Markus 6
1 En Hij ging van daar weg, en kwam in Zijn vaderland, en Zijn discipelen volgden Hem.
ଅନନ୍ତରଂ ସ ତତ୍ସ୍ଥାନାତ୍ ପ୍ରସ୍ଥାଯ ସ୍ୱପ୍ରଦେଶମାଗତଃ ଶିଷ୍ୟାଶ୍ଚ ତତ୍ପଶ୍ଚାଦ୍ ଗତାଃ|
2 En als het sabbat geworden was, begon Hij in de synagoge te leren; en velen, die Hem hoorden, ontzetten zich, zeggende: Van waar komen Dezen deze dingen, en wat wijsheid is dit, die Hem gegeven is, dat ook zulke krachten door Zijn handen geschieden?
ଅଥ ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ସତି ସ ଭଜନଗୃହେ ଉପଦେଷ୍ଟୁମାରବ୍ଧୱାନ୍ ତତୋଽନେକେ ଲୋକାସ୍ତତ୍କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ୱିସ୍ମିତ୍ୟ ଜଗଦୁଃ, ଅସ୍ୟ ମନୁଜସ୍ୟ ଈଦୃଶୀ ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟକ୍ରିଯା କସ୍ମାଜ୍ ଜାତା? ତଥା ସ୍ୱକରାଭ୍ୟାମ୍ ଇତ୍ଥମଦ୍ଭୁତଂ କର୍ମ୍ମ କର୍ତ୍ତାମ୍ ଏତସ୍ମୈ କଥଂ ଜ୍ଞାନଂ ଦତ୍ତମ୍?
3 Is deze niet de timmerman, de zoon van Maria, en de broeder van Jakobus en Joses, en van Judas en Simon, en zijn Zijn zusters niet hier bij ons? En zij werden aan Hem geergerd.
କିମଯଂ ମରିଯମଃ ପୁତ୍ରସ୍ତଜ୍ଞା ନୋ? କିମଯଂ ଯାକୂବ୍-ଯୋସି-ଯିହୁଦା-ଶିମୋନାଂ ଭ୍ରାତା ନୋ? ଅସ୍ୟ ଭଗିନ୍ୟଃ କିମିହାସ୍ମାଭିଃ ସହ ନୋ? ଇତ୍ଥଂ ତେ ତଦର୍ଥେ ପ୍ରତ୍ୟୂହଂ ଗତାଃ|
4 En Jezus zeide tot hen: Een profeet is niet ongeeerd dan in zijn vaderland en onder zijn magen, en in zijn huis.
ତଦା ଯୀଶୁସ୍ତେଭ୍ୟୋଽକଥଯତ୍ ସ୍ୱଦେଶଂ ସ୍ୱକୁଟୁମ୍ବାନ୍ ସ୍ୱପରିଜନାଂଶ୍ଚ ୱିନା କୁତ୍ରାପି ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀ ଅସତ୍କୃତୋ ନ ଭୱତି|
5 En Hij kon aldaar geen kracht doen; dan Hij legde weinigen zieken de handen op, en genas hen.
ଅପରଞ୍ଚ ତେଷାମପ୍ରତ୍ୟଯାତ୍ ସ ୱିସ୍ମିତଃ କିଯତାଂ ରୋଗିଣାଂ ୱପୁଃଷୁ ହସ୍ତମ୍ ଅର୍ପଯିତ୍ୱା କେୱଲଂ ତେଷାମାରୋଗ୍ୟକରଣାଦ୍ ଅନ୍ୟତ୍ କିମପି ଚିତ୍ରକାର୍ୟ୍ୟଂ କର୍ତ୍ତାଂ ନ ଶକ୍ତଃ|
