Mattheüs 12
1 In dien tijd ging Jezus, op een sabbatdag, door het gezaaide, en Zijn discipelen hadden honger, en begonnen aren te plukken, en te eten.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਸ਼੍ਸ੍ਯਮਧ੍ਯੇਨ ਗੱਛਤਿ, ਤਦਾ ਤੱਛਿਸ਼਼੍ਯਾ ਬੁਭੁਕ੍ਸ਼਼ਿਤਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਸ਼੍ਸ੍ਯਮਞ੍ਜਰੀਸ਼੍ਛਤ੍ਵਾ ਛਿਤ੍ਵਾ ਖਾਦਿਤੁਮਾਰਭਨ੍ਤ|
2 En de Farizeen, dat ziende, zeiden tot Hem: Zie, Uw discipelen doen, wat niet geoorloofd is te doen op den sabbat.
ਤਦ੍ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨੋ ਯੀਸ਼ੁੰ ਜਗਦੁਃ, ਪਸ਼੍ਯ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਯਤ੍ ਕਰ੍ੰਮਾਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ ਤਦੇਵ ਤਵ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ|
3 Maar Hij zeide tot hen: Hebt gij niet gelezen, wat David gedaan heeft, toen hem hongerde, en hun, die met hem waren?
ਸ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਵਦਤ, ਦਾਯੂਦ੍ ਤਤ੍ਸਙ੍ਗਿਨਸ਼੍ਚ ਬੁਭੁਕ੍ਸ਼਼ਿਤਾਃ ਸਨ੍ਤੋ ਯਤ੍ ਕਰ੍ੰਮਾਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ ਤਤ੍ ਕਿੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨਾਪਾਠਿ?
4 Hoe hij gegaan is in het huis Gods, en de toonbroden gegeten heeft, die hem niet geoorloofd waren te eten, noch ook hun, die met hem waren, maar den priesteren alleen.
ਯੇ ਦਰ੍ਸ਼ਨੀਯਾਃ ਪੂਪਾਃ ਯਾਜਕਾਨ੍ ਵਿਨਾ ਤਸ੍ਯ ਤਤ੍ਸਙ੍ਗਿਮਨੁਜਾਨਾਞ੍ਚਾਭੋਜਨੀਯਾਸ੍ਤ ਈਸ਼੍ਵਰਾਵਾਸੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟੇਨ ਤੇਨ ਭੁਕ੍ਤਾਃ|
5 Of hebt gij niet gelezen in de wet, dat de priesters den sabbat ontheiligen in den tempel, op de sabbatdagen, en nochtans onschuldig zijn?
ਅਨ੍ਯੱਚ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਮਧ੍ਯੇਮਨ੍ਦਿਰੰ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੀਯੰ ਨਿਯਮੰ ਲਙ੍ਵਨ੍ਤੋਪਿ ਯਾਜਕਾ ਨਿਰ੍ਦੋਸ਼਼ਾ ਭਵਨ੍ਤਿ, ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਮਧ੍ਯੇ ਕਿਮਿਦਮਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨ ਪਠਿਤੰ?
6 En Ik zeg u, dat Een, meerder dan de tempel, hier is.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਅਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਨੇ ਮਨ੍ਦਿਰਾਦਪਿ ਗਰੀਯਾਨ੍ ਏਕ ਆਸ੍ਤੇ|
7 Doch zo gij geweten hadt, wat het zij: Ik wil barmhartigheid en niet offerande, gij zoudt de onschuldigen niet veroordeeld hebben.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਦਯਾਯਾਂ ਮੇ ਯਥਾ ਪ੍ਰੀਤਿ ਰ੍ਨ ਤਥਾ ਯਜ੍ਞਕਰ੍ੰਮਣਿ| ਏਤਦ੍ਵਚਨਸ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਯਦਿ ਯੁਯਮ੍ ਅਜ੍ਞਾਸਿਸ਼਼੍ਟ ਤਰ੍ਹਿ ਨਿਰ੍ਦੋਸ਼਼ਾਨ੍ ਦੋਸ਼਼ਿਣੋ ਨਾਕਾਰ੍ਸ਼਼੍ਟ|
