Markus 5
1 En zij kwamen over op de andere zijde der zee, in het land der Gadarenen.
අථ තූ සින්ධුපාරං ගත්වා ගිදේරීයප්‍රදේශ උපතස්ථුඃ|
2 En zo Hij uit het schip gegaan was, terstond ontmoette Hem, uit de graven, een mens met een onreinen geest;
නෞකාතෝ නිර්ගතමාත්‍රාද් අපවිත්‍රභූතග්‍රස්ත ඒකඃ ශ්මශානාදේත්‍ය තං සාක්‍ෂාච් චකාර|
3 Dewelke zijn woning in de graven had, en niemand kon hem binden, ook zelfs niet met ketenen.
ස ශ්මශානේ(අ)වාත්සීත් කෝපි තං ශෘඞ්ඛලේන බද්ව්වා ස්ථාපයිතුං නාශක්නෝත්|
4 Want hij was menigmaal met boeien en ketenen gebonden geweest, en de ketenen waren van hem in stukken getrokken, en de boeien verbrijzeld, en niemand was machtig om hem te temmen.
ජනෛර්වාරං නිගඩෛඃ ශෘඞ්ඛලෛශ්ච ස බද්ධෝපි ශෘඞ්ඛලාන්‍යාකෘෂ්‍ය මෝචිතවාන් නිගඩානි ච භංක්ත්වා ඛණ්ඩං ඛණ්ඩං කෘතවාන් කෝපි තං වශීකර්ත්තුං න ශශක|
5 En hij was altijd, nacht en dag, op de bergen en in de graven, roepende en slaande zichzelven met stenen.
දිවානිශං සදා පර්ව්වතං ශ්මශානඤ්ච භ්‍රමිත්වා චීත්ශබ්දං කෘතවාන් ග්‍රාවභිශ්ච ස්වයං ස්වං කෘතවාන්|
6 Als hij nu Jezus van verre zag, liep hij toe, en aanbad Hem.
ස යීශුං දූරාත් පශ්‍යන්නේව ධාවන් තං ප්‍රණනාම උචෛරුවංශ්චෝවාච,
7 En met een grote stem roepende, zeide hij: Wat heb ik met U te doen, Jezus, Gij Zone Gods, des Allerhoogsten? Ik bezweer U bij God, dat Gij mij niet pijnigt!
හේ සර්ව්වෝපරිස්ථේශ්වරපුත්‍ර යීශෝ භවතා සහ මේ කඃ සම්බන්ධඃ? අහං ත්වාමීශ්වරේණ ශාපයේ මාං මා යාතය|
8 (Want Hij zeide tot hem: Gij onreine geest, ga uit van den mens!)
යතෝ යීශුස්තං කථිතවාන් රේ අපවිත්‍රභූත, අස්මාන්නරාද් බහිර්නිර්ගච්ඡ|
9 En Hij vraagde hem: Welke is uw naam? En hij antwoordde, zeggende: Mijn naam is Legio; want wij zijn velen.
අථ ස තං පෘෂ්ටවාන් කින්තේ නාම? තේන ප්‍රත්‍යුක්තං වයමනේකේ (අ)ස්මස්තතෝ(අ)ස්මන්නාම බාහිනී|
10 En hij bad Hem zeer, dat Hij hen buiten het land niet wegzond.
තතෝස්මාන් දේශාන්න ප්‍රේෂයේති තේ තං ප්‍රාර්ථයන්ත|
11 En aldaar aan de bergen was een grote kudde zwijnen, weidende.
තදානීං පර්ව්වතං නිකෂා බෘහන් වරාහව්‍රජශ්චරන්නාසීත්|
12 En al de duivelen baden Hem, zeggende: Zend ons in die zwijnen, opdat wij in dezelve mogen varen.
තස්මාද් භූතා විනයේන ජගදුඃ, අමුං වරාහව්‍රජම් ආශ්‍රයිතුම් අස්මාන් ප්‍රහිණු|
13 En Jezus liet het hun terstond toe. En de onreine geesten, uitgevaren zijnde, voeren in de zwijnen; en de kudde stortte van de steilte af in de zee (daar waren er nu omtrent twee duizend), en versmoorden in de zee.
