Markus 8
1 In dezelfde dagen, als er een geheel grote schare was, en zij niet hadden, wat zij eten zouden, riep Jezus Zijn discipelen tot Zich, en zeide tot hen:
Ande godoja vrjama palem ćida pes o but o them. A sar nas len so te han, o Isus akhardas peste pire učenikonen thaj phendas lenđe:
2 Ik word innerlijk met ontferming bewogen over de schare; want zij zijn nu drie dagen bij Mij gebleven, en hebben niet, wat zij eten zouden.
“Žao si manđe katar o them, kaj si već trin đes manca, a najlen so te han.
3 En indien Ik hen nuchteren naar hun huis laat gaan, zo zullen zij op den weg bezwijken; want sommigen van hen komen van verre.
Ako bičhalav len ćhere bokhalen, malaksina po drom. A varesave lendar avile dadural.”
4 En Zijn discipelen antwoordden Hem: Van waar zal iemand dezen met broden hier in de woestijn kunnen verzadigen?
Lešće učenikurja phučline les: “Sar vareko pe akava pusto than šaj arakhla sas dosta mangro pale sa akala manuša te han?”
5 En Hij vraagde hun: Hoeveel broden hebt gij? En zij zeiden: Zeven.
O Isus phučla len: “Kozom mangre si tumen?” A von phendine: “Efta.”
6 En Hij gebood de schare neder te zitten op de aarde, en Hij nam de zeven broden, en gedankt hebbende, brak Hij ze, en gaf ze Zijn discipelen, opdat zij ze zouden voorleggen; en zij leiden ze der schare voor.
Askal o Isus phendas e themešće te bešen tele pe phuv. Lijas e efta mangre, zahvalisarda e Devlešće, phagla e mangre thaj dijas e učenikonenđe, a von podelisardine e themešće.
7 En zij hadden weinige visjes; en als Hij gezegend had, zeide Hij, dat zij ook die zouden voorleggen.
A sas len vi varekozom mačhora. O Isus zahvalisarda pale lende thaj phendas e učenikonenđe te vi len podelin e themešće.
8 En zij hebben gegeten, en zijn verzadigd geworden, en zij namen het overschot der brokken op, zeven manden.
E manuša haline thaj čaljile. A e učenikurja ćidine efta korpe kotora katar o okova habe kaj ačhilo.
9 Die nu gegeten hadden, waren omtrent vier duizend; en Hij liet hen gaan.
A okote sas varekaj katar štar milje muškarcurja. Askal o Isus mukla len te džantar ćhere.
10 En terstond in het schip gegaan zijnde met Zijn discipelen, is Hij gekomen in de delen van Dalmanutha.
Odma pale godova o Isus dija ande lađica pire učenikonenca thaj uputisajle ande dalmanitsko krajo.
11 En de Farizeen gingen uit, en begonnen met Hem te twisten, begerende van Hem een teken van den hemel, Hem verzoekende.
Askal aviline e fariseja thaj počnisardine te raspravin pe e Isuseja thaj te iskušin les, gajda kaj rodenas lestar te sikavel lenđe varesavo znako andar o nebo.
12 En Hij, zwaarlijk zuchtende in Zijn geest, zeide: Wat begeert dit geslacht een teken? Voorwaar, Ik zeg u: Zo aan dit geslacht een teken gegeven zal worden!
Kana o Isus godova ašunda, handuk uzdahnisarda thaj phendas: “Sostar akava naraštaj rodel znako? Čače phenav tumenđe: Nisavo znako či dela pe tumenđe.”
13 En Hij verliet hen, en wederom in het schip gegaan zijnde, voer Hij weg naar de andere zijde.
Askal đelotar lendar, dijas palem ande lađica thaj otplovisarda pe aver rig e jezerošći.
14 En Zijn discipelen hadden vergeten brood mede te nemen, en hadden niet dan een brood met zich in het schip.
A e učenikurja bistardine te len pesa mangro, pa ande lađica sas len samo jek mangro.
15 En Hij gebood hun, zeggende: Ziet toe, wacht u van den zuurdesem der Farizeen, en van den zuurdesem van Herodes.
Dok naćhenas prekal o jezero, o Isus upozorisarda len: “Len tumen sama katar o farisejsko thaj e Irodesko kvasco!”
16 En zij overleiden onder elkander, zeggende: Het is, omdat wij geen broden hebben.
A von počnisardine te raspravin pe maškar peste: “Kava phendas zato kaj či lijam amenca mangro!”
17 En Jezus, dat bekennende, zeide tot hen: Wat overlegt gij, dat gij geen broden hebt? Bemerkt gij nog niet, en verstaat gij niet, hebt gij nog uw verharde hart?
O Isus džanglas so gndin thaj phendas lenđe: “Sostar raspravin tumen kaj naj tumen mangro? Još uvek či razumin thaj či haćaren o značenje? Zar tumaro ilo gadići barosajlo?
18 Ogen hebbende, ziet gij niet? En oren hebbende, hoort gij niet? En gedenkt gij niet,
Jakha si tumen, a či dićhen thaj kan si tumen, a či ašunen. Zar či den tumen gođi?
19 toen Ik de vijf broden brak onder de vijf duizend mannen, hoeveel volle korven met brokken gij opnaamt? Zij zeggen Hem: Twaalf.
Kana phaglem okola pandž mangre thaj prvardem pandž milje muškonen, kozom pherde korpe ćidine kotora save ačhiline?” A von phendine: “Dešuduj.”
20 En toen Ik de zeven brak onder de vier duizend mannen, hoeveel volle manden met brokken gij opnaamt? En zij zeiden: Zeven.
