Spreuken 1
1 De spreuken van Salomo, den zoon van David, den koning van Israel,
Salamana, Dāvida dēla, Israēla ķēniņa, sakāmie vārdi,
2 Om wijsheid en tucht te weten; om te verstaan redenen des verstands;
Atzīt gudrību un mācību, un saprast prātīgu valodu,
3 Om aan te nemen onderwijs van goed verstand, gerechtigheid, en recht, en billijkheden;
Pieņemties apdomībā, taisnībā, tiesā un skaidrībā,
4 Om den slechten kloekzinnigheid te geven, den jongeling wetenschap en bedachtzaamheid.
Ka tiem vēl nejēgām tiek samaņa, jauniem atzīšana un apdomīgs prāts.
5 Die wijs is, zal horen, en zal in lere toenemen; en die verstandig is, zal wijzen raad bekomen;
Kas gudrs, klausīs un pieaugs mācībā, un kas prātīgs, ņemsies labus padomus,
6 Om te verstaan een spreuk en de uitlegging, de woorden der wijzen en hun raadselen.
Ka izprot sakāmus vārdus un mīklas, gudro valodas un viņu dziļos vārdus.
7 De vrees des HEEREN is het beginsel der wetenschap; de dwazen verachten wijsheid en tucht.
Tā Kunga bijāšana ir atzīšanas iesākums; gudrību un mācību ģeķi nicina.
8 Mijn zoon! hoor de tucht uws vaders, en verlaat de leer uwer moeder niet;
Klausi, mans bērns, sava tēva pārmācībai un nepamet savas mātes mācību;
9 Want zij zullen uw hoofd een aangenaam toevoegsel zijn, en ketenen aan uw hals.
Jo tas ir jauks krāšņums tavai galvai un zelta rota tavam kaklam.
10 Mijn zoon! indien de zondaars u aanlokken, bewillig niet;
Mans bērns, kad grēcinieki tevi vilina, tad neklausi!
11 Indien zij zeggen: Ga met ons, laat ons loeren op bloed, ons versteken tegen den onschuldige, zonder oorzaak;
Kad tie saka: „Nāc mums līdz, glūnēsim uz asinīm, glūnēsim uz nenoziedzīgo par nepatiesu!
12 Laat ons hen levend verslinden, als het graf; ja, geheel en al, gelijk die in den kuil nederdalen; (Sheol h7585)
Kā elle norīsim viņus dzīvus, un sirds skaidrus kā tādus, kas bedrē grimst. (Sheol h7585)
13 Alle kostelijk goed zullen wij vinden, onze huizen zullen wij met roof vullen.
Mēs atradīsim visādas dārgas mantas, pildīsim savus namus ar laupījumu.
14 Gij zult uw lot midden onder ons werpen; wij zullen allen een buidel hebben.
Tava daļa tev būs mūsu starpā, viens pats maks būs mums visiem.“
15 Mijn zoon! wandel niet met hen op den weg; weer uw voet van hun pad.
Mans bērns, nestaigā vienā ceļā ar tiem; sargi savu kāju no viņu pēdām;
16 Want hun voeten lopen ten boze; en zij haasten zich om bloed te storten.
Jo viņu kājas skrien uz ļaunu un steidzās asinis izliet.
17 Zekerlijk, het net wordt tevergeefs gespreid voor de ogen van allerlei gevogelte;
Bet lai arī tīklu izplāta visiem putniem priekš acīm; tas ir par velti!
18 En deze loeren op hun eigen bloed, en versteken zich tegen hun zielen.
Tā arī viņi glūn uz savām pašu asinīm un glūn uz savu pašu dzīvību.
19 Zo zijn de paden van een iegelijk, die gierigheid pleegt; zij zal de ziel van haar meester vangen.
Tā iet visiem, kas plēš netaisnu mantu; kam šī ir, tam tā paņem dzīvību.
20 De opperste Wijsheid roept overluid daarbuiten; Zij verheft Haar stem op de straten.
Dieva gudrība skaņi sauc uz lielceļiem, uz ielām tā paceļ savu balsi;
21 Zij roept in het voorste der woelingen; aan de deuren der poorten spreekt Zij Haar redenen in de stad;
Tā izsaucās, kur ļaužu vislielais troksnis; kur ieiet pilsētas vārtos, tā runā savu valodu:
22 Gij slechten! hoe lang zult gij de slechtigheid beminnen, en de spotters voor zich de spotternij begeren, en de zotten wetenschap haten?
Cik ilgi, nejēgas, jūs mīlēsiet nejēdzību, un smējējiem gribēsies apsmiet, un ģeķi ienīdēs atzīšanu?
23 Keert u tot Mijn bestraffing; ziet, Ik zal Mijn Geest ulieden overvloediglijk uitstorten; Ik zal Mijn woorden u bekend maken.
Griežaties pie manas mācības! Redzi, es jums došu savu garu un jums darīšu zināmus savus vārdus.
24 Dewijl Ik geroepen heb, en gijlieden geweigerd hebt; Mijn hand uitgestrekt heb, en er niemand was, die opmerkte;
Tādēļ nu, ka es aicināju, un jūs liedzaties, ka savu roku izstiepju, un nav, kas uzklausa,
25 En gij al Mijn raad verworpen, en Mijn bestraffing niet gewild hebt;
Un jūs visu manu padomu atmetiet un manas pārmācības negribiet;
26 Zo zal Ik ook in ulieder verderf lachen; Ik zal spotten, wanneer uw vreze komt.
Tādēļ arī es smiešos par jūsu postu, es smiešos, kad jums izbailes uzies,
27 Wanneer uw vreze komt gelijk een verwoesting, en uw verderf aankomt als een wervelwind; wanneer u benauwdheid en angst overkomt;
Kad pār jums izbailes nāks kā auka, un posts jums uzbruks kā vētra, kad briesmas un bailes jums uzies.
28 Dan zullen zij tot Mij roepen, maar Ik zal niet antwoorden; zij zullen Mij vroeg zoeken, maar zullen Mij niet vinden;
Tad tie mani sauks, bet es neatbildēšu, tie mani meklēs agri, bet mani neatradīs,
29 Daarom, dat zij de wetenschap gehaat hebben, en de vreze des HEEREN niet hebben verkoren.
Tādēļ ka tie atzīšanu ienīdējuši un Tā Kunga bijāšanu nav pieņēmuši.
30 Zij hebben in Mijn raad niet bewilligd; al Mijn bestraffingen hebben zij versmaad;
Tiem negribējās mana padoma, tie ir nicinājuši visu manu pārmācīšanu;
31 Zo zullen zij eten van de vrucht van hun weg, en zich verzadigen met hun raadslagen.
Tādēļ tie ēdīs no sava ceļa augļiem, un būs paēduši no saviem padomiem.
32 Want de afkering der slechten zal hen doden, en de voorspoed der zotten zal hen verderven.
Jo nesaprašu nomaldīšanās tos nokauj, un ģeķu pārdrošība tos nomaitā.
33 Maar die naar Mij hoort, zal zeker wonen, en hij zal gerust zijn van de vreze des kwaads.
Bet kas mani klausa, tas dzīvos droši, un savā mierā tas ļauna nebīsies.