යීශුනානුඥාතාස්තේ(අ)පවිත්‍රභූතා බහිර්නිර‍්‍යාය වරාහව්‍රජං ප්‍රාවිශන් තතඃ සර්ව්වේ වරාහා වස්තුතස්තු ප්‍රායෝද්විසහස්‍රසංඞ්ඛ්‍යකාඃ කටකේන මහාජවාද් ධාවන්තඃ සින්ධෞ ප්‍රාණාන් ජහුඃ|
14 En die de zwijnen weidden zijn gevlucht, en boodschapten zulks in de stad en op het land. En zij gingen uit, om te zien, wat het was, dat er geschied was.
තස්මාද් වරාහපාලකාඃ පලායමානාඃ පුරේ ග්‍රාමේ ච තද්වාර්ත්තං කථයාඤ්චක්‍රුඃ| තදා ලෝකා ඝටිතං තත්කාර‍්‍ය්‍යං ද්‍රෂ්ටුං බහිර්ජග්මුඃ
15 En zij kwamen tot Jezus, en zagen den bezetene zittende, en gekleed, en wel bij zijn verstand, namelijk die het legioen gehad had, en zij werden bevreesd.
යීශෝඃ සන්නිධිං ගත්වා තං භූතග්‍රස්තම් අර්ථාද් බාහිනීභූතග්‍රස්තං නරං සවස්ත්‍රං සචේතනං සමුපවිෂ්ටඤ්ච දෘෂ්ට්වා බිභ්‍යුඃ|
16 En die het gezien hadden, vertelden hun, wat den bezetene geschied was, en ook van de zwijnen.
තතෝ දෘෂ්ටතත්කාර‍්‍ය්‍යලෝකාස්තස්‍ය භූතග්‍රස්තනරස්‍ය වරාහව්‍රජස්‍යාපි තාං ධටනාං වර්ණයාමාසුඃ|
17 En zij begonnen Hem te bidden, dat Hij van hun landpalen wegging.
තතස්තේ ස්වසීමාතෝ බහිර්ගන්තුං යීශුං විනේතුමාරේභිරේ|
18 En als Hij in het schip ging, bad Hem degene, die bezeten was geweest, dat hij met Hem mocht zijn.
අථ තස්‍ය නෞකාරෝහණකාලේ ස භූතමුක්තෝ නා යීශුනා සහ ස්ථාතුං ප්‍රාර්ථයතේ;
19 Doch Jezus liet hem dat niet toe, maar zeide tot hem: Ga heen naar uw huis tot de uwen, en boodschap hun, wat grote dingen u de Heere gedaan heeft, en hoe Hij Zich uwer ontfermd heeft.
කින්තු ස තමනනුමත්‍ය කථිතවාන් ත්වං නිජාත්මීයානාං සමීපං ගෘහඤ්ච ගච්ඡ ප්‍රභුස්ත්වයි කෘපාං කෘත්වා යානි කර්ම්මාණි කෘතවාන් තානි තාන් ඥාපය|
20 En hij ging heen, en begon te verkondigen in het land van Dekapolis, wat grote dingen hem Jezus gedaan had; en zij verwonderden zich allen.
අතඃ ස ප්‍රස්ථාය යීශුනා කෘතං තත්සර්ව්වාශ්චර‍්‍ය්‍යං කර්ම්ම දිකාපලිදේශේ ප්‍රචාරයිතුං ප්‍රාරබ්ධවාන් තතඃ සර්ව්වේ ලෝකා ආශ්චර‍්‍ය්‍යං මේනිරේ|
21 En als Jezus wederom in het schip overgevaren was aan de andere zijde, vergaderde een grote schare bij Hem; en Hij was bij de zee.
අනන්තරං යීශෞ නාවා පුනරන්‍යපාර උත්තීර්ණේ සින්ධුතටේ ච තිෂ්ඨති සති තත්සමීපේ බහුලෝකානාං සමාගමෝ(අ)භූත්|
22 En ziet, er kwam een van de oversten der synagoge, met name Jairus; en Hem ziende, viel hij aan Zijn voeten,
අපරං යායීර් නාම්නා කශ්චිද් භජනගෘහස්‍යාධිප ආගත්‍ය තං දෘෂ්ට්වෛව චරණයෝඃ පතිත්වා බහු නිවේද්‍ය කථිතවාන්;
23 En bad Hem zeer, zeggende: Mijn dochtertje is in haar uiterste; ik bid U, dat Gij komt en de handen op haar legt, opdat zij behouden worde, en zij zal leven.
