Markus 7
1 En tot Hem vergaderden de Farizeen, en sommigen der Schriftgeleerden, die van Jeruzalem gekomen waren;
Oko Isus ćidine pe varesave fariseja thaj e učitelja palo Mojsijesko zakono save aviline andar o Jerusalim.
2 En ziende, dat sommigen van Zijn discipelen met onreine, dat is, met ongewassen handen brood aten, berispten zij hen.
Von dikhline varesave lešće učenikonen kaj han mangro bithode vastenca so značil kaj lenđe vas sas obredno melale.
3 Want de Farizeen en al de Joden eten niet, tenzij dat zij eerst de handen dikmaals wassen, houdende de inzettingen der ouden.
A e Židovurja, posebno e fariseja, či hanas mangro, a te majsigo či laće thodinesas obredno pire vas, pa gajda inćarenas e purane običaja katar pire prapapurja.
4 En van de markt komende, eten zij niet, tenzij dat zij eerst gewassen zijn. En vele andere dingen zijn er, die zij aangenomen hebben te houden, als namelijk de wassingen der drinkbekers, en kannen, en koperen vaten, en bedden.
Thaj kana avenas ćhere katar o pijaco, či hanas, a te majsigo či obredno thodinesas pe. A sas len još majbut purane običaja save inćarenas, sago kaj si: o obred te thoven pe e tahta, e bokalurja thaj e bakrene vasurja.
5 Daarna vraagden Hem de Farizeen en de Schriftgeleerden: Waarom wandelen Uw discipelen niet naar de inzetting der ouden, maar eten het brood met ongewassen handen?
Thaj zbog godova e fariseja thaj e učitelja palo Mojsijesko zakono phučline e Isuse: “Sostar ćire učenikurja či inćaren e purane običaja save mukline amenđe amare prapapurja, nego han e melale vastenca?”
6 Maar Hij antwoordde en zeide tot hen: Wel heeft Jesaja, van u, geveinsden, geprofeteerd, gelijk geschreven is: Dit volk eert Mij met de lippen, maar hun hart houdt zich verre van Mij.
A o Isus phendas lenđe: “Licemerja! Lačhe prorokuisardas o Isaija pale tumende sago kaj o Del phendas ando Sveto lil: Akala manuša samo e alavenca poštuin man, ali lengo ilo si dur mandar.
7 Doch tevergeefs eren zij Mij, lerende leringen, die geboden zijn der mensen;
Ivja lenđe kaj slavin man, kana e manušenđe zapovesti sikaven sago kaj si mungro sikavipe.
8 Want, nalatende het gebod Gods, houdt gij de inzettingen der mensen, als namelijk wassingen der kannen en drinkbekers; en andere dergelijke dingen doet gij vele.
E Devlešće zapovesti mukline, a inćaren e manušenđe običaja.”
9 En Hij zeide tot hen: Gij doet zeker Gods gebod wel te niet, opdat gij uw inzettingen zoudt onderhouden.
Thaj još phendas lenđe: “Baš šukar tumendar, odbacin e Devlešće zapovesti te šaj inćaren tumare običaja.
10 Want Mozes heeft gezegd: Eer uw vader en uw moeder; en: wie vader of moeder vloekt, die zal den dood sterven.
O Mojsija phendas: ‘Poštuisar ćire dades thaj će deja’ thaj: ‘Ko del romaja pire dade ili pire deja, neka avel kaznime po smrto.’
11 Maar gijlieden zegt: Zo een mens tot vader of moeder zegt: Het is korban (dat is te zeggen, een gave), zo wat u van mij zou kunnen ten nutte komen, die voldoet.
A tumen phenen: ‘Lačhe si te o manuš phenel pire dadešće ili pire dejaće: “Sa sova šaj pomogniv tut si te prinesiv kurbano – so značil žrtveno daro e Devlešće”’,
12 En gij laat hem niet meer toe, iets aan zijn vader of zijn moeder te doen;
gajda tumen či mućen e manušes te vodil briga pale piro dad ili pale piri dej.
13 Makende alzo Gods woord krachteloos door uw inzetting, die gij ingezet hebt; en vele dergelijke dingen doet gij.
Thaj gajda odbacin e Devlesko alav tumare običajenca save sikaven avren. Thaj but gajda vareso ćeren.”
14 En tot Zich de ganse schare geroepen hebbende, zeide Hij tot hen: Hoort Mij allen en verstaat.
Askal palem akharda e theme peste thaj phendas: “Ašunen man savora thaj haćaren!
15 Er is niets van buiten den mens in hem ingaande, hetwelk hem kan ontreinigen; maar de dingen, die van hem uitgaan, die zijn het, welke den mens ontreinigen.
Khanči so avrjal del ando manuš našti meljarel e manuše andral. Nego okova so inkljel andar o manuš meljarel e manuše andral.
16 Zo iemand oren heeft om te horen, die hore.
[Ako varekas si kan, nek ašunel!]”
17 En toen Hij van de schare in huis gekomen was, vraagden Hem Zijn discipelen van de gelijkenis.
A kana đelotar e themestar thaj dijas ando ćher, e učenikurja phučline les te objasnil lenđe akaja paramiči.
18 En Hij zeide tot hen: Zijt ook gij alzo onwetende? Verstaat gij niet, dat al wat van buiten in den mens ingaat, hem niet kan ontreinigen?