6 En Hij verwonderde Zich over hun ongeloof, en omging de vlekken daar rondom, lerende.
ଅଥ ସ ଚତୁର୍ଦିକ୍ସ୍ଥ ଗ୍ରାମାନ୍ ଭ୍ରମିତ୍ୱା ଉପଦିଷ୍ଟୱାନ୍
7 En Hij riep tot Zich de twaalven, en begon hen uit te zenden twee en twee, en gaf hun macht over de onreine geesten.
ଦ୍ୱାଦଶଶିଷ୍ୟାନ୍ ଆହୂଯ ଅମେଧ୍ୟଭୂତାନ୍ ୱଶୀକର୍ତ୍ତାଂ ଶକ୍ତିଂ ଦତ୍ତ୍ୱା ତେଷାଂ ଦ୍ୱୌ ଦ୍ୱୌ ଜନୋ ପ୍ରେଷିତୱାନ୍|
8 En Hij gebood hun, dat zij niets zouden nemen tot den weg, dan alleenlijk een staf, geen male, geen brood, geen geld in den gordel;
ପୁନରିତ୍ୟାଦିଶଦ୍ ଯୂଯମ୍ ଏକୈକାଂ ଯଷ୍ଟିଂ ୱିନା ୱସ୍ତ୍ରସଂପୁଟଃ ପୂପଃ କଟିବନ୍ଧେ ତାମ୍ରଖଣ୍ଡଞ୍ଚ ଏଷାଂ କିମପି ମା ଗ୍ରହ୍ଲୀତ,
9 Maar dat zij schoenzolen zouden aanbinden, en met geen twee rokken gekleed zijn.
ମାର୍ଗଯାତ୍ରାଯୈ ପାଦେଷୂପାନହୌ ଦତ୍ତ୍ୱା ଦ୍ୱେ ଉତ୍ତରୀଯେ ମା ପରିଧଦ୍ୱ୍ୱଂ|
10 En Hij zeide tot hen: Zo waar gij in een huis zult ingaan, blijft daar, totdat gij van daar uitgaat.
ଅପରମପ୍ୟୁକ୍ତଂ ତେନ ଯୂଯଂ ଯସ୍ୟାଂ ପୁର୍ୟ୍ୟାଂ ଯସ୍ୟ ନିୱେଶନଂ ପ୍ରୱେକ୍ଷ୍ୟଥ ତାଂ ପୁରୀଂ ଯାୱନ୍ନ ତ୍ୟକ୍ଷ୍ୟଥ ତାୱତ୍ ତନ୍ନିୱେଶନେ ସ୍ଥାସ୍ୟଥ|
11 En zo wie u niet zullen ontvangen, noch u horen, vertrekkende van daar, schudt het stof af, dat onder aan uw voeten is, hun tot een getuigenis. Voorwaar zeg Ik u: Het zal Sodom en Gomorra verdragelijker zijn in den dag des oordeels dan dezelve stad.
ତତ୍ର ଯଦି କେପି ଯୁଷ୍ମାକମାତିଥ୍ୟଂ ନ ୱିଦଧତି ଯୁଷ୍ମାକଂ କଥାଶ୍ଚ ନ ଶୃଣ୍ୱନ୍ତି ତର୍ହି ତତ୍ସ୍ଥାନାତ୍ ପ୍ରସ୍ଥାନସମଯେ ତେଷାଂ ୱିରୁଦ୍ଧଂ ସାକ୍ଷ୍ୟଂ ଦାତୁଂ ସ୍ୱପାଦାନାସ୍ଫାଲ୍ୟ ରଜଃ ସମ୍ପାତଯତ; ଅହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଯଥାର୍ଥଂ ୱଚ୍ମି ୱିଚାରଦିନେ ତନ୍ନଗରସ୍ୟାୱସ୍ଥାତଃ ସିଦୋମାମୋରଯୋ ର୍ନଗରଯୋରୱସ୍ଥା ସହ୍ୟତରା ଭୱିଷ୍ୟତି|
12 En uitgegaan zijnde, predikten zij, dat zij zich zouden bekeren.
ଅଥ ତେ ଗତ୍ୱା ଲୋକାନାଂ ମନଃପରାୱର୍ତ୍ତନୀଃ କଥା ପ୍ରଚାରିତୱନ୍ତଃ|
13 En zij wierpen vele duivelen uit, en zalfden vele kranken met olie, en maakten hen gezond.
ଏୱମନେକାନ୍ ଭୂତାଂଶ୍ଚ ତ୍ୟାଜିତୱନ୍ତସ୍ତଥା ତୈଲେନ ମର୍ଦ୍ଦଯିତ୍ୱା ବହୂନ୍ ଜନାନରୋଗାନକାର୍ଷୁଃ|
14 En de koning Herodes hoorde het (want Zijn Naam was openbaar geworden), en zeide: Johannes, die daar doopte, is van de doden opgewekt, en daarom werken die krachten in Hem.
