Mattheüs 21
1 En als zij nu Jeruzalem genaakten, en gekomen waren te Beth-fage, aan den Olijfberg, toen zond Jezus twee discipelen,
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇਸ਼਼ੁ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪਵੇਰ੍ੱਤਿਨੋ ਜੈਤੁਨਨਾਮਕਧਰਾਧਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪਸ੍ਥ੍ਤਿੰ ਬੈਤ੍ਫਗਿਗ੍ਰਾਮਮ੍ ਆਗਤੇਸ਼਼ੁ, ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਯੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਨ੍ ਜਗਾਦ,
2 zeggende tot hen: Gaat heen in het vlek, dat tegen u over ligt, en gij zult terstond een ezelin gebonden vinden, en een veulen met haar; ontbindt ze, en brengt ze tot Mij.
ਯੁਵਾਂ ਸੰਮੁਖਸ੍ਥਗ੍ਰਾਮੰ ਗਤ੍ਵਾ ਬੱਧਾਂ ਯਾਂ ਸਵਤ੍ਸਾਂ ਗਰ੍ੱਦਭੀਂ ਹਠਾਤ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਥਃ, ਤਾਂ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾ ਮਦਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਆਨਯਤੰ|
3 En indien u iemand iets zegt, zo zult gij zeggen, dat de Heere deze van node heeft, en hij zal ze terstond zenden.
ਤਤ੍ਰ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਿਦ੍ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਥਃ, ਏਤਸ੍ਯਾਂ ਪ੍ਰਭੋਃ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮਾਸ੍ਤੇ, ਤੇਨ ਸ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਪ੍ਰਹੇਸ਼਼੍ਯਤਿ|
4 Dit alles nu is geschied, opdat vervuld worde, hetgeen gesproken is door den profeet, zeggende:
ਸੀਯੋਨਃ ਕਨ੍ਯਕਾਂ ਯੂਯੰ ਭਾਸ਼਼ਧ੍ਵਮਿਤਿ ਭਾਰਤੀਂ| ਪਸ਼੍ਯ ਤੇ ਨਮ੍ਰਸ਼ੀਲਃ ਸਨ੍ ਨ੍ਰੁʼਪ ਆਰੁਹ੍ਯ ਗਰ੍ਦਭੀਂ| ਅਰ੍ਥਾਦਾਰੁਹ੍ਯ ਤਦ੍ਵਤ੍ਸਮਾਯਾਸ੍ਯਤਿ ਤ੍ਵਦਨ੍ਤਿਕੰ|
5 Zegt der dochter Sions: Zie, uw Koning komt tot u, zachtmoedig en gezeten op een ezelin en een veulen, zijnde een jong ener jukdragende ezelin.
ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨੋਕ੍ਤੰ ਵਚਨਮਿਦੰ ਤਦਾ ਸਫਲਮਭੂਤ੍|
6 En de discipelen heengegaan zijnde, en gedaan hebbende, gelijk Jezus hun bevolen had,
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤੌ ਸ਼੍ਸ਼਼੍ਯਿ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਯਥਾਨਿਦੇਸ਼ੰ ਤੰ ਗ੍ਰਾਮੰ ਗਤ੍ਵਾ
7 Brachten de ezelin en het veulen, en leiden hun klederen op dezelve, en zetten Hem daarop.
ਗਰ੍ਦਭੀਂ ਤਦ੍ਵਤ੍ਸਞ੍ਚ ਸਮਾਨੀਤਵਨ੍ਤੌ, ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤਦੁਪਰਿ ਸ੍ਵੀਯਵਸਨਾਨੀ ਪਾਤਯਿਤ੍ਵਾ ਤਮਾਰੋਹਯਾਮਾਸਤੁਃ|
8 En de meeste schare spreidden hun klederen op den weg, en anderen hieuwen takken van de bomen, en spreidden ze op den weg.
ਤਤੋ ਬਹਵੋ ਲੋਕਾ ਨਿਜਵਸਨਾਨਿ ਪਥਿ ਪ੍ਰਸਾਰਯਿਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ, ਕਤਿਪਯਾ ਜਨਾਸ਼੍ਚ ਪਾਦਪਪਰ੍ਣਾਦਿਕੰ ਛਿਤ੍ਵਾ ਪਥਿ ਵਿਸ੍ਤਾਰਯਾਮਾਸੁਃ|
9 En de scharen, die voorgingen en die volgden, riepen, zeggende: Hosanna den Zone Davids! Gezegend is Hij, Die komt in den Naam des Heeren! Hosanna in de hoogste hemelen!