8 Want de Zoon des mensen is een Heere ook van den sabbat.
ਅਨ੍ਯੱਚ ਮਨੁਜਸੁਤੋ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰਸ੍ਯਾਪਿ ਪਤਿਰਾਸ੍ਤੇ|
9 En van daar voortgaande, kwam Hij in hun synagoge.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨਾਤ੍ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਭਜਨਭਵਨੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍, ਤਦਾਨੀਮ੍ ਏਕਃ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕਕਰਾਮਯਵਾਨ੍ ਉਪਸ੍ਥਿਤਵਾਨ੍|
10 En ziet, er was een mens, die een dorre hand had, en zij vraagden Hem, zeggende: Is het ook geoorloofd op de sabbatdagen te genezen? (opdat zij Hem mochten beschuldigen).
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਮ੍ ਅਪਵਦਿਤੁੰ ਮਾਨੁਸ਼਼ਾਃ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ, ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਨਿਰਾਮਯਤ੍ਵੰ ਕਰਣੀਯੰ ਨ ਵਾ?
11 En Hij zeide tot hen: Wat mens zal er zijn onder u, die een schaap heeft, en zo datzelve op een sabbatdag in een gracht valt, die hetzelve niet zal aangrijpen en uitheffen?
ਤੇਨ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਯਦਿ ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਅਵਿ ਰ੍ਗਰ੍ੱਤੇ ਪਤਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਯਸ੍ਤੰ ਘ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਨ ਤੋਲਯਤਿ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਮਨੁਜੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਕ ਆਸ੍ਤੇ?
12 Hoe veel gaat nu een mens een schaap te boven? Zo is het dan op de sabbatdagen geoorloofd wel te doen.
ਅਵੇ ਰ੍ਮਾਨਵਃ ਕਿੰ ਨਹਿ ਸ਼੍ਰੇਯਾਨ੍? ਅਤੋ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਹਿਤਕਰ੍ੰਮ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ|
13 Toen zeide Hij tot dien mens: Strek uw hand uit; en hij strekte ze uit, en zij werd hersteld, gezond gelijk de andere.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਤੰ ਮਾਨਵੰ ਗਦਿਤਵਾਨ੍, ਕਰੰ ਪ੍ਰਸਾਰਯ; ਤੇਨ ਕਰੇ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤੇ ਸੋਨ੍ਯਕਰਵਤ੍ ਸ੍ਵਸ੍ਥੋ(ਅ)ਭਵਤ੍|
14 En de Farizeen, uitgegaan zijnde, hielden te zamen raad tegen Hem, hoe zij Hem doden mochten.
ਤਦਾ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨੋ ਬਹਿਰ੍ਭੂਯ ਕਥੰ ਤੰ ਹਨਿਸ਼਼੍ਯਾਮ ਇਤਿ ਕੁਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਂ ਤਤ੍ਪ੍ਰਾਤਿਕੂਲ੍ਯੇਨ ਚਕ੍ਰੁਃ|
15 Maar Jezus, dat wetende, vertrok van daar, en vele scharen volgden Hem, en Hij genas ze allen.
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਦ੍ ਵਿਦਿਤ੍ਵਾ ਸ੍ਥਨਾਨ੍ਤਰੰ ਗਤਵਾਨ੍; ਅਨ੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਬਹੁਨਰੇਸ਼਼ੁ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਗਤੇਸ਼਼ੁ ਤਾਨ੍ ਸ ਨਿਰਾਮਯਾਨ੍ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਇਤ੍ਯਾਜ੍ਞਾਪਯਤ੍,
16 En Hij gebood hun scherpelijk, dat zij Hem niet openbaar maken zouden;
ਯੂਯੰ ਮਾਂ ਨ ਪਰਿਚਾਯਯਤ|
17 Opdat vervuld zou worden, hetgeen gesproken is door Jesaja, den profeet, zeggende:
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਮਮ ਪ੍ਰੀਯੋ ਮਨੋਨੀਤੋ ਮਨਸਸ੍ਤੁਸ਼਼੍ਟਿਕਾਰਕਃ| ਮਦੀਯਃ ਸੇਵਕੋ ਯਸ੍ਤੁ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਤੰ ਸਮੀਕ੍ਸ਼਼ਤਾਂ| ਤਸ੍ਯੋਪਰਿ ਸ੍ਵਕੀਯਾਤ੍ਮਾ ਮਯਾ ਸੰਸ੍ਥਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ| ਤੇਨਾਨ੍ਯਦੇਸ਼ਜਾਤੇਸ਼਼ੁ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾ ਸੰਪ੍ਰਕਾਸ਼੍ਯਤੇ|
18 Ziet, Mijn Knecht, Welken Ik verkoren heb, Mijn Beminde, in Welken Mijn ziel een welbehagen heeft; Ik zal Mijn Geest op Hem leggen, en Hij zal het oordeel den heidenen verkondigen.