ଇତ୍ଥଂ ତସ୍ୟ ସୁଖ୍ୟାତିଶ୍ଚତୁର୍ଦିଶୋ ୱ୍ୟାପ୍ତା ତଦା ହେରୋଦ୍ ରାଜା ତନ୍ନିଶମ୍ୟ କଥିତୱାନ୍, ଯୋହନ୍ ମଜ୍ଜକଃ ଶ୍ମଶାନାଦ୍ ଉତ୍ଥିତ ଅତୋହେତୋସ୍ତେନ ସର୍ୱ୍ୱା ଏତା ଅଦ୍ଭୁତକ୍ରିଯାଃ ପ୍ରକାଶନ୍ତେ|
15 Anderen zeiden: Hij is Elias; en anderen zeiden: Hij is een profeet, of als een der profeten.
ଅନ୍ୟେଽକଥଯନ୍ ଅଯମ୍ ଏଲିଯଃ, କେପି କଥିତୱନ୍ତ ଏଷ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀ ଯଦ୍ୱା ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନାଂ ସଦୃଶ ଏକୋଯମ୍|
16 Maar als het Herodes hoorde, zeide hij: Deze is Johannes, dien ik onthoofd heb; die is van de doden opgewekt.
କିନ୍ତୁ ହେରୋଦ୍ ଇତ୍ୟାକର୍ଣ୍ୟ ଭାଷିତୱାନ୍ ଯସ୍ୟାହଂ ଶିରଶ୍ଛିନ୍ନୱାନ୍ ସ ଏୱ ଯୋହନଯଂ ସ ଶ୍ମଶାନାଦୁଦତିଷ୍ଠତ୍|
17 Want dezelve Herodes, enigen uitgezonden hebbende, had Johannes gevangen genomen, en hem in de gevangenis gebonden, uit oorzaak van Herodias, de huisvrouw van zijn broeder Filippus, omdat hij haar getrouwd had.
ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ସ୍ୱଭ୍ରାତୁଃ ଫିଲିପସ୍ୟ ପତ୍ନ୍ୟା ଉଦ୍ୱାହଂ କୃତୱନ୍ତଂ ହେରୋଦଂ ଯୋହନୱାଦୀତ୍ ସ୍ୱଭାତୃୱଧୂ ର୍ନ ୱିୱାହ୍ୟା|
18 Want Johannes zeide tot Herodes: Het is u niet geoorloofd de huisvrouw uws broeders te hebben.
ଅତଃ କାରଣାତ୍ ହେରୋଦ୍ ଲୋକଂ ପ୍ରହିତ୍ୟ ଯୋହନଂ ଧୃତ୍ୱା ବନ୍ଧନାଲଯେ ବଦ୍ଧୱାନ୍|
19 En Herodias legde op hem toe; en wilde hem doden, en konde niet;
ହେରୋଦିଯା ତସ୍ମୈ ଯୋହନେ ପ୍ରକୁପ୍ୟ ତଂ ହନ୍ତୁମ୍ ଐଚ୍ଛତ୍ କିନ୍ତୁ ନ ଶକ୍ତା,
20 Want Herodes vreesde Johannes, wetende, dat hij een rechtvaardig en heilig man was, en hield hem in waarde; en als hij hem hoorde, deed hij vele dingen, en hoorde hem gaarne.