මම කන්‍යා මෘතප්‍රායාභූද් අතෝ භවානේත්‍ය තදාරෝග්‍යාය තස්‍යා ගාත්‍රේ හස්තම් අර්පයතු තේනෛව සා ජීවිෂ්‍යති|
24 En Hij ging met hem; en een grote schare volgde Hem, en zij verdrongen Hem.
තදා යීශුස්තේන සහ චලිතඃ කින්තු තත්පශ්චාද් බහුලෝකාශ්චලිත්වා තාද්ගාත්‍රේ පතිතාඃ|
25 En een zekere vrouw, die twaalf jaren den vloed des bloeds gehad had,
අථ ද්වාදශවර්ෂාණි ප්‍රදරරෝගේණ
26 En veel geleden had van vele medicijnmeesters, en al het hare daaraan ten koste gelegd en geen baat gevonden had, maar met welke het veeleer erger geworden was;
ශීර්ණා චිකිත්සකානාං නානාචිකිත්සාභිශ්ච දුඃඛං භුක්තවතී ච සර්ව්වස්වං ව්‍යයිත්වාපි නාරෝග්‍යං ප්‍රාප්තා ච පුනරපි පීඩිතාසීච්ච
27 Deze van Jezus horende, kwam onder de schare van achteren, en raakte Zijn kleed aan;
යා ස්ත්‍රී සා යීශෝ ර්වාර්ත්තාං ප්‍රාප්‍ය මනසාකථයත් යද්‍යහං තස්‍ය වස්ත්‍රමාත්‍ර ස්ප්‍රෂ්ටුං ලභේයං තදා රෝගහීනා භවිෂ්‍යාමි|
28 Want zij zeide: Indien ik maar Zijn klederen mag aanraken, zal ik gezond worden.
අතෝහේතෝඃ සා ලෝකාරණ්‍යමධ්‍යේ තත්පශ්චාදාගත්‍ය තස්‍ය වස්ත්‍රං පස්පර්ශ|
29 En terstond is de fontein haars bloeds opgedroogd, en zij gevoelde aan haar lichaam, dat zij van die kwaal genezen was.
තේනෛව තත්ක්‍ෂණං තස්‍යා රක්තස්‍රෝතඃ ශුෂ්කං ස්වයං තස්මාද් රෝගාන්මුක්තා ඉත්‍යපි දේහේ(අ)නුභූතා|
30 En terstond Jezus, bekennende in Zichzelven de kracht, die van Hem uitgegaan was, keerde Zich om in de schare, en zeide: Wie heeft Mijn klederen aangeraakt?
අථ ස්වස්මාත් ශක්ති ර්නිර්ගතා යීශුරේතන්මනසා ඥාත්වා ලෝකනිවහං ප්‍රති මුඛං ව්‍යාවෘත්‍ය පෘෂ්ටවාන් කේන මද්වස්ත්‍රං ස්පෘෂ්ටං?
31 En Zijn discipelen zeiden tot Hem: Gij ziet, dat de schare U verdringt, en zegt Gij: Wie heeft Mij aangeraakt?
තතස්තස්‍ය ශිෂ්‍යා ඌචුඃ භවතෝ වපුෂි ලෝකාඃ සංඝර්ෂන්ති තද් දෘෂ්ට්වා කේන මද්වස්ත්‍රං ස්පෘෂ්ටමිති කුතඃ කථයති?
32 En Hij zag rondom om haar te zien, die dat gedaan had.
කින්තු කේන තත් කර්ම්ම කෘතං තද් ද්‍රෂ්ටුං යීශුශ්චතුර්දිශෝ දෘෂ්ටවාන්|
33 En de vrouw, vrezende en bevende, wetende, wat aan haar geschied was, kwam en viel voor Hem neder, en zeide Hem al de waarheid.