ਅਗ੍ਰਗਾਮਿਨਃ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ਗਾਮਿਨਸ਼੍ਚ ਮਨੁਜਾ ਉੱਚੈਰ੍ਜਯ ਜਯ ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨੇਤਿ ਜਗਦੁਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਨਾਮ੍ਨਾ ਯ ਆਯਾਤਿ ਸ ਧਨ੍ਯਃ, ਸਰ੍ੱਵੋਪਰਿਸ੍ਥਸ੍ਵਰ੍ਗੇਪਿ ਜਯਤਿ|
10 En als Hij te Jeruzalem inkwam, werd de gehele stad beroerd, zeggende: Wie is Deze?
ਇੱਥੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟੇ ਕੋ(ਅ)ਯਮਿਤਿ ਕਥਨਾਤ੍ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨੰ ਨਗਰੰ ਚਞ੍ਚਲਮਭਵਤ੍|
11 En de scharen zeiden: Deze is Jezus, de Profeet van Nazareth in Galilea.
ਤਤ੍ਰ ਲੋਕੋਃ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ, ਏਸ਼਼ ਗਾਲੀਲ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ੀਯ-ਨਾਸਰਤੀਯ-ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀ ਯੀਸ਼ੁਃ|
12 En Jezus ging in den tempel Gods, en dreef uit allen, die verkochten en kochten in den tempel, en keerde om de tafelen der wisselaars, en de zitstoelen dergenen, die de duiven verkochten.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁਰੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਨ੍ਦਿਰੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਤਨ੍ਮਧ੍ਯਾਤ੍ ਕ੍ਰਯਵਿਕ੍ਰਯਿਣੋ ਵਹਿਸ਼੍ਚਕਾਰ; ਵਣਿਜਾਂ ਮੁਦ੍ਰਾਸਨਾਨੀ ਕਪੋਤਵਿਕ੍ਰਯਿਣਾਞ੍ਚਸਨਾਨੀ ਚ ਨ੍ਯੁਵ੍ਜਯਾਮਾਸ|
13 En Hij zeide tot hen: Er is geschreven: Mijn huis zal een huis des gebeds genaamd worden; maar gij hebt dat tot een moordenaarskuil gemaakt.
ਅਪਰੰ ਤਾਨੁਵਾਚ, ਏਸ਼਼ਾ ਲਿਪਿਰਾਸ੍ਤੇ, "ਮਮ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਗ੍ਰੁʼਹਮਿਤਿ ਵਿਖ੍ਯਾਸ੍ਯਤਿ", ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਯੰ ਤਦ੍ ਦਸ੍ਯੂਨਾਂ ਗਹ੍ਵਰੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ|
14 En er kwamen blinden en kreupelen tot Hem in den tempel, en Hij genas dezelve.
ਤਦਨਨ੍ਤਰਮ੍ ਅਨ੍ਧਖਞ੍ਚਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪਮਾਗਤਾਃ, ਸ ਤਾਨ੍ ਨਿਰਾਮਯਾਨ੍ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|
15 Als nu de overpriesters en Schriftgeleerden zagen de wonderheden, die Hij deed, en de kinderen, roepende in den tempel, en zeggende: Hosanna den Zone Davids! namen zij dat zeer kwalijk;
ਯਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਸ਼੍ਚ ਤੇਨ ਕ੍ਰੁʼਤਾਨ੍ਯੇਤਾਨਿ ਚਿਤ੍ਰਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਦਦ੍ਰੁʼਸ਼ੁਃ, ਜਯ ਜਯ ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨ, ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਬਾਲਕਾਨਾਮ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਮ੍ ਉੱਚਧ੍ਵਨਿੰ ਸ਼ੁਸ਼੍ਰੁਵੁਸ਼੍ਚ, ਤਦਾ ਮਹਾਕ੍ਰੁੱਧਾ ਬਭੂਵਃ,
16 En zeiden tot Hem: Hoort Gij wel, wat dezen zeggen? En Jezus zeide tot hen: Ja; hebt gij nooit gelezen: Uit den mond der jonge kinderen en der zuigelingen hebt Gij U lof toebereid?