ଯସ୍ମାଦ୍ ହେରୋଦ୍ ତଂ ଧାର୍ମ୍ମିକଂ ସତ୍ପୁରୁଷଞ୍ଚ ଜ୍ଞାତ୍ୱା ସମ୍ମନ୍ୟ ରକ୍ଷିତୱାନ୍; ତତ୍କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତଦନୁସାରେଣ ବହୂନି କର୍ମ୍ମାଣି କୃତୱାନ୍ ହୃଷ୍ଟମନାସ୍ତଦୁପଦେଶଂ ଶ୍ରୁତୱାଂଶ୍ଚ|
21 En als er een welgelegen dag gekomen was, toen Herodes, op den dag zijner geboorte, een maaltijd aanrichtte, voor zijn groten, en de oversten over duizend, en de voornaamsten van Galilea;
କିନ୍ତୁ ହେରୋଦ୍ ଯଦା ସ୍ୱଜନ୍ମଦିନେ ପ୍ରଧାନଲୋକେଭ୍ୟଃ ସେନାନୀଭ୍ୟଶ୍ଚ ଗାଲୀଲ୍ପ୍ରଦେଶୀଯଶ୍ରେଷ୍ଠଲୋକେଭ୍ୟଶ୍ଚ ରାତ୍ରୌ ଭୋଜ୍ୟମେକଂ କୃତୱାନ୍
22 En als de dochter van dezelve Herodias inkwam, en danste, en Herodes en dengenen, die mede aanzaten, behaagde, zo zeide de koning tot het dochtertje: Eis van mij, wat gij ook wilt, en ik zal het u geven.
ତସ୍ମିନ୍ ଶୁଭଦିନେ ହେରୋଦିଯାଯାଃ କନ୍ୟା ସମେତ୍ୟ ତେଷାଂ ସମକ୍ଷଂ ସଂନୃତ୍ୟ ହେରୋଦସ୍ତେନ ସହୋପୱିଷ୍ଟାନାଞ୍ଚ ତୋଷମଜୀଜନତ୍ ତତା ନୃପଃ କନ୍ୟାମାହ ସ୍ମ ମତ୍ତୋ ଯଦ୍ ଯାଚସେ ତଦେୱ ତୁଭ୍ୟଂ ଦାସ୍ୟେ|
23 En hij zwoer haar: Zo wat gij van mij zult eisen, zal ik u geven, ook tot de helft mijns koninkrijks!
ଶପଥଂ କୃତ୍ୱାକଥଯତ୍ ଚେଦ୍ ରାଜ୍ୟାର୍ଦ୍ଧମପି ଯାଚସେ ତଦପି ତୁଭ୍ୟଂ ଦାସ୍ୟେ|
24 En zij, uitgegaan zijnde, zeide tot haar moeder: Wat zal ik eisen? En die zeide: Het hoofd van Johannes den Doper.
ତତଃ ସା ବହି ର୍ଗତ୍ୱା ସ୍ୱମାତରଂ ପପ୍ରଚ୍ଛ କିମହଂ ଯାଚିଷ୍ୟେ? ତଦା ସାକଥଯତ୍ ଯୋହନୋ ମଜ୍ଜକସ୍ୟ ଶିରଃ|
25 En zij, terstond met haast ingaande tot den koning, heeft het geeist, zeggende: Ik wil, dat gij mij nu terstond, in een schotel, geeft het hoofd van Johannes den Doper.
ଅଥ ତୂର୍ଣଂ ଭୂପସମୀପମ୍ ଏତ୍ୟ ଯାଚମାନାୱଦତ୍ କ୍ଷଣେସ୍ମିନ୍ ଯୋହନୋ ମଜ୍ଜକସ୍ୟ ଶିରଃ ପାତ୍ରେ ନିଧାଯ ଦେହି, ଏତଦ୍ ଯାଚେଽହଂ|
26 En de koning, zeer bedroefd geworden zijnde, nochtans om de eden, en degenen, die mede aanzaten, wilde hij haar hetzelve niet afslaan.