ਕੇਨਾਪਿ ਨ ਵਿਰੋਧੰ ਸ ਵਿਵਾਦਞ੍ਚ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਨ ਚ ਰਾਜਪਥੇ ਤੇਨ ਵਚਨੰ ਸ਼੍ਰਾਵਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
19 Hij zal niet twisten, noch roepen, noch zal er iemand Zijn stem op de straten horen.
ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾ ਚਲਿਤਾ ਯਾਵਤ੍ ਨਹਿ ਤੇਨ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤੇ| ਤਾਵਤ੍ ਨਲੋ ਵਿਦੀਰ੍ਣੋ(ਅ)ਪਿ ਭੰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ ਨਹਿ ਤੇਨ ਚ| ਤਥਾ ਸਧੂਮਵਰ੍ੱਤਿਞ੍ਚ ਨ ਸ ਨਿਰ੍ੱਵਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
20 Het gekrookte riet zal Hij niet verbreken, en het rokende lemmet zal Hij niet uitblussen, totdat Hij het oordeel zal uitbrengen tot overwinning.
ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਞ੍ਚ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਤੰਨਾਮ੍ਨਿ ਭਿੰਨਦੇਸ਼ਜਾਃ|
21 En in Zijn Naam zullen de heidenen hopen.
ਯਾਨ੍ਯੇਤਾਨਿ ਵਚਨਾਨਿ ਯਿਸ਼ਯਿਯਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਾਨ੍ਯਾਸਨ੍, ਤਾਨਿ ਸਫਲਾਨ੍ਯਭਵਨ੍|
22 Toen werd tot Hem gebracht een van den duivel bezeten, die blind en stom was; en Hij genas hem, alzo dat de blinde en stomme beide sprak en zag.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਲੋਕੈ ਸ੍ਤਤ੍ਸਮੀਪਮ੍ ਆਨੀਤੋ ਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤਾਨ੍ਧਮੂਕੈਕਮਨੁਜਸ੍ਤੇਨ ਸ੍ਵਸ੍ਥੀਕ੍ਰੁʼਤਃ, ਤਤਃ ਸੋ(ਅ)ਨ੍ਧੋ ਮੂਕੋ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਵਕ੍ਤੁਞ੍ਚਾਰਬ੍ਧਵਾਨ੍|
23 En al de scharen ontzetten zich, en zeiden: Is niet Deze de Zoon van David?
ਅਨੇਨ ਸਰ੍ੱਵੇ ਵਿਸ੍ਮਿਤਾਃ ਕਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੁਃ, ਏਸ਼਼ਃ ਕਿੰ ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨੋ ਨਹਿ?
24 Maar de Farizeen, dit gehoord hebbende, zeiden: Deze werpt de duivelen niet uit, dan door Beelzebul, den overste der duivelen.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ੍ਤਤ੍ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਗਦਿਤਵਨ੍ਤਃ, ਬਾਲ੍ਸਿਬੂਬ੍ਨਾਮ੍ਨੋ ਭੂਤਰਾਜਸ੍ਯ ਸਾਹਾੱਯੰ ਵਿਨਾ ਨਾਯੰ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਤਿ|
25 Doch Jezus, kennende hun gedachten, zeide tot hen: Een ieder koninkrijk, dat tegen zichzelf verdeeld is, wordt verwoest; en een iedere stad, of huis, dat tegen zichzelf verdeeld is, zal niet bestaan.
ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਇਤਿ ਮਾਨਸੰ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਤਾਨ੍ ਅਵਦਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਨ ਰਾਜ੍ਯੰ ਯਦਿ ਸ੍ਵਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਭਿਦ੍ਯਤੇ, ਤਰ੍ਹਿ ਤਤ੍ ਉੱਛਿਦ੍ਯਤੇ; ਯੱਚ ਕਿਞ੍ਚਨ ਨਗਰੰ ਵਾ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਸ੍ਵਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਵਿਭਿਦ੍ਯਤੇ, ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|
26 En indien de satan den satan uitwerpt, zo is hij tegen zichzelf verdeeld; hoe zal dan zijn rijk bestaan?
ਤਦ੍ਵਤ੍ ਸ਼ਯਤਾਨੋ ਯਦਿ ਸ਼ਯਤਾਨੰ ਬਹਿਃ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਪ੍ਰੁʼਥਕ੍ ਪ੍ਰੁʼਥਕ੍ ਭਵਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯੰ ਕੇਨ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ?
27 En indien Ik door Beelzebul de duivelen uitwerp, door wien werpen ze dan uw zonen uit? Daarom zullen die uw rechters zijn.
ਅਹਞ੍ਚ ਯਦਿ ਬਾਲ੍ਸਿਬੂਬਾ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਾਮਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਨ੍ਤਾਨਾਃ ਕੇਨ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਨ੍ਤਿ? ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਏਤਦ੍ਵਿਚਾਰਯਿਤਾਰਸ੍ਤ ਏਵ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
28 Maar indien Ik door den Geest Gods de duivelen uitwerp, zo is dan het Koninkrijk Gods tot u gekomen.
ਕਿਨ੍ਤਵਹੰ ਯਦੀਸ਼੍ਵਰਾਤ੍ਮਨਾ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਾਮਿ, ਤਰ੍ਹੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸੰਨਿਧਿਮਾਗਤਵਤ੍|
29 Of hoe kan iemand in het huis eens sterken inkomen, en zijn vaten ontroven, tenzij dat hij eerst den sterke gebonden hebbe? en alsdan zal hij zijn huis beroven.
ਅਨ੍ਯਞ੍ਚ ਕੋਪਿ ਬਲਵਨ੍ਤ ਜਨੰ ਪ੍ਰਥਮਤੋ ਨ ਬਦ੍ੱਵਾ ਕੇਨ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਤਸ੍ਯ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਤੱਦ੍ਰਵ੍ਯਾਦਿ ਲੋਠਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ? ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਤ੍ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਦੀਯਗ੍ਰੁʼਸ੍ਯ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਦਿ ਲੋਠਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|
30 Wie met Mij niet is, die is tegen Mij; en wie met Mij niet vergadert, die verstrooit.
ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਮਮ ਸ੍ਵਪਕ੍ਸ਼਼ੀਯੋ ਨਹਿ ਸ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ੀਯ ਆਸ੍ਤੇ, ਯਸ਼੍ਚ ਮਯਾ ਸਾਕੰ ਨ ਸੰਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ, ਸ ਵਿਕਿਰਤਿ|
31 Daarom zeg Ik u: Alle zonde en lastering zal den mensen vergeven worden; maar de lastering tegen den Geest zal den mensen niet vergeven worden.
ਅਤਏਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਮਨੁਜਾਨਾਂ ਸਰ੍ੱਵਪ੍ਰਕਾਰਪਾਪਾਨਾਂ ਨਿਨ੍ਦਾਯਾਸ਼੍ਚ ਮਰ੍ਸ਼਼ਣੰ ਭਵਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਵਿਤ੍ਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਨੋ ਵਿਰੁੱਧਨਿਨ੍ਦਾਯਾ ਮਰ੍ਸ਼਼ਣੰ ਭਵਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|
32 En zo wie enig woord gesproken zal hebben tegen den Zoon des mensen, het zal hem vergeven worden; maar zo wie tegen den Heiligen Geest zal gesproken hebben, het zal hem niet vergeven worden, noch in deze eeuw, noch in de toekomende. (aiōn g165)
ਯੋ ਮਨੁਜਸੁਤਸ੍ਯ ਵਿਰੁੱਧਾਂ ਕਥਾਂ ਕਥਯਤਿ, ਤਸ੍ਯਾਪਰਾਧਸ੍ਯ ਕ੍ਸ਼਼ਮਾ ਭਵਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਪਵਿਤ੍ਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਨੋ ਵਿਰੁੱਧਾਂ ਕਥਾਂ ਕਥਯਤਿ ਨੇਹਲੋਕੇ ਨ ਪ੍ਰੇਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯਾਪਰਾਧਸ੍ਯ ਕ੍ਸ਼਼ਮਾ ਭਵਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ| (aiōn g165)
33 Of maakt den boom goed en zijn vrucht goed; of maakt den boom kwaad en zijn vrucht kwaad; want uit de vrucht wordt de boom gekend.