ਤੰ ਪਪ੍ਰੱਛੁਸ਼੍ਚ, ਇਮੇ ਯਦ੍ ਵਦਨ੍ਤਿ, ਤਤ੍ ਕਿੰ ਤ੍ਵੰ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਸ਼਼ਿ? ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਅਵੋਚਤ੍, ਸਤ੍ਯਮ੍; ਸ੍ਤਨ੍ਯਪਾਯਿਸ਼ਿਸ਼ੂਨਾਞ੍ਚ ਬਾਲਕਾਨਾਞ੍ਚ ਵਕ੍ਤ੍ਰਤਃ| ਸ੍ਵਕੀਯੰ ਮਹਿਮਾਨੰ ਤ੍ਵੰ ਸੰਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਸਿ ਸ੍ਵਯੰ| ਏਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯੰ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਨਾਪਠਤ?
17 En hen verlatende, ging Hij van daar uit de stad, naar Bethanie, en overnachtte aldaar.
ਤਤਸ੍ਤਾਨ੍ ਵਿਹਾਯ ਸ ਨਗਰਾਦ੍ ਬੈਥਨਿਯਾਗ੍ਰਾਮੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਰ ਰਜਨੀਂ ਯਾਪਯਾਮਾਸ|
18 En des morgens vroeg, als Hij wederkeerde naar de stad, hongerde Hem.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰਭਾਤੇ ਸਤਿ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪੁਨਰਪਿ ਨਗਰਮਾਗੱਛਨ੍ ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਾਰ੍ੱਤੋ ਬਭੂਵ|
19 En ziende, een vijgeboom aan den weg, ging Hij naar hem toe, en vond niets aan denzelven, dan alleenlijk bladeren; en zeide tot hem: Uit u worde geen vrucht meer in der eeuwigheid! En de vijgeboom verdorde terstond. (aiōn g165)
ਤਤੋ ਮਾਰ੍ਗਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵ ਉਡੁਮ੍ਬਰਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਮੇਕੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤਤ੍ਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਪਤ੍ਰਾਣਿ ਵਿਨਾ ਕਿਮਪਿ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਤੰ ਪਾਦਪੰ ਪ੍ਰੋਵਾਚ, ਅਦ੍ਯਾਰਭ੍ਯ ਕਦਾਪਿ ਤ੍ਵਯਿ ਫਲੰ ਨ ਭਵਤੁ; ਤੇਨ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਸ ਉਡੁਮ੍ਬਰਮਾਹੀਰੁਹਃ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕਤਾਂ ਗਤਃ| (aiōn g165)
20 En de discipelen, dat ziende, verwonderden zich, zeggende: Hoe is de vijgeboom zo terstond verdord?
ਤਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ, ਆਃ, ਉਡੁਮ੍ਵਰਪਾਦਪੋ(ਅ)ਤਿਤੂਰ੍ਣੰ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕੋ(ਅ)ਭਵਤ੍|
21 Doch Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Voorwaar zeg Ik u: Indien gij geloof hadt, en niet twijfeldet, gij zoudt niet alleenlijk doen, hetgeen den vijgeboom is geschied; maar indien gij ook tot dezen berg zeidet: Word opgeheven en in de zee geworpen! het zou geschieden.
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨੁਵਾਚ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਸਤ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ, ਯਦਿ ਯੂਯਮਸਨ੍ਦਿਗ੍ਧਾਃ ਪ੍ਰਤੀਥ, ਤਰ੍ਹਿ ਯੂਯਮਪਿ ਕੇਵਲੋਡੁਮ੍ਵਰਪਾਦਪੰ ਪ੍ਰਤੀੱਥੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ, ਤੰਨ, ਤ੍ਵੰ ਚਲਿਤ੍ਵਾ ਸਾਗਰੇ ਪਤੇਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਸ੍ਮਿਨ ਸ਼ੈਲੇ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤੇਪਿ ਤਦੈਵ ਤਦ੍ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
22 En al wat gij zult begeren in het gebed, gelovende, zult gij ontvangen.
ਤਥਾ ਵਿਸ਼੍ਵਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥ੍ਯ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਯਦ੍ ਯਾਚਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਤਦੇਵ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤੇ|
23 En als Hij in den tempel gekomen was, kwamen tot Hem, terwijl Hij leerde, de overpriesters en de ouderlingen des volks, zeggende: Door wat macht doet Gij deze dingen? En Wie heeft U deze macht gegeven?