ତସ୍ମାତ୍ ଭୂପୋଽତିଦୁଃଖିତଃ, ତଥାପି ସ୍ୱଶପଥସ୍ୟ ସହଭୋଜିନାଞ୍ଚାନୁରୋଧାତ୍ ତଦନଙ୍ଗୀକର୍ତ୍ତୁଂ ନ ଶକ୍ତଃ|
27 En de koning zond terstond een scherprechter, en gebood zijn hoofd te brengen. Deze nu ging heen, en onthoofdde hem in de gevangenis;
ତତ୍କ୍ଷଣଂ ରାଜା ଘାତକଂ ପ୍ରେଷ୍ୟ ତସ୍ୟ ଶିର ଆନେତୁମାଦିଷ୍ଟୱାନ୍|
28 En bracht zijn hoofd in een schotel, en gaf hetzelve het dochtertje, en het dochtertje gaf hetzelve harer moeder.
ତତଃ ସ କାରାଗାରଂ ଗତ୍ୱା ତଚ୍ଛିରଶ୍ଛିତ୍ୱା ପାତ୍ରେ ନିଧାଯାନୀଯ ତସ୍ୟୈ କନ୍ୟାଯୈ ଦତ୍ତୱାନ୍ କନ୍ୟା ଚ ସ୍ୱମାତ୍ରେ ଦଦୌ|
29 En als zijn discipelen dit hoorden, gingen zij en namen zijn dood lichaam weg, en legden dat in een graf.
ଅନନତରଂ ଯୋହନଃ ଶିଷ୍ୟାସ୍ତଦ୍ୱାର୍ତ୍ତାଂ ପ୍ରାପ୍ୟାଗତ୍ୟ ତସ୍ୟ କୁଣପଂ ଶ୍ମଶାନେଽସ୍ଥାପଯନ୍|
30 En de apostelen kwamen weder tot Jezus, en boodschapten Hem alles, beide wat zij gedaan hadden, en wat zij geleerd hadden.
ଅଥ ପ୍ରେଷିତା ଯୀଶୋଃ ସନ୍ନିଧୌ ମିଲିତା ଯଦ୍ ଯଚ୍ ଚକ୍ରୁଃ ଶିକ୍ଷଯାମାସୁଶ୍ଚ ତତ୍ସର୍ୱ୍ୱୱାର୍ତ୍ତାସ୍ତସ୍ମୈ କଥିତୱନ୍ତଃ|
31 En Hij zeide tot hen: Komt gijlieden in een woeste plaats hier alleen, en rust een weinig; want er waren velen, die kwamen en die gingen, en zij hadden zelfs geen gelegen tijd om te eten.
ସ ତାନୁୱାଚ ଯୂଯଂ ୱିଜନସ୍ଥାନଂ ଗତ୍ୱା ୱିଶ୍ରାମ୍ୟତ ଯତସ୍ତତ୍ସନ୍ନିଧୌ ବହୁଲୋକାନାଂ ସମାଗମାତ୍ ତେ ଭୋକ୍ତୁଂ ନାୱକାଶଂ ପ୍ରାପ୍ତାଃ|
32 En zij vertrokken in een schip, naar een woeste plaats, alleen.
ତତସ୍ତେ ନାୱା ୱିଜନସ୍ଥାନଂ ଗୁପ୍ତଂ ଗଗ୍ମୁଃ|
33 En de scharen zagen hen heenvaren, en velen werden Hem kennende, en liepen gezamenlijk te voet van alle steden derwaarts, en kwamen hun voor, en gingen samen tot Hem.
ତତୋ ଲୋକନିୱହସ୍ତେଷାଂ ସ୍ଥାନାନ୍ତରଯାନଂ ଦଦର୍ଶ, ଅନେକେ ତଂ ପରିଚିତ୍ୟ ନାନାପୁରେଭ୍ୟଃ ପଦୈର୍ୱ୍ରଜିତ୍ୱା ଜୱେନ ତୈଷାମଗ୍ରେ ଯୀଶୋଃ ସମୀପ ଉପତସ୍ଥୁଃ|
34 En Jezus, uitgaande, zag een grote schare, en werd innerlijk met ontferming bewogen over hen; want zij waren als schapen, die geen herder hebben; en Hij begon hun vele dingen te leren.
