluší na blázna rozkoš, a ovšem, aby služebník nad knížaty panoval.
11 Het verstand des mensen vertraagt zijn toorn; en zijn sieraad is de overtreding voorbij te gaan.
Rozum člověka zdržuje hněv jeho, a čest jeho jest prominouti provinění.
12 Des konings gramschap is als het brullen eens jongen leeuws; maar zijn welgevallen is als dauw op het kruid.
Prchlivost královská jako řvání mladého lva jest, a ochotnost jeho jako rosa na bylinu.
13 Een zotte zoon is zijn vader grote ellende; en de kijvingen ener vrouw als een gestadig druipen.
Trápení otci svému jest syn bláznivý, a ustavičné kapání žena svárlivá.
14 Huis en goed is een erve van de vaderen; maar een verstandige vrouw is van den HEERE.
Dům a statek jest po rodičích, ale od Hospodina manželka rozumná.
15 Luiheid doet in diepen slaap vallen; en een bedriegelijke ziel zal hongeren.
Lenost přivodí tvrdý sen, a duše váhavá lačněti bude.
16 Die het gebod bewaart, bewaart zijn ziel; die zijn wegen veracht, zal sterven.
Ten, kdož ostříhá přikázaní, ostříhá duše své; ale kdož pohrdá cestami svými, zahyne.
17 Die zich des armen ontfermt, leent den HEERE, en Hij zal hem zijn weldaad vergelden.
Kdo uděluje chudému, půjčuje Hospodinu, a onť za dobrodiní jeho odplatí jemu.
18 Tuchtig uw zoon, als er nog hoop is; maar verhef uw ziel niet, om hem te doden.
Tresci syna svého, dokudž jest o něm naděje, a k zahynutí jeho neodpouštěj jemu duše tvá.
19 Die groot is van grimmigheid, zal straf dragen; want zo gij hem uitredt, zo zult gij nog moeten voortvaren.
Veliký hněv ukazuj, odpouštěje trestání, proto že poněvadž odpouštíš, potom více trestati budeš.
20 Hoor raad, en ontvang tucht, opdat gij in uw laatste wijs zijt.
Poslouchej rady, a přijímej kázeň, abys vždy někdy moudrý byl.
21 In het hart des mans zijn veel gedachten; maar de raad des HEEREN, die zal bestaan.
Mnozí úmyslové jsou v srdci člověka, ale uložení Hospodinovo toť ostojí.
22 De wens des mensen is zijn weldadigheid; maar de arme is beter dan een leugenachtig man.
Žádaná věc člověku jest dobře činiti jiným, ale počestnější jest chudý než muž lživý.
23 De vreze des HEEREN is ten leven; want men zal verzadigd zijnde vernachten; met het kwaad zal men niet bezocht worden.
Bázeň Hospodinova k životu. Takový jsa nasycen, bydlí, aniž neštěstím navštíven bývá.
24 Een luiaard verbergt de hand in den boezem, en hij zal ze niet weder aan zijn mond brengen.
Lenivý schovává ruku svou za ňadra, ani k ústům svým jí nevztáhne.
25 Sla den spotter, zo zal de slechte kloekzinnig worden; en bestraf den verstandige, hij zal wetenschap begrijpen.
Ubí posměvače, ať se hlupec dovtípí; a potresci rozumného, ať porozumí umění.
26 Wie den vader verwoest, of de moeder verjaagt, is een zoon, die beschaamd maakt, en schande aandoet.
Syn, kterýž hanbu a lehkost činí, hubí otce, a zahání matku.
27 Laat af, mijn zoon, horende de tucht, af te dwalen van de redenen der wetenschap.
Přestaň, synu můj, poslouchati učení, kteréž od řečí rozumných odvozuje.
28 Een Belialsgetuige bespot het recht; en de mond der goddelozen slokt de ongerechtigheid in.
Svědek nešlechetný posmívá se soudu, a ústa bezbožných přikrývají nepravost.
29 Gerichten zijn voor de spotters bereid, en slagen voor den rug der zotten.
Nebo na posměvače hotoví jsou nálezové, a rány na hřbet bláznů.