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਮਨ੍ਦਿਰੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯੋਪਦੇਸ਼ਨਸਮਯੇ ਤਤ੍ਸਮੀਪੰ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਃ ਪ੍ਰਾਚੀਨਲੋਕਾਸ਼੍ਚਾਗਤ੍ਯ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ, ਤ੍ਵਯਾ ਕੇਨ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਨੈਤਾਨਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਕ੍ਰਿਯਨ੍ਤੇ? ਕੇਨ ਵਾ ਤੁਭ੍ਯਮੇਤਾਨਿ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਾਨਿ ਦੱਤਾਨਿ?
24 En Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Ik zal u ook een woord vragen, hetwelk indien gij Mij zult zeggen, zo zal Ik u ook zeggen, door wat macht Ik deze dingen doe.
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍, ਅਹਮਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਾਚਮੇਕਾਂ ਪ੍ਰੁʼੱਛਾਮਿ, ਯਦਿ ਯੂਯੰ ਤਦੁੱਤਰੰ ਦਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ, ਤਦਾ ਕੇਨ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯੇਨ ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਕਰੋਮਿ, ਤਦਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
25 De doop van Johannes, van waar was die, uit den hemel, of uit de mensen? En zij overlegden bij zichzelven en zeiden: Indien wij zeggen: Uit den hemel; zo zal Hij ons zeggen: Waarom hebt gij hem dan niet geloofd?
ਯੋਹਨੋ ਮੱਜਨੰ ਕਸ੍ਯਾਜ੍ਞਯਾਭਵਤ੍? ਕਿਮੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯ ਵਾ? ਤਤਸ੍ਤੇ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵਿਵਿਚ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ, ਯਦੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯੇਤਿ ਵਦਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਯੂਯੰ ਤੰ ਕੁਤੋ ਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯੈਤ? ਵਾਚਮੇਤਾਂ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ|
26 En indien wij zeggen: Uit de mensen: zo vrezen wij de schare; want zij houden allen Johannes voor een profeet.
ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯੇਤਿ ਵਕ੍ਤੁਮਪਿ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਬਿਭੀਮਃ, ਯਤਃ ਸਰ੍ੱਵੈਰਪਿ ਯੋਹਨ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀਤਿ ਜ੍ਞਾਯਤੇ|
27 En zij, Jezus antwoordende, zeiden: Wij weten het niet. En Hij zeide tot hen: Zo zeg Ik u ook niet, door wat macht Ik dit doe.
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇ ਯੀਸ਼ੁੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਨ੍, ਤਦ੍ ਵਯੰ ਨ ਵਿਦ੍ਮਃ| ਤਦਾ ਸ ਤਾਨੁਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਤਰ੍ਹਿ ਕੇਨ ਸਾਮਰਥ੍ਯੇਨ ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯੇਤਾਨ੍ਯਹੰ ਕਰੋਮਿ, ਤਦਪ੍ਯਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਨ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
28 Maar wat dunkt u? Een mens had twee zonen, en gaande tot den eersten, zeide: Zoon! ga heen, werk heden in mijn wijngaard.
ਕਸ੍ਯਚਿੱਜਨਸ੍ਯ ਦ੍ਵੌ ਸੁਤਾਵਾਸ੍ਤਾਂ ਸ ਏਕਸ੍ਯ ਸੁਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਜਗਾਦ, ਹੇ ਸੁਤ, ਤ੍ਵਮਦ੍ਯ ਮਮ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੇ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰ੍ਤੁੰ ਵ੍ਰਜ|
29 Doch hij antwoordde en zeide: Ik wil niet; en daarna berouw hebbende, ging hij heen.
ਤਤਃ ਸ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਨ ਯਾਸ੍ਯਾਮਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼ੇਸ਼਼ੇ(ਅ)ਨੁਤਪ੍ਯ ਜਗਾਮ|
30 En gaande tot den tweeden, zeide desgelijks, en deze antwoordde en zeide: Ik ga, heer! en hij ging niet.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸੋਨ੍ਯਸੁਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਥੈਵ ਕਥ੍ਤਿਵਾਨ੍; ਤਤਃ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਮਹੇੱਛ ਯਾਮਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਨ ਗਤਃ|
31 Wie van deze twee heeft den wil des vaders gedaan? Zij zeiden tot Hem: De eerste. Jezus zeide tot hen: Voorwaar, Ik zeg u, dat de tollenaars en de hoeren u voorgaan in het Koninkrijk Gods.