ତଦା ଯୀଶୁ ର୍ନାୱୋ ବହିର୍ଗତ୍ୟ ଲୋକାରଣ୍ୟାନୀଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ତେଷୁ କରୁଣାଂ କୃତୱାନ୍ ଯତସ୍ତେଽରକ୍ଷକମେଷା ଇୱାସନ୍ ତଦା ସ ତାନ ନାନାପ୍ରସଙ୍ଗାନ୍ ଉପଦିଷ୍ଟୱାନ୍|
35 En als het nu laat op den dag geworden was, kwamen Zijn discipelen tot Hem, en zeiden: Deze plaats is woest, en het is nu laat op den dag;
ଅଥ ଦିୱାନ୍ତେ ସତି ଶିଷ୍ୟା ଏତ୍ୟ ଯୀଶୁମୂଚିରେ, ଇଦଂ ୱିଜନସ୍ଥାନଂ ଦିନଞ୍ଚାୱସନ୍ନଂ|
36 Laat ze van U, opdat zij heengaan in de omliggende dorpen en vlekken, en broden voor zichzelven mogen kopen; want zij hebben niet, wat zij eten zullen.
ଲୋକାନାଂ କିମପି ଖାଦ୍ୟଂ ନାସ୍ତି, ଅତଶ୍ଚତୁର୍ଦିକ୍ଷୁ ଗ୍ରାମାନ୍ ଗନ୍ତୁଂ ଭୋଜ୍ୟଦ୍ରୱ୍ୟାଣି କ୍ରେତୁଞ୍ଚ ଭୱାନ୍ ତାନ୍ ୱିସୃଜତୁ|
37 Maar Hij, antwoordende, zeide tot hen: Geeft gij hun te eten. En zij zeiden tot Hem: Zullen wij heengaan, en kopen voor tweehonderd penningen brood, en hun te eten geven?
ତଦା ସ ତାନୁୱାଚ ଯୂଯମେୱ ତାନ୍ ଭୋଜଯତ; ତତସ୍ତେ ଜଗଦୁ ର୍ୱଯଂ ଗତ୍ୱା ଦ୍ୱିଶତସଂଖ୍ୟକୈ ର୍ମୁଦ୍ରାପାଦୈଃ ପୂପାନ୍ କ୍ରୀତ୍ୱା କିଂ ତାନ୍ ଭୋଜଯିଷ୍ୟାମଃ?
38 En Hij zeide tot hen: Hoeveel broden hebt gij? Gaat heen en beziet het. En toen zij het vernomen hadden, zeiden zij: Vijf, en twee vissen.
ତଦା ସ ତାନ୍ ପୃଷ୍ଠୱାନ୍ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସନ୍ନିଧୌ କତି ପୂପା ଆସତେ? ଗତ୍ୱା ପଶ୍ୟତ; ତତସ୍ତେ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ତମୱଦନ୍ ପଞ୍ଚ ପୂପା ଦ୍ୱୌ ମତ୍ସ୍ୟୌ ଚ ସନ୍ତି|
39 En Hij gebood hun, dat zij hen allen zouden doen nederzitten bij waardschappen, op het groene gras.
ତଦା ସ ଲୋକାନ୍ ଶସ୍ପୋପରି ପଂକ୍ତିଭିରୁପୱେଶଯିତୁମ୍ ଆଦିଷ୍ଟୱାନ୍,
40 En zij zaten neder in gedeelten bij honderd te zamen, en bij vijftig te zamen.
ତତସ୍ତେ ଶତଂ ଶତଂ ଜନାଃ ପଞ୍ଚାଶତ୍ ପଞ୍ଚାଶଜ୍ଜନାଶ୍ଚ ପଂକ୍ତିଭି ର୍ଭୁୱି ସମୁପୱିୱିଶୁଃ|
41 En als Hij de vijf broden en de twee vissen genomen had, zag Hij op naar den hemel, zegende en brak de broden, en gaf ze Zijn discipelen, opdat zij ze hun zouden voorleggen, en de twee vissen deelde Hij voor allen.