“A kana phaglem okola efta mangre thaj pravardem štar milje muškonen, kozom pherde bare korpe kotora ćidine?” A von phendine: “Efta.”
21 En Hij zeide tot hen: Hoe verstaat gij niet?
Pe godova phendas lenđe: “Zar još či haćaren?”
22 En Hij kwam te Bethsaida; en zij brachten tot Hem een blinde, en baden Hem, dat Hij hem aanraakte.
Kana aresline ande Vitsaida, varesave manuša andine ko Isus jećhe kore manuše, thaj zamolisardine les te čhol pire vas pe leste.
23 En de hand des blinden genomen hebbende, leidde Hij hem uit buiten het vlek, en spoog in zijn ogen, en leide de handen op hem, en vraagde hem, of hij iets zag.
O Isus lijas e kore manuše palo vas thaj inđarda les avri andar o gav, čhungarda ande lešće jakha thaj čhuta pešće vas pe leste thaj phučla les: “Šaj dićhes vareso?”
24 En hij, opziende, zeide: Ik zie de mensen, want ik zie hen, als bomen, wandelen.
A o manuš dikhla thaj phendas: “Dikhav e manušen, ličin manđe sago e kaš save phiren.”
25 Daarna leide Hij de handen wederom op zijn ogen, en deed hem opzien. En hij werd hersteld, en zag hen allen ver en klaar.
Askal o Isus palem čhuta pire vas pe lešće jakha, thaj e manušešće godova drom skroz bolda pe o vido. Thaj sa jasno dićhelas.
26 En Hij zond hem naar zijn huis, zeggende: Ga niet in het vlek, en zeg het niemand in het vlek.
Askal o Isus bičhalda les ćhere thaj phendas lešće te na del ando gav.
27 En Jezus ging uit en Zijn discipelen naar de vlekken van Cesarea Filippi. En op den weg vraagde Hij Zijn discipelen, zeggende tot hen: Wie zeggen de mensen, dat Ik ben?
Askal o Isus thaj lešće učenikurja đele ande okolne gava oko e Kesarija e Filipešći. Dok sas još po drom, o Isus phučlas pire učenikonen: “So phenel o them, ko sem me?”
28 En zij antwoordden: Johannes de Doper; en anderen: Elias; en anderen: Een van de profeten.
A von phendine lešće: “Jek phenen kaj san o Jovano savo bolelas, aver e phenen kaj san o proroko Ilija, a varesave phenen kaj san varesavo katar e prorokurja.”
29 En Hij zeide tot hen: Maar gijlieden, wie zegt gij dat Ik ben? En Petrus, antwoordende, zeide tot Hem: Gij zijt de Christus.
Askal phučla len: “A tumen, so gndin ko sem me?” O Petar phendas: “Tu san o Hristo!”
30 En Hij gebood hun scherpelijk, dat zij het niemand zouden zeggen van Hem.
O Isus oštro phendas lenđe te či phenen khonikašće akava pale leste.
31 En Hij begon hun te leren, dat de Zoon des mensen veel moest lijden, en verworpen worden van de ouderlingen, en overpriesters, en Schriftgeleerden, en gedood worden, en na drie dagen wederom opstaan.
Askal počnisarda te sikavel len e alavenca: “Me, o Čhavo e Manušesko, moraš but te pativa. E starešine, e šorvale rašaja thaj e učitelja e Mojsiješće zakonestar moraš te odbacina man. Avava mudardo thaj pale trin đes uštava andar e mule.”
32 En dit woord sprak Hij vrij uit; en Petrus, Hem tot zich genomen hebbende, begon Hem te bestraffen;
O Isus phendas lenđe godova gajda jasno. Askal o Petar lija les pe rig thaj lijas te ukoril les.
33 Maar Hij, Zich omkerende, en Zijn discipelen aanziende, bestrafte Petrus, zeggende: Ga heen, achter Mij, satanas, want gij verzint niet de dingen, die Gods zijn, maar die der mensen zijn.
O Isus bolda pe, dikhla pe pire učenikurja thaj ukorisarda e Petre alavenca: “Džatar mandar, Sotono, kaj tu či gndis pe okova so si e Devlesko, nego so si e manušesko.”
34 En tot Zich geroepen hebbende de schare met Zijn discipelen, zeide Hij tot hen: Zo wie achter Mij wil komen, die verloochene zichzelven, en neme zijn kruis op, en volge Mij.
Askal akharda peste e theme thaj pire učenikonen thaj phendas lenđe: “Ako vareko kamel te džal pale mande, askal neka odreknil pe korkoro pestar, neka lel piro trušul, thaj neka džal pale mande.
35 Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve verliezen; maar zo wie zijn leven zal verliezen, om Mijnentwil, en om des Evangelies wil, die zal hetzelve behouden.
Kaj svako ko kamel te spasil piro trajo, hasarela les, a ko hasarel piro trajo zbog mande thaj zbog e Bahtali nevimata, spasila les.
36 Want wat zou het den mens baten zo hij de gehele wereld won, en zijner ziele schade leed?
Kaj so mol e manušešće te dobil o sasto them, a te hasarel piro trajo?
37 Of wat zal een mens geven, tot lossing van zijn ziel?
So o manuš šaj del sago zamena pale piro trajo?
38 Want zo wie zich Mijns en Mijner woorden zal geschaamd hebben, in dit overspelig en zondig geslacht, diens zal Zich de Zoon des mensen ook schamen, wanneer Hij zal komen in de heerlijkheid Zijns Vaders, met de heilige engelen.
Kaj ko ladžal mandar thaj katar mungre alava angle akava bipaćivalo thaj bezehalo naraštaj, vi me, o Čhavo e Manušesko, ladžava lestar kana avava ande slava mungre Dadešći e svete anđelenca.”