ਏਤਯੋਃ ਪੁਤ੍ਰਯੋ ਰ੍ਮਧ੍ਯੇ ਪਿਤੁਰਭਿਮਤੰ ਕੇਨ ਪਾਲਿਤੰ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਕਿੰ ਬੁਧ੍ਯਤੇ? ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯੂਚੁਃ, ਪ੍ਰਥਮੇਨ ਪੁਤ੍ਰੇਣ| ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨੁਵਾਚ, ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਤਥ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ, ਚਣ੍ਡਾਲਾ ਗਣਿਕਾਸ਼੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮਗ੍ਰਤ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਨ੍ਤਿ|
32 Want Johannes is tot u gekomen in den weg der gerechtigheid, en gij hebt hem niet geloofd; maar de tollenaars en de hoeren hebben hem geloofd; doch gij, zulks ziende, hebt daarna geen berouw gehad, om hem te geloven.
ਯਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੰ ਯੋਹਨਿ ਧਰ੍ੰਮਪਥੇਨਾਗਤੇ ਯੂਯੰ ਤੰ ਨ ਪ੍ਰਤੀਥ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਚਣ੍ਡਾਲਾ ਗਣਿਕਾਸ਼੍ਚ ਤੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਯਨ੍, ਤਦ੍ ਵਿਲੋਕ੍ਯਾਪਿ ਯੂਯੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਤੁੰ ਨਾਖਿਦ੍ਯਧ੍ਵੰ|
33 Hoort een andere gelijkenis. Er was een heer des huizes, die een wijngaard plantte, en zette een tuin daarom, en groef een wijnpersbak daarin, en bouwde een toren, en verhuurde dien den landlieden, en reisde buiten 's lands.
ਅਪਰਮੇਕੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤੰ ਸ਼੍ਰੁʼਣੁਤ, ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਥਃ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੇ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਲਤਾ ਰੋਪਯਿਤ੍ਵਾ ਤੱਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ਼਼ੁ ਵਾਰਣੀਂ ਵਿਧਾਯ ਤਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਯਨ੍ਤ੍ਰੰ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਾਨ੍, ਮਾਞ੍ਚਞ੍ਚ ਨਿਰ੍ੰਮਿਤਵਾਨ੍, ਤਤਃ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ਕੇਸ਼਼ੁ ਤਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਸਮਰ੍ਪ੍ਯ ਸ੍ਵਯੰ ਦੂਰਦੇਸ਼ੰ ਜਗਾਮ|
34 Toen nu de tijd der vruchten genaakte, zond hij zijn dienstknechten tot de landlieden, om zijn vruchten te ontvangen.
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਫਲਸਮਯ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਸ ਫਲਾਨਿ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਨਾਂ ਸਮੀਪੰ ਨਿਜਦਾਸਾਨ੍ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ|
35 En de landlieden, nemende zijn dienstknechten, hebben den een geslagen, en den anderen gedood, en den derden gestenigd.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਦਾਸੇਯਾਨ੍ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕਞ੍ਚਨ ਪ੍ਰਹ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ, ਕਞ੍ਚਨ ਪਾਸ਼਼ਾਣੈਰਾਹਤਵਨ੍ਤਃ, ਕਞ੍ਚਨ ਚ ਹਤਵਨ੍ਤਃ|
36 Wederom zond hij andere dienstknechten, meer in getal dan de eersten, en zij deden hun desgelijks.
ਪੁਨਰਪਿ ਸ ਪ੍ਰਭੁਃ ਪ੍ਰਥਮਤੋ(ਅ)ਧਿਕਦਾਸੇਯਾਨ੍ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯਪਿ ਤਥੈਵ ਚਕ੍ਰੁਃ|
37 En ten laatste zond hij tot hen zijn zoon, zeggende: Zij zullen mijn zoon ontzien.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਮਮ ਸੁਤੇ ਗਤੇ ਤੰ ਸਮਾਦਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ, ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਸ ਨਿਜਸੁਤੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧਿੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ|
38 Maar de landlieden, den zoon ziende, zeiden onder elkander: Deze is de erfgenaam, komt, laat ons hem doden, en zijn erfenis aan ons behouden.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਃ ਸੁਤੰ ਵੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਇਤਿ ਮਨ੍ਤ੍ਰਯਿਤੁਮ੍ ਆਰੇਭਿਰੇ, ਅਯਮੁੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਵਯਮੇਨੰ ਨਿਹਤ੍ਯਾਸ੍ਯਾਧਿਕਾਰੰ ਸ੍ਵਵਸ਼ੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ|