ଅଥ ସ ତାନ୍ ପଞ୍ଚପୂପାନ୍ ମତ୍ସ୍ୟଦ୍ୱଯଞ୍ଚ ଧୃତ୍ୱା ସ୍ୱର୍ଗଂ ପଶ୍ୟନ୍ ଈଶ୍ୱରଗୁଣାନ୍ ଅନ୍ୱକୀର୍ତ୍ତଯତ୍ ତାନ୍ ପୂପାନ୍ ଭଂକ୍ତ୍ୱା ଲୋକେଭ୍ୟଃ ପରିୱେଷଯିତୁଂ ଶିଷ୍ୟେଭ୍ୟୋ ଦତ୍ତୱାନ୍ ଦ୍ୱା ମତ୍ସ୍ୟୌ ଚ ୱିଭଜ୍ୟ ସର୍ୱ୍ୱେଭ୍ୟୋ ଦତ୍ତୱାନ୍|
42 En zij aten allen, en zijn verzadigd geworden.
ତତଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ଭୁକ୍ତ୍ୱାତୃପ୍ୟନ୍|
43 En zij namen op twaalf volle korven brokken, en van de vissen.
ଅନନ୍ତରଂ ଶିଷ୍ୟା ଅୱଶିଷ୍ଟୈଃ ପୂପୈ ର୍ମତ୍ସ୍ୟୈଶ୍ଚ ପୂର୍ଣାନ୍ ଦ୍ୱଦଶ ଡଲ୍ଲକାନ୍ ଜଗୃହୁଃ|
44 En die daar de broden gegeten hadden, waren omtrent vijf duizend mannen.
ତେ ଭୋକ୍ତାରଃ ପ୍ରାଯଃ ପଞ୍ଚ ସହସ୍ରାଣି ପୁରୁଷା ଆସନ୍|
45 En terstond dwong Hij Zijn discipelen in het schip te gaan, en voor henen te varen aan de andere zijde tegen over Bethsaida, terwijl Hij de schare van Zich zou laten.
ଅଥ ସ ଲୋକାନ୍ ୱିସୃଜନ୍ନେୱ ନାୱମାରୋଢୁଂ ସ୍ୱସ୍ମାଦଗ୍ରେ ପାରେ ବୈତ୍ସୈଦାପୁରଂ ଯାତୁଞ୍ଚ ଶ୍ଷ୍ୟିନ୍ ୱାଢମାଦିଷ୍ଟୱାନ୍|
46 En als Hij aan dezelve hun afscheid gegeven had, ging Hij op den berg om te bidden.
ତଦା ସ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ୱିସୃଜ୍ୟ ପ୍ରାର୍ଥଯିତୁଂ ପର୍ୱ୍ୱତଂ ଗତଃ|
47 En als het nu avond was geworden, zo was het schip in het midden van de zee, en Hij was alleen op het land.
ତତଃ ସନ୍ଧ୍ୟାଯାଂ ସତ୍ୟାଂ ନୌଃ ସିନ୍ଧୁମଧ୍ୟ ଉପସ୍ଥିତା କିନ୍ତୁ ସ ଏକାକୀ ସ୍ଥଲେ ସ୍ଥିତଃ|
48 En Hij zag, dat zij zich zeer pijnigden, om het schip voort te krijgen; want de wind was hun tegen; en omtrent de vierde wake des nachts, kwam Hij tot hen, wandelende op de zee, en wilde hen voorbijgaan.
ଅଥ ସମ୍ମୁଖୱାତୱହନାତ୍ ଶିଷ୍ୟା ନାୱଂ ୱାହଯିତ୍ୱା ପରିଶ୍ରାନ୍ତା ଇତି ଜ୍ଞାତ୍ୱା ସ ନିଶାଚତୁର୍ଥଯାମେ ସିନ୍ଧୂପରି ପଦ୍ଭ୍ୟାଂ ୱ୍ରଜନ୍ ତେଷାଂ ସମୀପମେତ୍ୟ ତେଷାମଗ୍ରେ ଯାତୁମ୍ ଉଦ୍ୟତଃ|
49 En zij, ziende Hem wandelen op de zee, meenden, dat het een spooksel was, en schreeuwden zeer;
କିନ୍ତୁ ଶିଷ୍ୟାଃ ସିନ୍ଧୂପରି ତଂ ୱ୍ରଜନ୍ତଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ଭୂତମନୁମାଯ ରୁରୁୱୁଃ,
50 Want zij zagen Hem allen, en werden ontroerd; en terstond sprak Hij met hen, en zeide tot hen: Zijt welgemoed, Ik ben het; vreest niet.
ଯତଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ତଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ୱ୍ୟାକୁଲିତାଃ| ଅତଏୱ ଯୀଶୁସ୍ତତ୍କ୍ଷଣଂ ତୈଃ ସହାଲପ୍ୟ କଥିତୱାନ୍, ସୁସ୍ଥିରା ଭୂତ, ଅଯମହଂ ମା ଭୈଷ୍ଟ|
51 En Hij klom tot hen in het schip, en de wind stilde; en zij ontzetten zich bovenmate zeer in zichzelven, en waren verwonderd.
ଅଥ ନୌକାମାରୁହ୍ୟ ତସ୍ମିନ୍ ତେଷାଂ ସନ୍ନିଧିଂ ଗତେ ୱାତୋ ନିୱୃତ୍ତଃ; ତସ୍ମାତ୍ତେ ମନଃସୁ ୱିସ୍ମିତା ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟଂ ମେନିରେ|
52 Want zij hadden niet gelet op het wonder der broden; want hun hart was verhard.
ଯତସ୍ତେ ମନସାଂ କାଠିନ୍ୟାତ୍ ତତ୍ ପୂପୀଯମ୍ ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟଂ କର୍ମ୍ମ ନ ୱିୱିକ୍ତୱନ୍ତଃ|
53 En als zij overgevaren waren, kwamen zij in het land Gennesareth, en havenden aldaar.
ଅଥ ତେ ପାରଂ ଗତ୍ୱା ଗିନେଷରତ୍ପ୍ରଦେଶମେତ୍ୟ ତଟ ଉପସ୍ଥିତାଃ|
54 En als zij uit het schip gegaan waren, terstond werden zij Hem kennende.
ତେଷୁ ନୌକାତୋ ବହିର୍ଗତେଷୁ ତତ୍ପ୍ରଦେଶୀଯା ଲୋକାସ୍ତଂ ପରିଚିତ୍ୟ
55 En het gehele omliggende land doorlopende, begonnen zij op beddekens degenen, die kwalijk gesteld waren, om te dragen, ter plaatse, waar zij hoorden, dat Hij was.
ଚତୁର୍ଦିକ୍ଷୁ ଧାୱନ୍ତୋ ଯତ୍ର ଯତ୍ର ରୋଗିଣୋ ନରା ଆସନ୍ ତାନ୍ ସର୍ୱ୍ୱାନ ଖଟ୍ୱୋପରି ନିଧାଯ ଯତ୍ର କୁତ୍ରଚିତ୍ ତଦ୍ୱାର୍ତ୍ତାଂ ପ୍ରାପୁଃ ତତ୍ ସ୍ଥାନମ୍ ଆନେତୁମ୍ ଆରେଭିରେ|
56 En zo waar Hij kwam, in vlekken, of steden, of dorpen, daar leiden zij de kranken op de markten, en baden Hem, dat zij maar den zoom Zijns kleeds aanraken mochten; en zovelen, als er Hem aanraakten, werden gezond.
ତଥା ଯତ୍ର ଯତ୍ର ଗ୍ରାମେ ଯତ୍ର ଯତ୍ର ପୁରେ ଯତ୍ର ଯତ୍ର ପଲ୍ଲ୍ୟାଞ୍ଚ ତେନ ପ୍ରୱେଶଃ କୃତସ୍ତଦ୍ୱର୍ତ୍ମମଧ୍ୟେ ଲୋକାଃ ପୀଡିତାନ୍ ସ୍ଥାପଯିତ୍ୱା ତସ୍ୟ ଚେଲଗ୍ରନ୍ଥିମାତ୍ରଂ ସ୍ପ୍ରଷ୍ଟୁମ୍ ତେଷାମର୍ଥେ ତଦନୁଜ୍ଞାଂ ପ୍ରାର୍ଥଯନ୍ତଃ ଯାୱନ୍ତୋ ଲୋକାଃ ପସ୍ପୃଶୁସ୍ତାୱନ୍ତ ଏୱ ଗଦାନ୍ମୁକ୍ତାଃ|