A o Isus phučla len: “Pa ni tumen či haćaren? Sar či haćaren kaj khanči so del avrjal ando manuš našti meljarel e manušes,
19 Want het gaat niet in zijn hart, maar in den buik, en gaat in de heimelijkheid uit, reinigende al de spijzen.
kaj či džal lešće ando ilo, nego džal ande lesko ođi, thaj inkljel avri andar lesko telo?” (Gajda o Isus mothodas kaj si sa o hamasko čisto.)
20 En Hij zeide: Hetgeen uitgaat uit den mens, dat ontreinigt den mens.
Thaj još majdur motholas: “Okova so inkljel andar e manušesko ilo ćerel e manuš te avel melalo anglo Del.
21 Want van binnen uit het hart der mensen komen voort kwade gedachten, overspelen, hoererijen, doodslagen,
Kaj andral, andar e manušesko ilo, aven e bilačhe gindurja, o blud, o čoripe, o mudaripe,
22 Dieverijen, gierigheden, boosheden, bedrog, ontuchtigheid, een boos oog, lastering, hovaardij, onverstand.
o preljub, e pohlepa, o bilačho narav, e prevara, o biladžavipe, e zavist, o vređope, o barikanipe thaj o dilipe.
23 Al deze boze dingen komen voort van binnen, en ontreinigen den mens.
Sa akava bilačhipe inkljel andar o manuš thaj meljarel e manušes anglo Del.”
24 En van daar opstaande, ging Hij weg naar de landpalen van Tyrus en Sidon; en in een huis gegaan zijnde, wilde Hij niet, dat het iemand wist, en Hij kon nochtans niet verborgen zijn.
Pale godova o Isus andar e Galileja đelo ande tirske thaj sidonske krajurja thaj smestisajlo ande varesosko ćher. Či kamlas te bilo ko džanel kaj si okote, ali našti ačhilo garado.
25 Want een vrouw, welker dochtertje een onreinen geest had, van Hem gehoord hebbende, kwam en viel neder aan Zijn voeten.
Varesavi manušnji ande kašći čhejori sas o bilačho duho, čim ašunda pale leste avili thaj peli angle lešće pungre pe koča e mujesa dži ke phuv.
26 Deze nu was een Griekse vrouw, van geboorte uit Syro-Fenicie; en zij bad Hem, dat Hij den duivel uitwierp uit haar dochter.
A godoja manušnji nas Židovka thaj sas bijandi ande sirisko Fenikija. Molilas e Isuse te tradel e benđe andar laći čhej.
27 Maar Jezus zeide tot haar: Laat eerst de kinderen verzadigd worden; want het is niet betamelijk dat men het brood der kinderen neme, en den hondekens voor werpe.
O Isus phendas laće: “Muk majsigo te čaljon e čhavra, kaj naj lačhe te lel pe o mangro katar e čhavra thaj te čhudel pe e džućhelorenđe.”
28 Maar zij antwoordde en zeide tot Hem: Ja, Heere, doch ook de hondekens eten onder de tafel van de kruimkens der kinderen.
A voj phendas: “Gajda si, Gospode, ali vi e džućhelora tale sinija han e prušuka kaj peren e čhavrenđe.”
29 En Hij zeide tot haar: Om dezes woords wil ga heen, de duivel is uit uw dochter uitgevaren.
Askal o Isus phendas laće: “Zbog godova kaj phendan akava, dža ćhere. O bilačho duho inkljisto andar ćiri čhej.”
30 En als zij in haar huis kwam, vond zij, dat de duivel uitgevaren was, en de dochter liggende op het bed.
Kana e manušnji đeli ćhere, arakhla e čhora sar pašljol ando kreveto, a o bilačho duho već inkljisto andar late.
31 En Hij wederom weggegaan zijnde van de landpalen van Tyrus en Sidon, kwam aan de zee van Galilea, door het midden der landpalen van Dekapolis.
Askal o Isus đelotar andar e tirske krajurja, thaj preko Sidono areslo dži ko Galilejsko jezero ande dekapoljsko krajo.
32 En zij brachten tot Hem een dove, die zwaarlijk sprak, en baden Hem, dat Hij de hand op hem legde.
Okote andine lešće jeće kašuće manuše, savo vi phare ćerelas svato thaj zamolisardine e Isuse te čhol piro vas pe leste.
33 En hem van de schare alleen genomen hebbende, stak Hij Zijn vingeren in zijn oren, en gespogen hebbende, raakte Hij zijn tong aan;
O Isus inđarda les cara majdur katar o them te šaj avel lesa korkoro, čhuta pešće naja ande lešće kan, thaj pešće čhungarava dotaknisardas lešći čhib.
34 En opwaarts ziende naar den hemel, zuchtte Hij, en zeide tot hem: Effatha! dat is: wordt geopend!
Dikhla ando nebo, uzdahnisarda thaj phendas lešće: “Efata!”, so znaćil: “Putar tut!”
35 En terstond werden zijn oren geopend, en de band zijner tong werd los, en hij sprak recht.
Thaj odma bolda pe e manušesko sluho, thaj lešći phangli čhib putajli thaj šaj lačhe ćerelas svato.
36 En Hij gebood hunlieden, dat zij het niemand zeggen zouden; maar wat Hij hun ook gebood, zo verkondigden zij het des te meer.
O Isus zabranisarda e themešće te mothon bilo kašće pale akava. Ali so vo majbut branilas lenđe, von sa majbut ćerenas svato pale akava.
37 En zij ontzetten zich bovenmate zeer, zeggende: Hij heeft alles wel gedaan, en Hij maakt, dat de doven horen, en de stommen spreken.
But divinas pe thaj phenenas: “Sa so ćerel si zurale lačhe – vo ćerel te e kašuće manuša ašunen thaj e neme te ćeren svato!”
