Spreuken 14
1 Elke wijze vrouw bouwt haar huis; maar die zeer dwaas is, breekt het af met haar handen.
Gudra sieva uztaisa savu namu, bet neprātniece to noposta pati savām rokām.
2 Die in zijn oprechtheid wandelt, vreest den HEERE; maar die afwijkt in zijn wegen, veracht Hem.
Kas savā skaidrībā staigā, tas bīstas To Kungu; bet netiklais savā ceļā nebēdā par Viņu.
3 In den mond des dwazen is een roede des hoogmoeds; maar de lippen der wijzen bewaren hen.
Ģeķa mutē ir viņa lepnības rīkste, bet gudro lūpas viņus pasargā.
4 Als er geen ossen zijn, zo is de krib rein; maar door de kracht van den os is der inkomsten veel.
Kur vēršu nav, tur sile tīra; bet caur vēršu spēku nāk liela raža.
5 Een waarachtig getuige zal niet liegen; maar een vals getuige blaast leugens.
Patiess liecinieks nemelo, bet nepatiess liecinieks izverd melus.
6 De spotter zoekt wijsheid, en er is gene; maar de wetenschap is voor den verstandige licht.
Garzobis meklē gudrību un neatrod; bet prātīgam atzīšana nāk lēti.
7 Ga weg van de tegenwoordigheid eens zotten mans; want gij zoudt bij hem geen lippen der wetenschap merken.
Ej nost no ģeķa acīm; jo gudru valodu tu nedzirdēsi!
8 De wijsheid des kloekzinnigen is zijn weg te verstaan; maar dwaasheid der zotten is bedriegerij.
Prātīga vīra gudrība ir šī, savu ceļu saprast; bet nejēgu ģeķība ir aloties.
9 Elke dwaas zal de schuld verbloemen; maar onder de oprechten is goedwilligheid.
Ģeķiem grēku upuris nelīdz, bet pie taisniem ir labpatikšana.
10 Het hart kent zijn eigen bittere droefheid; en een vreemde zal zich met deszelfs blijdschap niet vermengen.
Sirds pati vien zina savas sāpes, un cits neviens nenomana viņas prieku.
11 Het huis der goddelozen zal verdelgd worden; maar de tent der oprechten zal bloeien.
Bezdievīgo nams taps nopostīts, bet taisno būdiņa zaļos.
12 Er is een weg, die iemand recht schijnt; maar het laatste van dien zijn wegen des doods.
Dažs ceļš liekās iesākumā labs, savā galā ved nāvē.
13 Het hart zal ook in het lachen smart hebben; en het laatste van die blijdschap is droefheid.
Pat smejoties sirds brīžam sāp, un līksmība beidzās bēdās.
14 Die afkerig van hart is, zal van zijn wegen verzadigd worden; maar een goed man van zich zelven.
Kas atkāpjas, tā sirds baudīs savu darbu augļus, tāpat labs vīrs savus.
15 De slechte gelooft alle woord; maar de kloekzinnige merkt op zijn gang.
Nejēga tic visu, bet prātīgais ņem vērā savus soļus.
16 De wijze vreest, en wijkt van het kwade; maar de zot is oplopende toornig, en zorgeloos.
Gudrais bīstas un izsargās no ļauna, bet ģeķis ir kā uguns un drošs.
17 Die haastig is tot toorn, zal dwaasheid doen; en een man van schandelijke verdichtselen zal gehaat worden.
Ātras dusmas dara ģeķību, un niķainu cilvēku ienīst.
18 De slechten erven dwaasheid; maar de kloekzinnigen zullen zich met wetenschap kronen.
Nesaprašu mantība ir ģeķība, bet prātīgo kronis atzīšana.
19 De kwaden buigen voor het aangezicht der goeden neder, en de goddelozen voor de poorten des rechtvaardigen.
Ļauniem jāklanās priekš labiem, un bezdievīgiem taisna vārtos.
20 De arme wordt zelfs van zijn vriend gehaat; maar de liefhebbers des rijken zijn vele.
Pat draugs nabagu ienīst, bet bagātiem mīlētāju daudz.
21 Die zijn naaste veracht, zondigt; maar die zich der nederigen ontfermt, die is welgelukzalig.
Kas pulgo savu tuvāko, grēko; bet svētīgs, kas par nabagu apžēlojās.
22 Dwalen zij niet, die kwaad stichten? Maar weldadigheid en trouw is voor degenen, die goed stichten.
Vai tad neceļā nekļūs, kas ļaunu perē? bet kam prāts uz labu, panāks žēlastību un uzticību.
23 In allen smartelijken arbeid is overschot; maar het woord der lippen strekt alleen tot gebrek.
Kur sviedriem strādā, tur kas atliek; bet kur vārdi vien, tur trūcība.
24 Der wijzen kroon is hun rijkdom; de dwaasheid der zotten is dwaasheid.
Bagātība ir gudriem par kroni, bet nejēgu ģeķība paliek ģeķība.
25 Een waarachtig getuige redt de zielen; maar die leugens blaast, is een bedrieger.
Patiess liecinieks izpestī dvēseles, bet kas melus runā, ir blēdis.
26 In de vreze des HEEREN is een sterk vertrouwen, en Hij zal Zijn kinderen een Toevlucht wezen.
Tā Kunga bijāšanā ir liela drošība, un tā būs viņa bērniem par patvērumu.
27 De vreze des HEEREN is een springader des levens, om af te wijken van de strikken des doods.
Tā Kunga bijāšana ir dzīvības avots, izsargāties no nāves valgiem.
28 In de menigte des volks is des konings heerlijkheid; maar in gebrek van volk is eens vorsten verstoring.
Ķēniņa gods stāv ļaužu pulkā, bet ļaužu trūkums ir valdnieku vaidi.
29 De lankmoedige is groot van verstand; maar die haastig is van gemoed, verheft de dwaasheid.
Lēnprātīgam liela gudrība, bet ātrais ir liels ģeķis.
30 Een gezond hart is het leven des vleses; maar nijd is verrotting der beenderen.
Lēna sirds ir miesas dzīvība, bet ātrs prāts ir puveši kaulos.
31 Die den arme verdrukt, smaadt deszelfs Maker; maar die zich des nooddruftigen ontfermt, eert Hem.
Kas nabagu nospiež, pulgo viņa Radītāju; bet kas par sērdieni apžēlojās, tas godā Dievu.
32 De goddeloze zal heengedreven worden in zijn kwaad; maar de rechtvaardige betrouwt zelfs in zijn dood.
Bezdievīgais pazūd savā postā, bet taisnais arī savā nāvē ir drošs,
33 Wijsheid rust in het hart des verstandigen; maar wat in het binnenste der zotten is, wordt bekend.
Prātīgo sirdī gudrība dus, bet ģeķu starpā tā parādās.
34 Gerechtigheid verhoogt een volk, maar de zonde is een schandvlek der natien.
Taisnība tautu paaugstina, bet grēks ir ļaužu posts.
35 Het welbehagen des konings is over een verstandigen knecht; maar zijn verbolgenheid zal zijn over dengene, die beschaamd maakt.
Tiklam kalpam ķēniņa žēlastība, bet viņa dusmas bezkaunīgam.