තතඃ සා ස්ත්‍රී භීතා කම්පිතා ච සතී ස්වස්‍යා රුක්ප්‍රතික්‍රියා ජාතේති ඥාත්වාගත්‍ය තත්සම්මුඛේ පතිත්වා සර්ව්වවෘත්තාන්තං සත්‍යං තස්මෛ කථයාමාස|
34 En Hij zeide tot haar: Dochter, uw geloof heeft u behouden; ga heen in vrede, en zijt genezen van deze uw kwaal.
තදානීං යීශුස්තාං ගදිතවාන්, හේ කන්‍යේ තව ප්‍රතීතිස්ත්වාම් අරෝගාමකරෝත් ත්වං ක්‍ෂේමේණ ව්‍රජ ස්වරෝගාන්මුක්තා ච තිෂ්ඨ|
35 Terwijl Hij nog sprak, kwamen enigen van het huis des oversten der synagoge, zeggende: Uw dochter is gestorven; wat zijt gij den Meester nog moeilijk?
ඉතිවාක්‍යවදනකාලේ භජනගෘහාධිපස්‍ය නිවේශනාල් ලෝකා ඒත්‍යාධිපං බභාෂිරේ තව කන්‍යා මෘතා තස්මාද් ගුරුං පුනඃ කුතඃ ක්ලිශ්නාසි?
36 En Jezus, terstond gehoord hebbende het woord, dat er gesproken werd, zeide tot den overste der synagoge: Vrees niet; geloof alleenlijk.
කින්තු යීශුස්තද් වාක්‍යං ශ්‍රුත්වෛව භජනගෘහාධිපං ගදිතවාන් මා භෛෂීඃ කේවලං විශ්වාසිහි|
37 En Hij liet niemand toe Hem te volgen, dan Petrus, en Jakobus, en Johannes, den broeder van Jakobus;
අථ පිතරෝ යාකූබ් තද්භ්‍රාතා යෝහන් ච ඒතාන් විනා කමපි ස්වපශ්චාද් යාතුං නාන්වමන්‍යත|
38 En kwam in het huis des oversten der synagoge; en zag de beroerte en degenen, die zeer weenden en huilden.
තස්‍ය භජනගෘහාධිපස්‍ය නිවේශනසමීපම් ආගත්‍ය කලහං බහුරෝදනං විලාපඤ්ච කුර්ව්වතෝ ලෝකාන් දදර්ශ|
39 En ingegaan zijnde, zeide Hij tot hen: Wat maakt gij beroerte, en wat weent gij? Het kind is niet gestorven, maar het slaapt.
තස්මාන් නිවේශනං ප්‍රවිශ්‍ය ප්‍රෝක්තවාන් යූයං කුත ඉත්ථං කලහං රෝදනඤ්ච කුරුථ? කන්‍යා න මෘතා නිද්‍රාති|
40 En zij belachten Hem; maar Hij, als Hij hen allen had uitgedreven, nam bij Zich den vader en de moeder des kinds, en degenen die met Hem waren, en ging binnen, waar het kind lag.
තස්මාත්තේ තමුපජහසුඃ කින්තු යීශුඃ සර්ව්වාන බහිෂ්කෘත්‍ය කන්‍යායාඃ පිතරෞ ස්වසඞ්ගිනශ්ච ගෘහීත්වා යත්‍ර කන්‍යාසීත් තත් ස්ථානං ප්‍රවිෂ්ටවාන්|
41 En Hij vatte de hand des kinds, en zeide tot haar: Talitha kumi! hetwelk is, zijnde overgezet: Gij dochtertje (Ik zeg u), sta op.
අථ ස තස්‍යාඃ කන්‍යායා හස්තෞ ධෘත්වා තාං බභාෂේ ටාලීථා කූමී, අර්ථතෝ හේ කන්‍යේ ත්වමුත්තිෂ්ඨ ඉත්‍යාඥාපයාමි|
42 En terstond stond het dochtertje op, en wandelde; want het was twaalf jaren oud; en zij ontzetten zich met grote ontzetting.
තුනෛව තත්ක්‍ෂණං සා ද්වාදශවර්ෂවයස්කා කන්‍යා පෝත්ථාය චලිතුමාරේභේ, ඉතඃ සර්ව්වේ මහාවිස්මයං ගතාඃ|
43 En Hij gebood hun zeer, dat niemand datzelve zou weten; en zeide, dat men haar zou te eten geven.
තත ඒතස්‍යෛ කිඤ්චිත් ඛාද්‍යං දත්තේති කථයිත්වා ඒතත්කර්ම්ම කමපි න ඥාපයතේති දෘඪමාදිෂ්ටවාන්|