ਪਾਦਪੰ ਯਦਿ ਭਦ੍ਰੰ ਵਦਥ, ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਫਲਮਪਿ ਸਾਧੁ ਵਕ੍ਤਵ੍ਯੰ, ਯਦਿ ਚ ਪਾਦਪੰ ਅਸਾਧੁੰ ਵਦਥ, ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਫਲਮਪ੍ਯਸਾਧੁ ਵਕ੍ਤਵ੍ਯੰ; ਯਤਃ ਸ੍ਵੀਯਸ੍ਵੀਯਫਲੇਨ ਪਾਦਪਃ ਪਰਿਚੀਯਤੇ|
34 Gij adderengebroedsels! hoe kunt gij goede dingen spreken, daar gij boos zijt? want uit den overvloed des harten spreekt de mond.
ਰੇ ਭੁਜਗਵੰਸ਼ਾ ਯੂਯਮਸਾਧਵਃ ਸਨ੍ਤਃ ਕਥੰ ਸਾਧੁ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਕ੍ਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ? ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਨ੍ਤਃਕਰਣਸ੍ਯ ਪੂਰ੍ਣਭਾਵਾਨੁਸਾਰਾਦ੍ ਵਦਨਾਦ੍ ਵਚੋ ਨਿਰ੍ਗੱਛਤਿ|
35 De goede mens brengt goede dingen voort uit den goede schat des harten, en de boze mens brengt boze dingen voort uit den boze schat.
ਤੇਨ ਸਾਧੁਰ੍ਮਾਨਵੋ(ਅ)ਨ੍ਤਃਕਰਣਰੂਪਾਤ੍ ਸਾਧੁਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰਾਤ੍ ਸਾਧੁ ਦ੍ਰਵ੍ਯੰ ਨਿਰ੍ਗਮਯਤਿ, ਅਸਾਧੁਰ੍ਮਾਨੁਸ਼਼ਸ੍ਤ੍ਵਸਾਧੁਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰਾਦ੍ ਅਸਾਧੁਵਸ੍ਤੂਨਿ ਨਿਰ੍ਗਮਯਤਿ|
36 Maar Ik zeg u, dat van elk ijdel woord, hetwelk de mensen zullen gesproken hebben, zij van hetzelve zullen rekenschap geven in den dag des oordeels.
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦਾਮਿ, ਮਨੁਜਾ ਯਾਵਨ੍ਤ੍ਯਾਲਸ੍ਯਵਚਾਂਸਿ ਵਦਨ੍ਤਿ, ਵਿਚਾਰਦਿਨੇ ਤਦੁੱਤਰਮਵਸ਼੍ਯੰ ਦਾਤਵ੍ਯੰ,
37 Want uit uw woorden zult gij gerechtvaardigd worden, en uit uw woorden zult gij veroordeeld worden.
ਯਤਸ੍ਤ੍ਵੰ ਸ੍ਵੀਯਵਚੋਭਿ ਰ੍ਨਿਰਪਰਾਧਃ ਸ੍ਵੀਯਵਚੋਭਿਸ਼੍ਚ ਸਾਪਰਾਧੋ ਗਣਿਸ਼਼੍ਯਸੇ|
38 Toen antwoordden sommigen der Schriftgeleerden en Farizeen, zeggende: Meester! wij willen van U wel een teken zien.
ਤਦਾਨੀਂ ਕਤਿਪਯਾ ਉਪਾਧ੍ਯਾਯਾਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ਼੍ਚ ਜਗਦੁਃ, ਹੇ ਗੁਰੋ ਵਯੰ ਭਵੱਤਃ ਕਿਞ੍ਚਨ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਮ ਦਿਦ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਾਮਃ|
39 Maar Hij antwoordde en zeide tot hen: Het boos en overspelig geslacht verzoekt een teken; en hun zal geen teken gegeven worden, dan het teken van Jonas, den profeet.