39 En hem nemende, wierpen zij hem uit, buiten den wijngaard, en doodden hem.
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੇ ਤੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਾਦ੍ ਬਹਿਃ ਪਾਤਯਿਤ੍ਵਾਬਧਿਸ਼਼ੁਃ|
40 Wanneer dan de heer des wijngaards komen zal, wat zal hij dien landlieden doen?
ਯਦਾ ਸ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਪਤਿਰਾਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤਦਾ ਤਾਨ੍ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਨ੍ ਕਿੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
41 Zij zeiden tot hem: Hij zal den kwaden een kwaden dood aandoen, en zal den wijngaard aan andere landlieden verhuren, die hem de vruchten op haar tijden zullen geven.
ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਨ੍, ਤਾਨ੍ ਕਲੁਸ਼਼ਿਣੋ ਦਾਰੁਣਯਾਤਨਾਭਿਰਾਹਨਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਯੇ ਚ ਸਮਯਾਨੁਕ੍ਰਮਾਤ੍ ਫਲਾਨਿ ਦਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ, ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੇਸ਼਼ੁ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲੇਸ਼਼ੁ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
42 Jezus zeide tot hen: Hebt gij nooit gelezen in de Schriften: De steen, dien de bouwlieden verworpen hebben, deze is geworden tot een hoofd des hoeks; van den Heere is dit geschied, en het is wonderlijk in onze ogen?
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਤੇ ਗਦਿਤਾਃ, ਗ੍ਰਹਣੰ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤੰ ਯਸ੍ਯ ਪਾਸ਼਼ਾਣਸ੍ਯ ਨਿਚਾਯਕੈਃ| ਪ੍ਰਧਾਨਪ੍ਰਸ੍ਤਰਃ ਕੋਣੇ ਸਏਵ ਸੰਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਏਤਤ੍ ਪਰੇਸ਼ਿਤੁਃ ਕਰ੍ੰਮਾਸ੍ਮਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਵਦ੍ਭੁਤੰ ਭਵੇਤ੍| ਧਰ੍ੰਮਗ੍ਰਨ੍ਥੇ ਲਿਖਿਤਮੇਤਦ੍ਵਚਨੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਕਿੰ ਨਾਪਾਠਿ?
43 Daarom zeg Ik ulieden, dat het Koninkrijk Gods van u zal weggenomen worden, en een volk gegeven, dat zijn vruchten voortbrengt.
ਤਸ੍ਮਾਦਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦਾਮਿ, ਯੁਸ਼਼੍ਮੱਤ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜ੍ਯਮਪਨੀਯ ਫਲੋਤ੍ਪਾਦਯਿਤ੍ਰਨ੍ਯਜਾਤਯੇ ਦਾਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
44 En wie op dezen steen valt, die zal verpletterd worden; en op wien hij valt, dien zal hij vermorzelen.
ਯੋ ਜਨ ਏਤਤ੍ਪਾਸ਼਼ਾਣੋਪਰਿ ਪਤਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤੰ ਸ ਭੰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਯੰ ਪਾਸ਼਼ਾਣੋ ਯਸ੍ਯੋਪਰਿ ਪਤਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤੰ ਸ ਧੂਲਿਵਤ੍ ਚੂਰ੍ਣੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
45 En als de overpriesters en Farizeen deze Zijn gelijkenissen hoorden, verstonden zij, dat Hij van hen sprak.
ਤਦਾਨੀਂ ਪ੍ਰਾਧਨਯਾਜਕਾਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਯੇਮਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਨੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਇਤਿ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਤੰ ਧਰ੍ੱਤੁੰ ਚੇਸ਼਼੍ਟਿਤਵਨ੍ਤਃ;
46 En zoekende Hem te vangen, vreesden zij de scharen, dewijl deze Hem hielden voor een profeet.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਬਿਭ੍ਯੁਃ, ਯਤੋ ਲੋਕੈਃ ਸ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀਤ੍ਯਜ੍ਞਾਯਿ|