ਤਦਾ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਦੁਸ਼਼੍ਟੋ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰੀ ਚ ਵੰਸ਼ੋ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਮ ਮ੍ਰੁʼਗਯਤੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨੋ ਯੂਨਸੋ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਮ ਵਿਹਾਯਾਨ੍ਯਤ੍ ਕਿਮਪਿ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਮ ਤੇ ਨ ਪ੍ਰਦਰ੍ਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
40 Want gelijk Jonas drie dagen en drie nachten was in den buik van den walvis, alzo zal de Zoon des mensen drie dagen en drie nachten wezen in het hart der aarde.
ਯਤੋ ਯੂਨਮ੍ ਯਥਾ ਤ੍ਰ੍ਯਹੋਰਾਤ੍ਰੰ ਬ੍ਰੁʼਹਨ੍ਮੀਨਸ੍ਯ ਕੁਕ੍ਸ਼਼ਾਵਾਸੀਤ੍, ਤਥਾ ਮਨੁਜਪੁਤ੍ਰੋਪਿ ਤ੍ਰ੍ਯਹੋਰਾਤ੍ਰੰ ਮੇਦਿਨ੍ਯਾ ਮਧ੍ਯੇ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ|
41 De mannen van Nineve zullen opstaan in het oordeel met dit geslacht, en zullen hetzelve veroordelen; want zij hebben zich bekeerd op de prediking van Jonas; en ziet, meer dan Jona is hier!
ਅਪਰੰ ਨੀਨਿਵੀਯਾ ਮਾਨਵਾ ਵਿਚਾਰਦਿਨ ਏਤਦ੍ਵੰਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਪ੍ਰਤਿਕੂਲਮ੍ ਉੱਥਾਯ ਤਾਨ੍ ਦੋਸ਼਼ਿਣਃ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਯਸ੍ਮਾੱਤੇ ਯੂਨਸ ਉਪਦੇਸ਼ਾਤ੍ ਮਨਾਂਸਿ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰਿਰੇ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਤ੍ਰ ਯੂਨਸੋਪਿ ਗੁਰੁਤਰ ਏਕ ਆਸ੍ਤੇ|
42 De koningin van het zuiden zal opstaan in het oordeel met dit geslacht, en hetzelve veroordelen; want zij is gekomen van het einde der aarde, om te horen, de wijsheid van Salomo; en ziet, meer dan Salomo is hier!
ਪੁਨਸ਼੍ਚ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਦੇਸ਼ੀਯਾ ਰਾਜ੍ਞੀ ਵਿਚਾਰਦਿਨ ਏਤਦ੍ਵੰਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਪ੍ਰਤਿਕੂਲਮੁੱਥਾਯ ਤਾਨ੍ ਦੋਸ਼਼ਿਣਃ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯਤਃ ਸਾ ਰਾਜ੍ਞੀ ਸੁਲੇਮਨੋ ਵਿਦ੍ਯਾਯਾਃ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਮੇਦਿਨ੍ਯਾਃ ਸੀਮ੍ਨ ਆਗੱਛਤ੍, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੁਲੇਮਨੋਪਿ ਗੁਰੁਤਰ ਏਕੋ ਜਨੋ(ਅ)ਤ੍ਰ ਆਸ੍ਤੇ|
43 En wanneer de onreine geest van den mens uitgegaan is, zo gaat hij door dorre plaatsen, zoekende rust, en vindt ze niet.
ਅਪਰੰ ਮਨੁਜਾਦ੍ ਬਹਿਰ੍ਗਤੋ (ਅ)ਪਵਿਤ੍ਰਭੂਤਃ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕਸ੍ਥਾਨੇਨ ਗਤ੍ਵਾ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮੰ ਗਵੇਸ਼਼ਯਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਦਲਭਮਾਨਃ ਸ ਵਕ੍ਤਿ, ਯਸ੍ਮਾ; ਨਿਕੇਤਨਾਦ੍ ਆਗਮੰ, ਤਦੇਵ ਵੇਸ਼੍ਮ ਪਕਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਯਾਮਿ|
44 Dan zegt hij: Ik zal wederkeren in mijn huis, van waar ik uitgegaan ben; en komende, vindt hij het ledig, met bezemen gekeerd en versierd.
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਨਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਤਤ੍ ਸ਼ੂਨ੍ਯੰ ਮਾਰ੍ੱਜਿਤੰ ਸ਼ੋਭਿਤਞ੍ਚ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਵ੍ਰਜਨ੍ ਸ੍ਵਤੋਪਿ ਦੁਸ਼਼੍ਟਤਰਾਨ੍ ਅਨ੍ਯਸਪ੍ਤਭੂਤਾਨ੍ ਸਙ੍ਗਿਨਃ ਕਰੋਤਿ|
45 Dan gaat hij heen en neemt met zich zeven andere geesten, bozer dan hij zelf, en ingegaan zijnde, wonen zij aldaar; en het laatste van denzelven mens wordt erger dan het eerste. Alzo zal het ook met dit boos geslacht zijn.
ਤਤਸ੍ਤੇ ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਨੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਨਿਵਸਨ੍ਤਿ, ਤੇਨ ਤਸ੍ਯ ਮਨੁਜਸ੍ਯ ਸ਼ੇਸ਼਼ਦਸ਼ਾ ਪੂਰ੍ੱਵਦਸ਼ਾਤੋਤੀਵਾਸ਼ੁਭਾ ਭਵਤਿ, ਏਤੇਸ਼਼ਾਂ ਦੁਸ਼਼੍ਟਵੰਸ਼੍ਯਾਨਾਮਪਿ ਤਥੈਵ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
46 En als Hij nog tot de scharen sprak, ziet, Zijn moeder en broeders stonden buiten, zoekende Hem te spreken.
ਮਾਨਵੇਭ੍ਯ ਏਤਾਸਾਂ ਕਥਨਾਂ ਕਥਨਕਾਲੇ ਤਸ੍ਯ ਮਾਤਾ ਸਹਜਾਸ਼੍ਚ ਤੇਨ ਸਾਕੰ ਕਾਞ੍ਚਿਤ੍ ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤੁੰ ਵਾਞ੍ਛਨ੍ਤੋ ਬਹਿਰੇਵ ਸ੍ਥਿਤਵਨ੍ਤਃ|
47 En iemand zeide tot Hem: Zie, Uw moeder en Uw broeders staan daar buiten, zoekende U te spreken.
ਤਤਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਤਸ੍ਮੈ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਪਸ਼੍ਯ ਤਵ ਜਨਨੀ ਸਹਜਾਸ਼੍ਚ ਤ੍ਵਯਾ ਸਾਕੰ ਕਾਞ੍ਚਨ ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤੁੰ ਕਾਮਯਮਾਨਾ ਬਹਿਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ|
48 Maar Hij, antwoordende, zeide tot dengene die Hem dat zeide: Wie is Mijn moeder, en wie zijn Mijn broeders?
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍, ਮਮ ਕਾ ਜਨਨੀ? ਕੇ ਵਾ ਮਮ ਸਹਜਾਃ?
49 En Zijn hand uitstrekkende over Zijn discipelen, zeide Hij: Ziet, Mijn moeder en Mijn broeders.
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਕਰੰ ਪ੍ਰਸਾਰ੍ੱਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਪਸ਼੍ਯ ਮਮ ਜਨਨੀ ਮਮ ਸਹਜਾਸ਼੍ਚੈਤੇ;
50 Want zo wie den wil Mijns Vaders doet, Die in de hemelen is, dezelve is Mijn broeder, en zuster, en moeder.
ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਮਮ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਸ੍ਯ ਪਿਤੁਰਿਸ਼਼੍ਟੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕੁਰੁਤੇ, ਸਏਵ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤਾ ਭਗਿਨੀ ਜਨਨੀ ਚ|
